Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-06-13, 09:30:15 | version 1.38.0
20 REPORTAGE DENTAL TRIBUNE NETHERLANDS EDITION JUNI 2017 “ Mannelijke en vrouwelijke tandartsen kunnen van elkaar leren” TEKST: TESSA VOGELAAR Mannen doen liever complexe restauratieve behandelingen, vrouwen werken liever in teamverband en vragen meer advies. Maar daarmee houden de verschillen tussen de seksen in de tandheelkunde ook wel op. Dat blijkt uit een enquête van emeritus hoogleraar genderstudies Mineke van Essen (Rijksuniversiteit Groningen) onder bijna vierhonderd mondzorgprofessionals, gehouden in het kader van de Quality Practice- themadag ‘De praktijk van de toekomst – bent u er klaar voor?’. Hoewel de man-vrouwverdeling in de steekproef (60%-40%) vrijwel gelijk is aan die in de huidige be- roepsgroep, benadrukt Van Essen dat de uitkomsten niet te genera- liseren zijn naar de hele beroeps- groep. “Significante verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke tandartsen kun je het niet noe- men, daarvoor is de steekproef te klein. Maar dat neemt niet weg dat er best opvallende resultaten heelkunde door de vrouw bestaan er dus, zoowel geestelijke als lichamelijke.’ Kwamen er opvallende bevin- dingen uit uw onderzoek? De grootste verrassing voor mij was dat mannen en vrouwen allebei ongelooflijk veel waarde hechten aan omgang met de patiënt in hun vak. Ik had gedacht dat dit echt een ‘vrouwendingetje’ zou zijn. Bijna negen van de tien tandartsen gaf Vrouwen kunnen van mannen leren dat ze zichzelf niet zo moeten onderschatten tussen zaten.” Wat te denken van de tandarts als rolmodel voor de dochter? En de voorkeur voor de omgang met patiënten binnen het vak? Tijdens de drukbezochte QP-themadagen op 13 en 20 mei lichtte Van Essen haar bevindingen toe. Een presentatie doorspekt met door Van Essen opgeduikelde his- torische ‘uitstapjes in de tijd’, zoals een nu ondenkbaar voorlichtings- boekje over de tandarts uit 1920: ‘Bezwaren tegen het uitoefenen der tand- aan dit een van de leukste aspecten van het vak te vinden. Mannen en vrouwen scoren daar dus hetzelfde op, dat vond ik zeer opvallend. Welke verschillen zag u wel tussen mannelijke en vrouwelijke tandartsen? Vrouwen gaven vaker dan mannen aan het leuk te vinden in teamver- band te werken. Ook scoorde het geven van voorlichting en preven- tie hoger onder vrouwen. Mannen ® Distributed by ICX Implants B.V. H e t FAIRE Pre miu m I m p la ntaat MAXIMALE KWALITEIT, FAIRE PRIJZEN, TRANSPARANTIE! WIJ OVERTUIGEN AL 14 JAAR MET STABIELE PRIJZEN VOOR EEN PREMIUM DUITS/ZWITSERS IMPLANTAATSYSTEEM! Boodtlaan 10 · 1796 BE De Koog · Tel.: 0222 - 76 90 11 E-mail: info@icx-implants.nl · Web: www.icx-implants.nl zeiden vaker dan vrouwen chirur- gische ingrepen en complexe res- tauratieve handelingen aantrekke- lijk te vinden. Dat hangt mogelijk samen met het feit dat mannen zich hierin competenter zeggen te voelen. Vrouwen zijn daarin te- rughoudender. Dat hoeft overigens niet te betekenen dat vrouwen daadwerkelijk minder competent zijn, integendeel. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen, op jonge leef- tijd al, zichzelf vaker onderschat- ten dan mannen. Iets waar ze ove- rigens echt eens mee op moeten houden, die vrouwen (lacht). Daar staat tegenover dat vrouwen meer advies vragen. Intercollegiaal over- leg zie je bij mannen minder terug. Advies vragen is ook onderdeel van professionaliteit, je maakt er min- der fouten door. Dus de beide seksen kunnen nog iets van elkaar opsteken? Jazeker. Vrouwen kunnen van mannen leren dat ze zichzelf niet zo moeten onderschatten. Mannen zouden net als hun vrouwelijke collega’s wat meer advies kunnen vragen. U vroeg de respondenten ook naar de manier waarop ze leidinggeven. Waarom was u daar benieuwd naar? Onderzoek uit 2005 onder tand- artsen en assistenten liet zien dat mannen hoger scoorden op een zakelijke leiderschapsstijl en vrou- wen meer op een vriendelijke stijl. Daarbij zag je de stereotype verde- ling: mannen die sturend en zake- lijk zijn en vrouwen die invoelend zijn. Deze uitkomsten waren reden om leiderschapsverschillen op- nieuw aan te kaarten in ons onder- zoek. Verschillen tussen de seksen op dit vlak bleven in onze resulta- ten echter uit. Opvallend is wel dat de tand- artsen zelf positiever zijn over hun leiderschapskwaliteiten dan hun assistenten. Vooral als het gaat om coachend leidinggeven, een stijl Emeritus hoogleraar genderstudies Mineke van Essen (RuG): ”Professionaliteit overstijgt sekse en zo hoort het ook.” waarbij aandacht is voor de ont- wikkeling van de medewerkers. Of het nu mannen of vrouwen zijn, tandartsen denken dat ze dat best aardig doen, terwijl de assistenten in deze enquête dat niet bevesti- gen. Voor de beroepsgroep als ge- heel kan het dus geen kwaad om te kijken of het beter kan. Opvallend was verder dat verhoudingsgewijs veel vrouwen in dit onderzoek een vader of moeder bleken te hebben die tandarts is. Bij meer dan 20% van de vrouwen was dit het geval, tegenover slechts 8% van de mannelijke tandartsen. Een duidelijke verklaring daarvoor kan ik niet geven. De afgelopen decennia zijn vrouwen natuurlijk steeds meer beroepen gaan ‘verove- ren’. Het is een algemene tendens dat er minder sprake is van echte mannen- of vrouwenberoepen. Vooral leuk om te zien is dat er bij het vak van tandarts een verband lijkt te zijn tussen de toename van de vrouwen en het rolmodel van de ouders. Zij hebben aan hun doch- ters blijkbaar laten zien ‘kijk, dat kun je worden’. Hetzelfde beroep als je ouders kiezen is tegenwoordig natuurlijk Tandarts Marjolein Alberga (56) studeerde in 1986 af in de tandheelkunde en behoort daarmee tot de iets oudere generatie vrouwelijke tandartsen. Ze heeft haar eigen praktijk in Eindhoven, Tandartspraktijk Alberga. Alberga kwam met het vak in contact door haar vader, die tandarts was. In de zomervakanties op de middelbare school hielp zij geregeld een handje in haar vaders praktijk en ontdekte zo hoe leuk het beroep is. Dat in de loop der jaren steeds meer vrouwen in de tandheelkunde zijn gaan werken, is voor Alberga duidelijk zichtbaar. “Waar je voorheen op nascholingsdagen vooral tussen de mannen zat, kom je nu steeds meer vrouwen tegen.” Preventie vindt Alberga een van de leukste aspecten van het vak. “Omdat je daarmee helpt iemand gezond te houden en niet alleen bezig bent schade te repareren. Het is iets communica- tiever dan de technische hoogstandjes.” Complexe restauratieve handelingen en chirurgische ingrepen noemt Alberga ‘niet de grootste uitdaging in haar vak’. Veel vrouwen verwijzen dit door, is haar ervaring, maar ze benadrukt dat vrouwen dit aspect best iets interessanter zouden mogen vinden en hierin een voorbeeld kunnen nemen aan de mannen. Hoewel dochter Alberga niet in de voetsporen van haar moeder is getreden, valt de appel niet ver van de boom: zij koos voor een studie medicijnen. “Mijn dochter heeft wel even over tandheelkunde nagedacht, maar koos uiteindelijk voor het bredere werkvlak van de geneeskunde.”