Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-09-20, 09:19:59 | version 1.38.0
implants_rehabilitacja implantoprotetyczna ków kostnych, gdzie uzyskano śred- nio mniej niż 5 mm przyrostu nowej tkanki. Na podstawie tych badań osteogeneza dystrakcyjna wydaje się być zdecydowanie korzystniejszą metodą przy dużej atrofii, zaś techniki regeneracyjne nie mogą być brane pod uwagę jako jej alternatywa.9 Na nieko- rzyść metod z użyciem przeszczepów kości własnej pacjenta wpływa rów- nież fakt nieprzewidywalności re- sorpcji bloków, która nawet w mniej skomplikowanych przypadkach może się wahać pomiędzy 25% a 42%.9 Fakt ten może być podyktowany trudnością w pokryciu przeszczepu odpowiednią ilością tkanek miękkich. Cano i wsp. (2006)8 opisali następu- jące wskazania kliniczne, gdzie oste- ogeneza dystrakcyjna części zębodo- łowej żuchwy jest rekomendowana: _atrofia części zębodołowej żu- chwy, _odcinkowy niedobór kości czę- ści zębodołowej żuchwy uniemoż- li-wiający implantację zarówno w aspekcie estetycznym, jak i funkcjo- nalnym (niekorzystny indeks koro- na-implant), _wąski wyrostek, gdzie horyzon- talna dystrakcja może zostać zasto- sowana, _stopniowe, pionowe przesu- wanie zębów ankylotycznych tam, gdzie ortodontyczne przemieszcze- nie jest niemożliwe, _stopniowe, pionowe przesunię- cie zintegrowanych implantów wraz z otaczającą je kością. Osteodystrakcja jest stosunkowo prostą technicznie metodą, małoin- wazyjną, niewymagającą dodatko- wego zabiegu w miejscu biorczym. Zastosowanie tej metody w celu wydłużenia kości umożliwia jed- noczasowo zwiększenie objętość tkanek miękkich oraz naczyń krwio- i nerwów.6 Mazzonetto nośnych i wsp. (2007)6 w przypadku OD za- obserwowali krótszy czas leczenia w porównaniu z technikami z wy- korzystaniem przeszczepów autolo- gicznych. Osteogeneza dystrakcyjna obar- czona jest możliwością wystąpienia powikłań zarówno w trakcie opera- cji, jak i na każdym kolejnym etapie (faza gojenia rany – latencja, faza aktywnego rozkręcania dystraktora, faza konsolidacji – uwapnienia tkanki kostnej). Perdijik i wsp. (2007)7 jako jedno z powikłań, które może wystąpić w trakcie zabiegu opisują złamanie ko- ści trzonu żuchwy.7 Kolejnymi, mogą- cymi ujawnić się we wczesnym okresie gojenia są: krwiak dna jamy ustnej oraz zakażenie i rozejście się rany po- operacyjnej.7 W fazie rozkręcania dys- traktora może wystąpić niewłaściwy wektor dystrakcji spowodowany do- językową rotacją wolnego segmentu osteotomijnego.7 Faza konsolidacji jest najdłuższa i trwa 12 tygodni. W tym okresie może dojść do tzw. późnego złamania kości trzonu żuchwy oraz zaburzeń czucia w obszarze zaopa- trywanym przez nerw zębodołowy dolny.7 Ugurlu i wsp. (2013)11 w swoich badaniach zaobserwowali dodatkowo zapalenie i martwicę kości, złamanie fragmentu osteotomijnego, pare- stezje, odsłonięcie fragmentu kości, w jednym przypadku złamanie ramie- nia dystraktora. W przedstawionym w niniejszej pracy materiale obserwo- wano krótkotrwałe dolegliwości bó- lowe podczas aktywacji dystraktora. W jednym przypadku odnotowano przejściową niedoczulicę skóry bródki, która ustąpiła po 7 miesiącach. W jed- nym przypadku doszło do utraty prze- szczepu autologicznego bloku kostnego. _Podsumowanie dystrakcyjna Osteogeneza jest stosunkową prostą metodą chirur- giczną służącą do odbudowy tkanki kostnej w wymiarze pionowym i po- przecznym. Korzyści jej stosowania znacznie przewyższają ryzyko wy- stąpienia powikłań. W obu omówio- nych w niniejszej pracy przypadkach klinicznych odbudowy tkanki kostnej za pomocą osteogenezy dystrakcyj- nej z następczą odbudową implan- toprotetyczną uzyskano dobry wynik czynnościowy i estetyczny. Dzięki tej metodzie odbudowano braku-