Dental Tribune Netherlands Edition No.4, 2017

8 INTERVIEW Vervolg van pagina 6 Zou het op een compromis kunnen uitdraaien, waarbij het boren en vullen van pri- maire caviteiten en anesthesie wel zelfstandige handelingen worden, maar röntgen niet? Daarmee vraag je in feite of ik za- ken die we nodig hebben om pro- fessioneel te kunnen werken, over- boord wil gooien om een lastige discussie uit de weg te gaan. Liever wat extra bij- en nascholing, als dat moet, dan dat we accepteren dat we ons vak – en de mondzorg – minder vooruit brengen dan we willen. Tussen tandartsen en mond- hygiënisten is op de werkvloer soms wrijving ontstaan door de hoogoplopende discussies. Dat klopt en dat vind ik heel kwa- lijk en onnodig. We voeren uitein- delijk een elementaire discussie over hoeveel ruimte en vertrouwen je elkaar geeft. In een goede relatie moet het soms ook stevig klappen om er daarna sterker uit te komen. Conflicten mijden en het vooral gezellig houden, daar wordt de patiënt niet beter van. Elke veran- dering roept weerstand op, maar als het de mondzorg beter maakt, is het nu een moment om door die weerstand heen te breken. Toch adviseerde u in het Neder- lands Tijdschrift voor Mondhygiëne uw leden om “discussies met tandartsen die tegen taak- herschikking zijn, te mijden.” Vanwaar die waarschuwing? Dat advies geldt vooral voor sociale media. Als je wordt geprovoceerd en gaat reageren, doe je dat defensief Het geeft veel energie dat we stapjes vooruit zetten en dus niet vanuit je eigen kracht. Je ziet al snel dat mondhygiënisten in een hoek worden gedrukt en er over en weer een ongenuanceerd DENTAL TRIBUNE NETHERLANDS EDITION MEI 2017 steekspel ontstaat. Resultaat is dat we als mondzorg weer naar buiten uitstralen dat we rollebollend over straat gaan. Vandaar dat we onze leden adviseren daar niet in mee te gaan. Onder andere de KNMT en ANT vinden dat de mondzorg duurder wordt en kwalitatief achteruitgaat door de taak- herschikking. Daar is geen bewijs voor. Welke argumenten hebben ze dat taak- herschikking de mondzorg duur- der maakt, slechter, onveiliger en noem maar op? Je bespaart op lange termijn juist kosten, omdat Het zou de mondzorg sieren als we meer gaan samenwerken je door meer preventie uiteindelijk minder aan curatie kwijt bent. En je verlaagt de opleidingskosten van het arsenaal aan mondzorgverle- ners. De KNMT en ANT, maar ook patiënten hebben zich uit- gesproken voor ‘een zo hoog mogelijke behandelaar aan de stoel’. Tja. Ik ga ook het liefst elke keer uit eten in een sterrenrestaurant. Maar is dat reëel? Het lijkt me voor- al belangrijk dat de hoogst opgelei- de zorgverlener er is wanneer die nodig is. Elke patiënt heeft er recht op dat er een tandarts beschikbaar is, maar dan hoeft die tandarts niet per se ingezet te worden voor elke mogelijke behandeling. Patiënten spraken in een en- quête duidelijk de wens uit dat de tandarts de regie houdt. Bij dat soort onderzoeken vraag ik me af: zijn de onderzochte pati- enten bekend met een mondhygi- enist? Want het is lastig om zorg- verleners te vergelijken als je alleen bij een tandarts zit. Dat is namelijk ook onderzocht. Wie bij een mond- hygiënist onder behandeling was, hechtte veel minder sterk aan de regierol van de tandarts. De zorg- vraag zou moeten bepalen wie de regie voert, of, nog beter: de patiënt voert de regie over zijn eigen zorg. Heeft u de indruk dat de verenigingen hetzelfde in de discussie staan als hun achter- ban? Zijn tandartsen massaal contra taakherschikking en mondhygiënisten pro? Onder tandartsen is het beeld vrij divers. Sommigen graven zich sterk in en aarzelen niet om mij soms keihard persoonlijk aan te vallen. Anderen kunnen zich niet vinden in de toon waarop hun be- langen behartigd worden, of reage- ren in de trant van: wat een gedoe allemaal, laten we gewoon gaan samenwerken met elkaar. Want, en dat hoor je heel vaak, áls er inten- sief wordt samengewerkt tussen tandarts en mondhygiënist, gaat dat in het algemeen erg goed. Van onze eigen achterban staat het merendeel erachter. Andere geluiden komen bijvoorbeeld van collega’s die erg paro-minded zijn en geen behoefte voelen zich te richten op de behandeling van pri- maire caviteiten. Maar als je het hebt over de toekomst van ons be- roep en de toegevoegde waarde bij de behandeling van primaire cavi- teiten bij de jeugd, staan mondhy- giënisten daar zeker voor open. Veel tandartsen juichen de groeiende rol van preventie- assistenten toe, maar reageren met afgrijzen op taakherschik- king. Hoe verklaart u dat? Het is gezien de toon van de hui- dige discussies vreemd dat taakde- legatie nooit een issue is geweest en daardoor veel sneller heeft kun- nen gaan dan de taakherschikking. Lees verder op pagina 9

Dental Tribune Netherlands Edition No.4, 2017

Pages Overview