Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-04-20, 12:11:47 | version 1.38.0
digital_CAD/CAM lejek jest tzw. of set, tzn. poziom górnej krawędzi tulejki, która zatrzymuje wiertło podczas wierce- nia otworu w kości znajduje się w określonej odle- głości od poziomu, na jakim znajdzie się początek i koniec wkręconego implantu. Jednocześnie, do pracy z szablonami wykorzystywane są specjalnie do tego dostosowane komplety wierteł implanto- logicznych, które w części pomiędzy uchwytem a częścią pracującą posiadają cylinder dopasowa- ny średnicą do tulejki w ten sposób, że nie blo- kuje obrotów wiertła, ale stabilizuje je na tyle, że wymusza wywiercenie otworu w zadanej pozycji. W systemie, na którym pracujemy jest jeszcze podział na tulejki pod implanty „narrow” oraz te przeznaczone pod platformy „standard” i „wide”. W zależności od preferencji, możemy określić, by szablon był wzmacniany dodatkowymi elemen- tami lub regulować wartość retencji szablonu na zębach albo jego grubość. Efektem planowania jest cyfrowy projekt sza- blonu oraz opis implantacji, w którym zawarte są wszystkie dane dotyczące pacjenta, zabiegu oraz przekroje, na których pokazano zaplanowany przebieg implantu w 3 płaszczyznach (Ryc. 26). Model szablonu możemy wyciąć z przeźroczyste- go PMMA lub z bardziej elastycznego materiału. Szablony, które do tej pory wyciąłem, pasowały na tyle dokładnie, że klinowały się na zębach po charakterystycznym kliknięciu, co odpowiadało wprowadzeniu retencji szablonu w podcień. Program umożliwia również wytwarzanie szablonów dla pacjentów bezzębnych. Podstawę dla uzyskania takiego szablonu stanowi CBCT protezy tymczasowej pacjenta oraz pacjenta w protezach. Punkty odniesienia, dzięki którym można zbudować w takim przypadku model hybrydowy stanowią znaczniki radiologicz- ne – można je uzyskać w łatwy i szybki spo- sób, nanosząc punktowo ciepłą gutaperkę. Oprogramowanie posiada możliwość regulacji gęstości tomograii, można więc wyodrębnić z klasycznej tomograii protezy ostry model STL wraz z punktami odniesienia. Taki model zosta- je spozycjonowany na podstawie tomograii pacjenta w protezach względem kości szczęki i żuchwy (Ryc. 27). Na jego podstawie możliwe jest wytworzenie szablonu, który będzie z jed- nej strony powieleniem protezy i będzie zawie- Ryc. 27 Ryc. 26 Ryc. 28 Ryc. 29a Ryc. 29b digital 1_2017 2929