Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-09-20, 09:19:59 | version 1.38.0
implants_rehabilitacja implantoprotetyczna Ryc. 1 -implant).2 Zastosowanie krótkich implantów w odcinku bocznym trzonu żuchwy dodat- kowo zwiększa ryzyko jego złamania, a także uszkodzenia nerwu zębodołowego dolnego. Inną metodą ilościowego zwiększenia tkanki kostnej w wymiarze pionowym jest osteodsytrakcja, czyli technika chirurgicz- nego wydłużania kości i tkanek miękkich poprzez ich stopniowe rozciąganie.1 Oste- ogenezę dystrakcyjną po raz pierwszy opisał w 1905 r. Codivilla, później technikę roz- winął Ilizarov (1988), stosując ją do kości długich. W chirurgii czaszkowo-twarzo- wej osteogenezę dystrakcyjną zastosował w 1992 r. McCarthy4, natomiast metodę dys- trakcji trzonu żuchwy po raz pierwszy opisał w 1927 r. Rosenthal.5 Ryc. 1_Stan po nieudanej próbie odtworzenia części zębodołowej trzonu żuchwy po stronie prawej w wymiarze pionowym przy użyciu przeszczepów autologicznych w postaci bloków kostnych. Osteogeneza dystrakcyjna to metoda le- czenia stosowana u pacjentów z pionowym lub poziomym deficytem tkanek twardych Ryc. 2_Faza dystrakcji. Ryc. 2 implants 3_2017 1313