Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-04-20, 12:07:17 | version 1.38.0
implants_szablony chirurgiczne Ryc. 3_Za pomocą przedstawionej aplikacji przeprowadzono symulację nawiercania łoża pod implant w zmiennych warunkach (a, b, c, d, e). Ryc. 3 _Materiały i metody Użycie przez operatora szablonu chirurgicz- nego o zbyt dużej średnicy tulei w stosunku do wiertła może potencjalnie wiązać się z nie- precyzyjnym nawiercaniem, czego odwzoro- waniem jest dyslokacja wiertła. Wspominana aplikacja wymaga wprowadzenia 4 parametrów, którymi są: 1_długość wiertła implantologicznego (l), 2_średnica wiertła implantologicznego (d), 3_wysokość tulei szablonu chirurgicznego (h), 4_średnica tulei szablonu chirurgicznego (w). Program dokonuje obliczeń dla maksymalne- go wychylenia wiertła, opartego na 2 przeciw- ległych ścianach tulei szablonu chirurgicznego, uwzględniając średnicę i długość wiertła znajdu- jącego się poza tuleją szablonu. Na rycinie 2 przedstawiono przekrój przez wiertło przechodzące przez tuleję do kości pod- czas maksymalnego wychylenia równoznaczne- go z maksymalnym błędem podczas nawiercania. By uzyskać wartość liczbową rozbieżności, należy nanieść wspomniane parametry do poszczegól- nych okien w aplikacji. W rezultacie, po obliczeniu program podaje uzyskane kolejne wartości: 1_wartość „x” oznaczająca kąt wychylenia wier- tła od pozycji idealnej mierzony w stopniach, 2_wartość „y” oznaczająca odległość rzeczywi- stej osi wiertła od osi idealnej, 3_wartość „z” oznaczająca odległość środka wiertła na jego zakończeniu wprowadzonego w osi rzeczywistej a płaszczyzną wyznaczoną przez zakończenie wiertła w pozycji idealnej, 4_wartość „A” oznaczająca długość odcinka po- między punktami wyznaczonymi przez środek zakończenia wiertła w pozycji idealnej i w po- zycji rzeczywistej, 5_wartość „E” oznaczająca odległość najbardziej wychylonego punktu wiertła od osi wyznaczo- nej przez wewnętrzny brzeg tulei – rzeczywiste wychylenie wiertła poza planowane łoże im- plantu. Schemat nawiercania łoża pod implant jest następujący: 1_wiertło o najmniejszej średnicy – pilotujące, 2_sekwencja wierteł o rosnących średnicach aż do uzyskania odpowiedniego łoża implantu. Parametry każdego wiertła użytego w se- kwencji nawiercania należy nanieść do programu celem uzyskania odpowiednich wartości błę- du. Na rycinie 3 przedstawiono część programu komputerowego służącego do obliczania warto- ści błędów. _Wyniki Przy użyciu wspomnianej aplikacji uzyskano następujące wyniki dla poszczególnych symulacji nawiercania (a, b, c, d, e). _Wnioski Tuleja szablonu chirurgicznego o średnicy implantu zapewnia precyzyjne wprowadzenie tylko wiertła o największej średnicy – ostatniego w sekwencji opracowywania łoża pod implant. Naprowadza ona operatora, wskazując również tor nawiercania wiertłami o mniejszej średnicy, nie gwarantuje jednak pełnego ukierunkowania prze- 24 4_2016 24 implants