Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2016-06-24, 12:31:05 | version 1.38.0
19 19 1_2016 digital digital_łączniki hybrydowe plantu w miejscu połączenia z cyrkonowym łącznikiem oraz ścieranie narożników połączenia antyrotacyjnego implantu. Czynniki te miały wpływ na powstanie ge- neracji łączników hybrydowych składających się z tytanowej bazy (insertu) oraz cementowanej na niej adhezyjnie cyrkonowej nadbudowy podlega- jącej indywidualnemu kształtowaniu. Wydaje się to optymalnym rozwiązaniem zarówno estetycz- nym, jak i biomechanicznym. Zastosowanie tytanowej bazy ogranicza możliwość pękania łącznika w gnieździe implantu podczas dokręcania łącznika oraz późniejszego obciążenia poprzez siły zgryzowe. Pozwala rów- nież na dokręcanie łącznika kluczem dynamo- metrycznym w standardowym zakresie siły, jaką zaleca się dla klasycznego łącznika tytanowego. Z drugiej strony, adhezyjne połączenie cyrkono- wej nadbudowy z tytanową bazą powoduje bu- forowanie naprężeń dzięki obecności warstwy cementu. Z kolei cyrkonowa nadbudowa jest wysoce estetyczna i biokompatybilna z tkankami otaczającymi implant. Estetyka i możliwość jej indywidualnego pro- jektowania pozwala na prawidłowe ukształtowa- nie profilu wyłaniania łącznikiem i umieszczenie połączenia z koroną na poziomie dziąsła lub mini- malnie poddziąsłowo. Takie rozwiązanie zapewnia kontakt biokompatybilnego cyrkonu z tkankami miękkimi oraz kontrolę przy cementowaniu uzu- pełnienia. Ryc. 2b Ryc. 2a Ryc. 2a i b_Pantomogram i okolica 41 po wszczepieniu implantów. Ryc. 3a Ryc. 3b Ryc. 3c Ryc. 3d Ryc. 3e Ryc. 3a-e_Sytuacja kliniczna po odsłonięciu implantów, śruby gojące.