Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2018-05-16, 10:59:16 | version 1.38.0
Dental tribune Greek Edition DT σελίδα 22 νες με μετατόπιση τύπου Ι μπο- ρούν συνήθως να καθαριστούν και να εμφραχθούν. Σε περιπτώσεις τύπου ΙΙ μπορούν να εμφραχθούν μετά την εφαρμογή ενός ακρορ- ριζικού φραγμού για να ελεγχθεί η αιμορραγία και να λειτουργήσει ως φυσική ασπίδα για την πρόλη- ψη της εξώθησης του ενδοδοντι- κού εμφρακτικού υλικού. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να τοποθετηθεί ένα ακρορριζικό κάλυμμα με ΜΤΑ, ακολουθούμενο από την τυπική ενδοδοντική έμφραξη. Ωστό- σο, σε κλινικές περιπτώσεις με ακρορριζική μετατόπιση τύπου ΙΙΙ, γενικά δεν είναι δυνατή η επί- τευξη καθαρισμού, απολύμανσης και κατάλληλης έμφραξης. Επο- μένως, αυτά τα στάδια θα πρέπει να πραγματοποιηθούν όσο το δυ- νατόν καλύτερα και να ακολουθή- σει ακρορριζική μικροχειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση της μη θεραπευμένης ακρορριζικής περιοχής. Κλινική περίπτωση Μία γυναίκα 55 ετών προσήλθε στο οδοντιατρείο παραπονούμε- νη για αυτόματο, σταθερό πόνο, που εντείνεται κατά τη μάσηση και την ακρορριζική ψηλάφηση στην περιοχή των 11 και 13, που είχαν θεραπευθεί ενδοδοντικά τους τελευταίους τρεις μήνες. Η ασθενής ανέφερε πως δεν ένιωθε πόνο πριν πριν την έναρξη της αρχικής ενδοδοντικής θεραπείας. Μετά την πρώτη ενδοδοντική συνεδρία, κατά τη διάρκεια της οποίας οι 11 και 13 θεραπεύθη- καν ταυτόχρονα, ξεκίνησε ο πό- νος και επιδεινώθηκε μετά την τρίτη ημέρα. Την τέταρτη ημέρα, η ασθενής χρειάστηκε να λάβει ενδοφλέβια διπυρόνη και κετο- προφένη για να ελεγχθεί ο πόνος. Ταυτόχρονα με τα συστη- ματικά χορηγούμενα φάρμακα, πραγματοποιήθηκε συγκλεισιακή ρύθμιση. Μετά από δύο ημέρες, ο πόνος επέστρεψε και η ασθενής επισκέφθηκε άλλο οδοντίατρο, που χορήγησε διπυρονικό νά- τριο 500mg/ml κάθε 4 ώρες και νιμεσουλίδη 100mg ανά 12 ώρες από το στόμα για επτά ημέρες. Ο πόνος μειώθηκε, αλλά δεν εξα- λείφθηκε. Δύο ημέρες μετά τη διακοπή της συστηματικής χορήγησης φαρμάκων, η ασθενής ένιωσε ξανά πόνο. Επισκέφθηκε ένα τρί- το οδοντίατρο, που ξεκίνησε επα- νάληψη της ενδοδοντικής θερα- πείας των 11 και 13. Ωστόσο, η θεραπεία που πραγματοποιήθηκε δεν οδήγησε σε αποτελεσματικό έλεγχο του πόνου. Μετά από 4 ημέρες, η ασθενής ξεκίνησε επί- σης να εμφανίζει εμπύρετη κατά- σταση. Αναφέρθηκε πως σε καμία από τις ενδοδοντικές επεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν δεν επε- τεύχθη απόλυτη έμφραξη. Η κλινική εξέταση έδειξε την ενδοδοντική πρόσβαση στους 13 και 11. Η ανεπαρκής γεωμετρι- κή μορφολογία των ενδοδοντικών οπών διάνοιξης υποδείκνυε ήδη προβλήματα στη χημικομηχανική επεξεργασία του συστήματος των ριζικών σωλήνων(εικ. 1 και 2). Η ενδοδοντική θεραπεία ξεκίνησε στους 13 και 11 και η μεταφορά του ακρορριζικού τρήματος τύπου ΙΙΙ παρατηρήθηκε ακτινογραφι- κά. Στον 12, υπήρχε μία στεφάνη ολικής κάλυψης, ένας μεταλλικός ενδορριζικός άξονας και σημεία κακής ενδοδοντικής θεραπεί- ας(εικ. 3). Στη σάρωση CT, ήταν δυνατή η οπτικοποίηση της μετα- φοράς των ακρορριζικών τρημά- των των δύο δοντιών(εικ. 4&5). Λόγω της έντονης ακρορριζι- κής απόκλισης των 11 και 3, η προτεινόμενη θεραπεία περιλάμ- βανε επανάληψη της ενδοδοντι- κής θεραπείας, σε συνδυσμό με ακρορριζική μικροχειρουργική επέμβαση. Επίσης, χρειαζόταν ενδοδοντική θεραπεία του 12 με καθαρισμό, διαμόρφωση και απολύμανση του συστήματος των ριζικών σωλήνων με επακόλουθη ενδοδοντική έμφραξη. Ωστόσο, καθώς η προσθετική στεφάνη του δοντιού προσαρμόστηκε και είχε ήδη σχεδιαστεί μικροχειρουρ- γική επέμβαση για τα γειτονικά δόντια, λήφθηκε η απόφαση να πραγματοποιηθεί ανάστροφη εν- δοδοντική θεραπεία. Η θεραπεία ξεκίνησε με την επανάληψη της ενδοδοντικής θε- ραπείας του 11, ακολουθούμενη από αυτή του 13. Πραγματοποι- ήθηκαν διακλυσμοί με υποχλωρι- ώδες νάτριο 2.5%, ακολουθού- μενοι από EDTA 17%, και τα δύο με παθητικούς διακλυσμούς υπερήχων και επεξεργάστηκαν με RECIPROC 50(VDW). Χρη- σιμοποιώντας ένα χειρουργικό μικροσκόπιο και περιακρορριζι- κές ακτινογραφίες, ήταν δυνατή η επισκόπηση της ακρορριζικής απόκλισης του 11. Ωστόσο, δεν ήταν δυνατό να ακολουθηθεί η αρχική τροχιά(εικ. 6 και 7). Το ίδιο συνέβη και με τον 13. Λόγω της μεγάλης ανωμα- λίας των τοιχωμάτων των ριζικών σωλήνων μετά τη μετατόπιση του ακρορριζικού τρήματος, δεν ήταν DT σελίδα 24