Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2016-11-23, 10:34:51 | version 1.38.0
15 15 3_2016 implants implants_chirurgia stomatologiczna analiza mikro-CT wykazały znaczące różnice na korzyść obu grup ubytków augmentowanych oraz potwierdziły osteokondukcyjne działanie biomateriału. Nie wykazano jednak działania PRP w tworzeniu nowej kości i nowych mikronaczyń krwionośnych. W 2. tygodniu pobrane próbki nie wykazały żadnych znamiennych różnic w two- rzeniu się tkanki kostnej w odniesieniu do wszyst- kich grup. Ponadto odnotowano, iż ubytki kości w grupie kontrolnej także były prawie kompletnie zregenerowane.11 W kontekście powyższych rozważań nie- zwykle istotne wydają się badania Okudy i wsp. Autorzy zastosowali w grupie 70 zdrowych i niepalących pacjentów z przewlekłym perio- dontitis PRP w połączeniu z porowatym hydrok- syapatytem w regeneracji ubytków przyzębia (35 osób). Następnie porównali efekty kliniczne leczenia przewlekłego periodontitis ze stosowa- niem hydroksyapatytu i soli fizjologicznej (35 osób). Po 12 miesiącach uzyskano znamiennie lepsze efekty kliniczne w odbudowie przyczepu nabłonkowego i radiologicznie potwierdzone regeneracje ubytków kostnych po augmentacji hydroksyapatytem i PRP w porównaniu z grupą, w której do odbudowy ubytków użyto jedynie hydroksyapatytu.12 Również Pospiech opisał przypadek wytwo- rzenia się nowej kości w obrębie zachyłka zębo- dołowego zatoki szczękowej po zabiegu pod- niesienia błony śluzowej z dostępu bocznego z jednoczasowym wprowadzeniem 2 wszczepów oraz fibryny bogatopłytkowej. Kilkumiesięczna obserwacja potwierdziła powstanie nowej tkan- ki kostnej wokół wszczepów. Autor podkreśla liczne zalety zastosowania fibryny, która jako materiał autogenny jest niewątpliwie bezpiecz- niejsza w stosowaniu w porównaniu z licznymi ksenograftami, ze względu na bezpieczeństwo zastosowania w obrębie zatoki szczękowej oraz nieporównywalne względy ekonomiczne.13 W tym miejscu należałoby wspomnieć o jed- noczasowych zabiegach augmentacyjnych zatoki z dostępu bocznego połączonych z implanta- cją bez zastosowania jakichkolwiek biomateria- łów. Zdaniem Balleri’ego i wsp. jest to możliwe. U 15 pacjentów ze średnią wysokością 6.2 mm wyrostka zębodołowego wykonano podniesie- nie membrany Schneidera na średnią wysokość 8.2 mm i wprowadzono jednoczasowo łącz- nie 28 implantów. Wycięte okno kostne po za- biegu było wprowadzane na miejsce. Przyjęto 6-miesięczny protokół gojenia zamkniętego. Po 12 miesiącach odnotowano średni przyrost tkan- ki kostnej na poziomie 5.5 mm oraz przeżycie wszystkich implantów. Badacze podkreślają tak- że ekonomię zastosowanej techniki zabiegowej, gdzie wszczepy pełnią rolę swoistego stelaża utrzymującego błonę śluzową w żądanej pozycji po jej mobilizacji.14 W konkluzji warto podkreślić, iż przestawio- ne tu badanie ma jedynie charakter kliniczny, bez oceny gojenia kości w ubytkach poresekcyjnych na poziomie komórki. Działanie PRP jako zna- czącego czynnika regulującego procesy oste- ogenezy nie zostało tu jednoznacznie potwier- dzone. Również liczne doniesienia z literatury nie dostarczają definitywnie rozstrzygających dowodów nadrzędnego działania PRP w rege- neracji ubytków kości szczękowych. Uzyskane efekty pozabiegowe w przedstawionej przez