Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-08-30, 10:20:50 | version 1.38.0
Od wydawcy implants 4 2_2017 4 Technologie nowatorskie, nowoczesne, innowacyjne i kontrowersje w implantoprotetyce _Ostatnie miesiące i lata owocowały w efekty rozwoju nowych technologii komunikacyjnych w sensie stricte i largo (uber, rower, skuter, samochód na minuty, Viber, WhatsApp, Instagram, Twitter, Facebook i inne oraz związane z tym aplikacje). Dotyczy to również komunikacji w czasie rzeczywistym oraz wirtualnym w medycynie. W implatoprotetyce pojawiły się i zostały wdrożone procedury, których celem jest przyspieszenie rehabilitacji narządu żucia, co m.in. sprowadza się do digitalizacji planowania, cyfrowego (szablony) wsparcia samego zabiegu chirurgicznego implantacji i metod odbudowy protetycznej (symulacje wirtualne). Wymagało to dedykowania projekcji CBCT, następnie skonstruowania skanerów modeli gipsowych (cel: wyeliminowanie setek ton odpadów gipsowych, bo model gipsowy to już w zasadzie metodologia archaiczna, nadal jednak stosowana szeroko), a następnie skanerów wewnątrzustnych. Te znakomite idee zwiększenia precyzji metod i wynalazki technologiczne w ograniczonym jednak stopniu zmieniają prawa biologiczne, modyfikują je w równie ograniczonym zakresie. Na podstawie wyników wieloletnich, wieloośrodkowych badań wprowadzono dedykowane powierzchnie implantów dla przedziałów tkankowych celem uzyskania stabilnej i szybkiej osteointegracji z jednej strony, z drugiej – zapobiegania periimplantitis. Możliwe to było dzięki wieloletnim badaniom i obserwacjom klinicznym. Należy również podkreślić fakt postępu w technologii wytwarzania implantów – podnosi się znaczenie czystości technologicznej, pozwalającej na uzyskanie powierzchni implantów wolnej od drobin metalu, pozostałości kwasów wytrawiających itp., również w celu obniżenia reakcji tkankowych na ciało obce – wspomniane pozostałości obróbki mechanicznej tytanu. Pojawiły się badania i publikacje podnoszące znaczenie tych czynników. Obserwujemy też tendencję to unifikacji większości implantów pod kątem właśnie powierzchni i kształtu – najbardziej bioefektywnego, a także dążenie do pełnej szczelności z łącznikiem protetycznym. Tej tematyce będzie poświęcony m.in. tegoroczny jubileuszowy kongres EAO oraz kolejny XII Świąteczny Wieczór Implantologiczny. W aktualnym wydaniu _implants przedstawiamy m.in. nowoczesne metody augmentacji oparte o wykorzystanie kwasu hialuronowego – niezbędnego w procesach embriogenezy i regeneracji tkanki łącznej, a więc i kości. Aktualny przegląd piśmiennictwa wskazuje na możliwość aplikacji klinicznych tego syntetycznego substratu. Wstępne, własne obserwacje kliniczne autorzy przedstawią w jednym z najbliższych numerów _implants. już Kontrowersyjna metoda nazwana Socked Shield Technique, zaproponowana przez Markusa Hürzelera wiele lat temu, nadal wymaga potwierdzenia klinicznego i precyzyjnego wskazania czynników wykluczających to postępowanie kliniczne. Metoda (w skrócie) polega na ochronie wyrostka zębodołowego w strefie estetycznej poprzez pozostawienie podczas ekstrakcji blaszki-łuski cementowo-zębinowej wraz z fragmentem więzadła ozębnowego. Aktualny przegląd raczej skromnego piśmiennictwa wyjaśnia wiele wątpliwości i kontrowersji co do pozostawienia fragmentu zęba – zwykle zakażonego, skoro istniało wskazanie do jego ekstrakcji.