implants_badania mowym jest dobrze udokumentowany w litera- turze medycznej. Patogenność laseczki B. cereus wynika głównie ze zdolności do wywarzania licznych egzotoksyn, wśród których znajdują się 4 hemolizyny, 3 fosfolipazy oraz proteazy. Ponadto, gatunek ten wytwarza beta-laktamazy, co sprawia, że w leczeniu empirycznym lekami z wyboru są: ciprofloksacyna lub wankomycyna podawana parenteralnie (Edward J. Bottone E. J. Bacillus cereus, a Volatile Human Pathogen. Clin Microbiol Rev. 2010 Apr; 23(2): 382–398.doi: 10.1128/CMR.00073-09). W grupie „Z”, przeszczepu z mielonych zę- bów usuniętych ze wskazań następstw próch- nicy – martwicy miazgi wyhodowano 42 szcze- py bakterii należące do 17 gatunków. Bakterie te należały do rodzajów: Streptococcus, Staphylococcus, Lactobacillus, Enterococcus, Bifidobacterium, Bacillus oraz Clostridium. W obrębie paciorkowców (Streptococcus) zi- dentyfikowane gatunki należały do grup: S. salivarius group, S. anginosus group, S. mitis group oraz S. sangiunis group. Gatunki nale- żące do wymienionych grup wchodzą w skład naturalnej, prawidłowej mikroflory jamy ustnej, jednakże u pacjentów z niedoborami odporno- ści lub masywnej translokacji tych bakterii do układu krwionośnego mogą wywoływać zaka- żenia takie, jak: ropnie mózgu, ropnie w obrę- bie jamy ustnej, ropnie otrzewnej, infekcyjne zapalenie wsierdzia, posocznicę u pacjentów z neutropenią, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, bakteriemie. Wśród mikroorganizmów wyhodowanych w grupie „Z” największym potencjałem cho- robotwórczym charakteryzuje się Clostridium perfringens. Bakteria ta jest przetrwalnikującą Gram-dodatnią laseczką, za której patogen- ność odpowiada kilkanaście toksyn i enzymów. Najważniejsza z nich to toksyna alfa – lecyty- naza (fosfolipaza C), która doprowadza do lizy erytrocytów, płytek krwi, leukocytów i komó- rek śródbłonka. W przebiegu zakażenia tkanek miękkich dochodzić może do zapalenia tkanki łącznej, zapalenia powięzi i ropiejącego zapa- lenia mięśni, martwicy mięśni i zgorzeli gazo- wej. Zakażenie ma bardzo szybki przebieg, który może doprowadzić do zgonu chorego w ciągu kilku dni. Bakterie z rodzaju Enterococcus, choć nie po- siadają dużych zdolności chorobotwórczych wy- nikających bezpośrednio z obecności czynników zjadliwości, mogą wywoływać poważne zakaże- Ryc. 1 Ryc. 1_Hodowle bakterii, widoczne liczne kolonie bakteryjne. nia. Szczepy z rodzaju Enterococcus wykazują naturalną oporność na wiele klinicznie istotnych antybiotyków, np. cefalosporyny, niskie stężania aminoglikozydów (gentamycyna, streptomycy- na), linkozamidy (linkomycyna, klindamycyna), trimetoprim/sulfametoksazol, a także oporność nabytą, np. na glikopeptydy (wankomycyna, te- ikoplanina). Udział bakterii z rodzaju Enterococcus w zakażeniach tkanek zęba jest dobrze udoku- mentowany. Występowanie bakterii z tego ro- dzaju, w szczególności należących do gatunku E. faecalis, stwierdzano w kanałach zębowych zarówno przed, jak i po zakończonym leczeniu endodontycznym. Bakteria ta może rezydować/ wegetować zarówno w kanałach zębowych, jak i w otaczającej ząb tkance kostnej po ekstrakcji zęba. Prowadzić to może do kolonizacji implantu zębowego, a także do utraty żywotności kości i/ lub jej ubytków. W procesie kolonizacji zwykle uczestniczą również inne mikroorganizmy, wśród których E. faecalis nie jest dominującym gatunkiem, jednakże obecnie uważa się, że mogę on od- grywać kluczową rolę w tym procesie (Flanagan D. Enterococcus faecalis and Dental Implants. J Oral Implantol. 2017 Feb;43(1):8-11. doi: 10.1563/ aaid-joi-D-16-00069. Epub 2016 Oct 4). Bakterie z rodzaju Staphylococcus, gatunki koagulazo-ujemne, takie jak np. S. epidermidis są przyczyną zakażeń oportunistycznych, zwią- zanych głównie z wprowadzeniem do naczyń krwionośnych cewników lub wszczepieniem biomateriałów – sztuczne zastawki serca, en- dopotezy stawowe. Związane jest to z ich zdol- nością do tworzenia struktury biofilmu, który chroni bakterie przed antybiotykami, a także przed komórkami odpowiedzi immunologicznej. W przebiegu tych zakażeń zwykle dochodzi do bakteriemii. Wśród gronkowców koagulazo- -ujemnych bardzo często identyfikowane są implants 3_2017 99