Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-04-20, 12:07:17 | version 1.38.0
implants_szablony chirurgiczne strzennego takich wierteł, dlatego to świadomość i umiejętności lekarza bezpośrednio wpływają na zmniejszenie inwazyjności zabiegu. Ważne jest, by używać wiertła, gdy znajduje się ono w pozycji centralnej w tulei i jest do niej równoległe, tzn. tak, aby osie wiertła i tulei się pokrywały. Używanie szablonu chirurgicznego o zbyt dużej średnicy w stosunku do średnicy wiertła niesie ze sobą możliwość popełnienia błędu, którego maksymalna wartość jest osiągana przy ustawieniu wiertła w największym wychyleniu od osi, czyli w sytuacji, gdy jest ono oparte na 2 przeciwległych ściankach tulei, a wartość tego błędu zostaje obliczona przez stworzoną do tego aplikację (wartość Y w tabelach). Otrzymane wartości błędu dochodzące nawet do 5,61 mm informują o możliwości powstania śródzabiego- wych powikłań takich, jak: zranienie, perforacja błony Schneidera, przewiercenie poza szero- kość wyrostka, porażenie nerwu zębodołowego dolnego lub językowego. Uzyskane wyniki na- leży skonfrontować z wynikami CBCT pacjenta, upewniając się tym samym, czy nie naraża się ważnych sąsiednich struktur anatomicznych. Należy jednak podkreślić, że przy wychyleniu wiertła skraca się bezwzględna głębokość na- wiercania, a tym samym minimalizuje możliwość uszkodzenia struktur leżących poniżej planowa- nego łoża implantu. Przy zastosowaniu wspomnianej tulei war- tość maksymalna błędu zmniejsza się dla kolej- nych wierteł o rosnących średnicach – im większa średnica wiertła, tym na mniejsze wychylenie po- zwala tuleja. Dodatkowo, im mniejsza jest różnica średnicy najmniejszego i największego wiertła w sekwencji, tym mniejsza wartość maksymalne- go błędu. Mniejszą wartość maksymalnego błędu obserwujemy także przy zastosowaniu dłuższej Ryc. 4 tulei oraz w sytuacji, gdy szablon chirurgiczny jest zaprojektowany w taki sposób, że tuleja znaj- duje się możliwie blisko powierzchni kości. _Dyskusja Szablon typu paritally limiting zapewnia prawidłowe ustawienie pierwszego wiertła im- plantologicznego, ale odpowiednie ustawienie kolejnych wierteł w sekwencji zależy od wprawy i doświadczenia operatora. Wielkość błędu przy takim postępowaniu jest niemożliwa do przewi- dzenia. Przy zastosowaniu szablonu z tuleją pod ostatnie wiertło, także nie uzyskuje się pełnego Ryc. 4_Długość wiertła = długość implantu + grubość błony śluzowej + oddalenie szablonu od błony śluzowej + wysokość tulei; oddalenie szablonu od kości = oddalenie szablonu od błony śluzowej + grubość błony śluzowej. Tab. 1_Pogrubione wartości to zmienne w stosunku do warunków a. *po odwarstwieniu płata śluzówkowo-okostnowego, szablon typu bone-supported. Ø implantu [mm] długość implantu [mm] Ø tulei [mm] wysokość tulei [mm] oddalenie dolnego brzegu tulei od błony śluzowej [mm] grubość błony śluzowej [mm] długość wiertła [mm] a 4,2 8 4,1 5 2,5 1 b 4,2 10 4,1 5 2,5 1 c 4,2 8 4,1 8 2,5 1 16,5 18,5 19,5 d 4,2 8 4,1 5 0 0* 13 e 3,75 8 3,65 5 2,5 1 16,5 implants 4_2016 2525