Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2016-11-23, 10:34:51 | version 1.38.0
25 25 3_2016 implants implants_terapie implantoprotetyczne oszlifowano, nadając odpowiedni kształt. Następnie pobrano wyciski w celu wy- konania natychmiastowej implantopro- tezy prowizorycznej (Ryc. 10). Ostatnią czynnością było wykonanie kontrolnego badania radiologicznego (Ryc. 11 i 12), które potwierdziło prawidłową pozycję wszczepów, zgodnie z wcześniej wyko- nanym planem zabiegu. Implantoproteza ostateczna została wykonana po 2 mie- siącach w metalu-porcelanie (Ryc. 13 14). _Dyskusja W przypadku utraty zębów tylko od- budowa ich braku w oparciu o protezy stałe jest w stanie zapewnić stabilną har- monię okluzji statycznej i dynamicznej. Nadrzędnym celem rehabilitacji przed- stawionych przypadków był właśnie ten typ odbudowy z wykorzystaniem wszczepów jako elementów podporo- wych. Zasadnicze znaczenie w wyborze metody leczenia odegrała pełna i szcze- gółowa diagnostyka leczonych pacjen- tów. Obrazując poziome zaniki podłoża kostnego w sposób wirtualny i fizyczny (model 3D żuchwy), uzyskano precy- zyjną ocenę stopnia zaniku i lokalizacji poszczególnych stref. Analiza rozmiaru zaników uwzględniła możliwe metody le- czenia, tzn. rekonstrukcja lub dobór ade- kwatny wszczepów do podłoża kostnego (bone driven). W ocenie brano pod uwagę nie tylko ekonomiczny koszt rehabilitacji, ale przede wszystkim koszt biologiczny z potencjalnie możliwymi komplikacjami śród- i pozabiegowymi. W wyborze metody leczenia pomoc- na też była ocena samych pacjentów, któ- rzy zostali szczegółowo poinformowani o możliwościach terapeutycznych. Z wy- boru zastosowano technikę implantacji minimalnie inwazyjnej, stosując wszczepy igłowe i śruby bikortykalne. Zastosowany rodzaj implantoterapii w najszybszy sposób przywrócił funkcję i estetykę le- czonych pacjentów. W wyborze zasto- sowanych wszczepów należy podkreślić istotny w rokowaniu długoterminowym fakt, że rdzeń implantu i łącznik stanowią jedną całość, nie ma więc możliwości ko- lonizacji bakterii w miejscu połączenia 2 komponentów, tak jak jest to w przypad- ku wszczepów dwufazowych.33 Jednolite i gładkie przejście po- między częścią śródkostną i nadkostną z zachowaniem ciągłości struktury im- plantu bez mikroszczeliny (microgap) ma ogromne znaczenie w procesie gojenia tkanek bezpośrednio po zabiegu implan- tacji oraz wpływa na stabilność tkanek okołowszczepowych w przyszłości, eli- minując ryzyko resorpcji kości.34 Również nadbudowa protetyczna wykonana nad- dziąsłowo, posiadając odmienny profil wyłaniania aniżeli w przypadku wszcze- pów dwufazowych, wyklucza potencjal- ne ryzyko gromadzenia bakterii pato- gennych w kieszonce okołowszczepowej odpowiedzialnych za dość powszechnie spotykany (wg literatury – 40% przy- padków) problem periimplantitis.35,36,37 Godne podkreślenia jest uzyskanie więk- szej wytrzymałości mechanicznej i ko- rzystniejszego rozkładu składowych sił przez mezostrukturę powstałą w wyniku zgrzewania wszczepów. Zgrzewanie jest szybką i prostą metodą łączenia implan- tów i w odróżnieniu od połączeń gwin- towanych (rdzeń implantu z łącznikiem), pozwala na swobodne dostosowanie formy nadbudowy do warunków miej- scowych. _Podsumowanie Pomimo wieloletniej i bogatej hi- storii implantologii, jak dotąd nie udało się stworzyć wszczepu uniwersalnego. Wynika stąd konieczność pracy różny- mi technikami i systemami implanto- logicznymi tak, by wybrać adekwatny wszczep do zmiennych, zanikowych warunków podłoża kostnego przy jak najmniejszym koszcie biologicznym dla pacjenta. Przedstawiona w niniejszym artykule metoda rehabilitacji sprawdza się od kilkudziesięciu lat i jest przydatna w przypadkach, w których zastosowa- nie powszechnie używanych wszczepów dwufazowych jest utrudnione lub wręcz niemożliwe. Największą zaletą zastoso- wanej techniki implantacji jest właśnie zminimalizowanie kosztu biologicznego pacjentów. Zastosowane implanty po- wstały kilkadziesiąt lat temu i pomimo dużego upływu czasu nic nie straciły ze swojej wartości, stanowiąc ważną i war- tościową alternatywę dla implantologii dwufazowej._ siącach w metalu-porcelanie (Ryc. 1314).