Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-04-20, 12:11:47 | version 1.38.0
wyrostka zębodołowego, ale również pozycję koron z użytkowanej protezy, w ten sposób kon- strukcja protetyczna zaprojektowana na takiej podstawie przebiega w możliwie optymalnym położeniu względem wyrostka zębodołowego. Tego typu programy staję się standardem, je- żeli chodzi o skomplikowane przypadki, w których działanie „z ręki” wydaje się niemożliwe, np. pa- cjenci z brakami w odcinku przednim, gdzie ilość miejsca w kości praktycznie odpowiada wielkości implantu (Ryc. 29 i 29a). Do tej grupy pacjentów należą również osoby z zanikłym wyrostkiem zębodołowym żuchwy, gdzie granice dla wpro- wadzenia implantu z jednej strony stanowi kanał nerwu, a z drugiej kość zbita żuchwy (Ryc. 30). Program jest też pomocny w diagnostyce w za- kresie przeszczepów kości do wyrostka zębodoło- wego w przypadku pacjentów po urazach komu- nikacyjnych (Ryc. 31). Kolejnym zastosowaniem modelu hybry- dowego było częściowe wykonanie protokołu DSD za pomocą Dental Designer System. Należy zaznaczyć, że również DSD w swojej istocie wy- korzystuje te same zasady, co w przypadku wi- zualizacji oraz planowania szablonów – chodzi o łączenie cyfrowo uzyskanych obrazów dla ana- lizy i planowania na modelu powstałym przez połącznie fotograii i jej analizę. W swojej pra- cy podjąłem próbę wykonania nakładek na zęby pacjentki nie poprzez wykonanie mock’up-u, lecz przez wycięcie gotowych nakładek z PMMA (Ryc. 32). Za podstawę przyjąłem analizę prze- prowadzoną w tradycyjny sposób za pomocą DSD. Wyniki zostały przeniesione przez skan gipsowego modelu do Dental Designer System, następnie zaprojektowano zblokowane licówki, które jako monolit zostały wyfrezowane z PMMA (Ryc. 33 i 33a). We wszystkich opisanych przypadkach mamy do czynienia z wykorzystywaniem in- formacji, jakie otrzymujemy z analizy modeli hybrydowych w zależności od zastosowania. Na ich podstawie można wdrażać do leczenia elementy produkowane w technologii CAM. To widoczny rozwój stomatologii cyfrowej, któ- ra jeszcze nie jest powszechna, choć jej zasto- sowanie z pewnością podnosi jakość diagno- zowania, komunikacji z pacjentem i leczenia. W tej dziedzinie każdy rok przynosi wiele no- wych rozwiązań mających na celu uproszczenie skomplikowanych procesów i powodujących, że technologie cyfrowe w stomatologii są coraz bardziej spójne i przystępne._ digital_CAD/CAM _autor Sebastian Walerzak – w 2011 r. ukończył kierunek lekarsko-dentystyczny na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym, od 6 lat pracuje w "Face Clinic. Centrum Leczenia Wad Zgryzu" w Warszawie. Zajmuje sį wykorzystaniem technologii CAD/CAM w leczeniu zespołowym, chirurgii ortognatycznej, projektowaniem odbud́w estetycznych oraz wdrȧaniem nowych rozwįzań z zakresu stomatologii cyfrowej i technik frezowania element́w protetycznych. Kontakt: NZOZ Centrum Leczenia Wad Zgryzu Ul. Łuczek 4, 02-419 Warszawa Tel.: (22) 863 61 82 digital 1_2017 3131