Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-04-20, 12:11:47 | version 1.38.0
digital_CAD/CAM Ryc. 16 Ryc. 17 Ryc. 18 lecz obrazem pojedynczej warstwy. Ten obraz jest punktem odniesienia, względem którego można nawigować przebieg nerwu zębodołowego w 2 płaszczyznach w przypadku planowania zabiegu w żuchwie. Przebieg nerwu wyznacza się przez odzna- czenie kolejnych punktów za pomocą grubej czerwonej linii (Ryc. 21). W każdej chwili można zmieniać jego zadaną średnicę, obejmując prze- bieg kanału nerwu. Następnie nakładamy model STL na obraz CBCT, gdzie jak w przypadku wi- zualizacji, należy sparować co najmniej 3 odpo- wiadające sobie punkty na obu powierzchniach (Ryc. 22). Na modelu STL projektujemy wstęp- ny kształt przyszłej odbudowy protetycznej (Ryc. 23), dzięki temu pozycja implantów, którą zaplanujemy będzie uwzględniała działania pro- tetyka i – tak, jak w przypadku wizualizacji, która stanowiła platformę do wymiany informacji po- między lekarzem a pacjentem, tak wizualizacja implantacji służy do wypracowania pomiędzy chirurgiem a protetykiem optymalnej pozy- cji implantu na długo przed samym zabiegiem. Wstępnie można określić, czy w danym przypad- ku istnieje możliwość otrzymania zadowalające- go proilu wyłaniania, czy w odcinku przednim Ryc. 18 w celu optymalizacji wielkości danych (Ryc. 20). Kolejno należy zorientować CBCT w stosunku do płaszczyzny zgryzowej, w odniesieniu do której odznacza się przebieg łuku zębowego – na jego podstawie powstaje przekrój podobny do panto- mogramu, ale niebędący zdjęciem sumacyjnym, Ryc. 20 digital 1_2017 2727