Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-04-20, 12:07:17 | version 1.38.0
implants_materiały augmentacyjne Ryc. 1 Ryc. 2 Ryc. 1 i 2_CBCT przed leczeniem. Najważniejszym aspektem warunkującym po- wodzenie wprowadzenia wszczepu jest umiesz- czenie go w tkance kostnej z odpowiednią ilością tkanki zgodnie z konsensusem leczenia implantologicznego. Implant powinien zostać umieszczony w odległości 3 mm od konturu przyszyjkowego przyszłej korony protetycznej. Zachować należy także bezpieczny margines 1,8-2 mm od blaszki policzkowej. Dodatkowo, nie można zapomnieć o wymaganym minimal- nym odstępie pomiędzy wszczepem a korze- niem zęba, który wynosić musi 1,5 mm, gdyż w przeciwnym razie powoduje uszkodzenie tka- nek mocujących ząb. Spełnienie warunków optymalnych dla wszczepu dentystycznego jest niekiedy niemożli- we bez dodatkowych zabiegów. Często konieczne jest wykonanie zabiegów regeneracyjnych w ob- rębie kości żuchwy i szczęki.3 Ekstrakcje zębów w odcinkach bocznych szczęki powodują znaczny zanik kości, co w po- łączeniu z bliskim sąsiedztwem zatoki szczęko- wej często ogranicza możliwości wykonania za- biegu implantacji.4 Uzupełnienie objętości kości w bocznych odcinkach szczęki wiąże się z wyko- naniem zabiegu podniesienia dna zatoki szczęko- wej. Istnieje kilka sposobów wykonania zabiegu podniesienia dna zatoki szczękowej. Wśród naj- popularniejszych technik jest technika zamknięta osteotomowa oraz technika okienka bocznego. W przypadku, gdy grubość kości pomiędzy dnem zatoki szczękowej a szczytem wyrostka jest war- tością mniejszą niż 6-7 mm, polecana jest tech- nika wykorzystująca dostęp w postaci okienka bocznego (metoda otwarta). Zastosowanie me- tody zamkniętej zalecane jest w sytuacjach, gdy grubość kości jest większa niż 6-7 mm, a dno za- toki szczękowej jest płaskie.5 Pierwszym etapem każdego z zabiegów podniesienia zatoki szczękowej jest wykonanie dostępu do błony śluzowej – błony Schneidera. Skuteczność tych zabiegów jest zmienna i zależ- na nie tylko od wybranej techniki, ale także od doświadczenia operatora. Niezależnie od wybra- nego sposobu, po dotarciu do błony śluzowej jest ona odwarstwiana, a następnie pomiędzy tkankę kostną i błonę śluzową wprowadzany jest mate- riał do sterowanej regeneracji tkanek (m.in. kola- gen, ksenograft, allograft, autograft itp.). Obecnie starania zmierzające do minimaliza- cji traumatyczności zabiegów wymuszają ogra- niczenie pola zabiegowego. W związku z tym, wykorzystywanie metody z dostępem okienka bocznego zawęziło się głównie do przypadków, implants 4_2016 3939