Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-09-20, 09:19:59 | version 1.38.0
Od wydawcy implants 4 3_2017 4 Gerostomatologia, geroimplantoprotetyka – dziedziny dużych potrzeb i wyzwań… _Ze zdumieniem stwierdziłem, iż Wikipedia nie zawiera w swoich zbiorach definicji pojęcia „gerostomatologia”. Przedmiot o tej nazwie został zapoczątkowany w nauczaniu w Uniwersytecie Medycznym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu przez zmarłą w ubiegłym roku, nieodżałowaną Panią prof. dr hab. n. med. Zofię Knychalską-Karwan. Gerostomatologia jest stomatologią wieku podeszłego. Zapraszam do lektury podręcznika Pani Profesor oraz do lektury szerszego opracowania autorstwa prof. Krzysztofa Galusa („Geriatria, wybrane zagadnienia”), w którego w wydaniu w 2007 r. miałem przyjemność napisać rozdział pt.: „Stomatologia geriatryczna”. Na przestrzeni minionej dekady dostrzegam szczególną konieczność wsparcia wszelkich działań promedycznych w grupie ludzi starzejących się (WHO za początek starości uznaje 60 r.ż.). Wyróżnia w niej 3 zasadnicze etapy: 60-75 lat – wiek podeszły (tzw. wczesna starość), 75-90 lat – wiek starczy (tzw. późna starość), 90 lat i więcej – wiek sędziwy (tzw. długowieczność). Należy w tym miejscu zro- zumieć pojęcie „jakość życia” rozumiane jako działania prozdrowotne, mające na celu poprawę życia, adekwatną do potrzeb stomatologicznych (mówimy o gerostomatologii), postępu w dziedzinach sto- matologicznych oraz dostosowania nowoczesności do ergonomii/obsługi uzupełnień protetycznych. Obecnie możemy wyróżnić 3 możliwości terapii u bezzębnych pacjentów, stanowiących szczególną grupę w przebiegu starości: protezy ruchome osiadające na błonie śluzowej i podłożu kostnym, protezy ruchome wsparte i stabilizowane na implantach, protezy stałe stabilizowane na implantach. Protezy wsparte na implantach, ruchome i stabilne pozwalają na rehabilitację przy słabej jako- ściowo i ilościowo tkance kostnej, jednocześnie pozwalają na korzystną ocenę i lepszą satysfakcję w stosunku do protez osiadających na błonie śluzowej. Istnieją setki publikacji na ten temat i jest to oczywiste dla klinicystów/zabiegowców. Analizując literaturę na ten temat oraz własne obserwacje publikowane i niepublikowane, można stwierdzić, iż pacjenci w pierwszym rzędzie dostrzegają retencję i stabilność uzupełnień wspartych na implantach, na drugim miejscu jako równie ważne uzyskanie satysfakcjonującego wyglądu, funkcji żucia i wizerunku.