Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-04-26, 10:06:04 | version 1.38.0
implants_implanty igłowe niewielką ilością 4% artykainy, zgodnie z przy- toczoną metodologią (Ryc. 7). Ustabilizowane wszczepy połączono naddziąsłowo prętami ty- tanowymi o takiej samej średnicy za pomocą zgrzewarki wewnątrzustnej Mondaniego. Wolne przestrzenie uzupełniono kompozytem, powstałe pełne struktury oszlifowano, nadając im kształt ilarów protetycznych (Ryc. 8) i pobrano wyciski do ostatecznych koron porcelanowych. Zabieg zakończono zacementowaniem przygotowanych w gabinecie prowizorycznych koron kompozyto- wych (Ryc. 9 i 10). _Dyskusja Ryc. 7 Hipodoncja występuje w populacji polskiej z częstością 9,5-14,8%10 i dotyczy najczęściej drugich dolnych przedtrzonowców i bocznych zębów siecznych górnych. Może mieć podło- że genetyczne i podlegać dziedziczeniu, jak np. w przypadku mutacji genu TGFA skutkującej po- wstaniem hipodoncji siekaczy.11 Leczenie ortodontyczne pozwala uzyskać i/ lub utrzymać przestrzeń niezbędną dla uzu- pełnienia brakujących zębów i poprzedza etap implantoprotetyczny. Implantacja jest w takich przypadkach rutynowym postępowaniem i – o ile nie ma przeciwwskazań wynikających z np. nie- równoległego przebiegu korzeni zębów sąsied- nich czy braku przestrzeni – metodą z wyboru u pacjentów po zakończeniu wzrostu kostnego.12 Pozwala uniknąć szlifowania i obciążania zębów sąsiednich, koniecznego przy zastosowaniu uzu- pełnień protetycznych stałych (ruchome pomija- my w dyskusji, gdyż co do zasady nie są uzupeł- nieniem docelowym). Obiecującym rozwiązaniem mogą być auto- transplantacje, ale właśnie w hipodoncji częściej brakuje zawiązków możliwych do wykorzystania w tym celu, a zęby powstające in vitro z hodowli embrionalnych komórek macierzystych pozosta- ją jeszcze w sferze badań na modelach zwierzę- cych.13 W opisanym przypadku ograniczeniem dla implantacji mógł się okazać poziomy deicyt tkanki kostnej. Ze względu na wyraźne życze- nie pacjentki, wybrano plan leczenia bez po- przedzających zabiegów osteoregeneracyjnych. Pacjentka została wyczerpująco poinformowana o współczesnych metodach postępowania przed- implatacyjnego i stanowczo odrzuciła możliwość przeszczepów kości, rozszczepiania wyrostka, sterowanej regeneracji kości. W tych warunkach Ryc. 8 użycie wszczepów żyletkowych wg Leonarda Linkowa,14 przydatnych w sytuacji, gdy szero- kość kości gąbczastej nie przekracza 3 mm (tutaj 1,3 mm), mogłoby wiązać się z rozszczepieniem wyrostka – i także na taki rodzaj postępowania nie było zgody pacjentki. Ponieważ zastosowano technikę bezpłatową (lapless), nie wystąpiły ból i obrzęk w przebiegu pooperacyjnym, nie było też potrzeby stosowania leków przeciwbólowych. Natychmiastowe obcią- żenie wszczepów pozwoliło już w dniu zabiegu przywrócić harmonię okluzji i korzystnie wpłynę- ło na samopoczucie i psychikę pacjentki. Zastosowane rozwiązanie jest trwałe i prze- widywalne. Igły Scialoma w obserwacji 10-letniej posiadają wg Luca Dal Carlo wskaźnik przetrwa- nia (success rate) 95,8%.15 W 1999 r. Pasqualini opublikował badania histopatologiczne na ma- teriale ludzkim potwierdzające osteointegrację wszczepów igłowych.16 Ryc. 7_Wszczepy wprowadzono bez otwierania płata. Ryc. 8_Mezostruktura przyjmuje kształt ilaru protetycznego. implants 1_2017 2323