Dental Tribune Netherlands Edition No.3, 2018

DENTAL TRIBUNE NETHERLANDS EDITION APRIL 2018 REPORTAGE 19 Syrische tandarts had eigen praktijk en is nu vrijwillig assistent Van Aleppo naar Lelystad TEKST: TESSA VOGELAAR Voordat hij daadwerkelijk aan de slag mag als tandarts in Nederland, heeft hij nog “iets voor de boeg.” Zo schetst Kamal Adwan Razouk – in uitstekend Nederlands – zijn situatie. De 45-jarige Syrische tandarts ontvluchtte in 2015 zijn thuisland vanwege de oorlog. Sinds een jaar werkt hij als vrijwilliger bij een tandartspraktijk in zijn nieuwe woon- plaats Lelystad. Hoewel hij het er naar zijn zin heeft en dankbaar is voor de kans, duurt het hem te lang voordat hij zelfstandig als tandarts mag werken. Dental Tribune sprak met hem. “In Syrië had ik een eigen praktijk, een auto, een woning. Niks doen is niet goed voor mij, ik wil werken.” Razouk werkte totdat hij zijn va- derland ontvluchtte als tandarts in zowel zijn eigen praktijk als in een medisch centrum in Aleppo, de grootste stad van Syrië. Hij had het er goed. “Tot de oorlog uitbrak. Toen ik niet meer kon instaan voor de veiligheid van mijn vrouw en dochters (nu 14 en 10, red.), besloot ik te vluchten.” Niet naar Frank- rijk, waar zijn oudere broer al sinds 1990 werkt als kaakchirurg, of naar Duitsland, waar zijn andere broer sinds zeven jaar werkt als neuro- loog. Beiden hebben inmiddels de nationaliteit van hun nieuwe thuisland aangenomen. “Ik wist dat Nederland een goed land was voor vluchtelingen om een nieuw leven te beginnen. Bovendien wilde ik niet naar Frankrijk of Duitsland, ik wilde het ‘op mijn eigen houtje doen’,” lacht de Syriër. Soepele procedure Tijdens zijn verblijf in AZC Ter Apel begint hij zelfstandig Nederlands te leren. Met YouTube en een zelf aan- geschaft leerboek. Via Zeist komt hij in Lelystad terecht. Op 5 januari 2016 krijgt Razouk een verblijfs- vergunning. Die procedure verliep soepel. Is dat omdat hij in Syrië een goede baan had? Razouk denkt van niet. “Ik kon al mijn papieren laten zien, daarom ging het mak- kelijk.” In april 2016 krijgt Razouk een huis toegewezen in Lelystad en kort daarna komen zijn vrouw en dochters over naar Nederland. Negen maanden geleden volgde een gezinsuitbreiding; Razouks vrouw bevalt van een zoontje. Vele horden Zijn integratie in Nederland ver- loopt naar omstandigheden vlek- keloos, maar Razouk mist zijn werk als tandarts. Op dit moment mag hij alleen vrijwilligerswerk doen in een Nederlandse instelling voor gezondheidszorg. Wie als tand- arts (maar ook als arts, apotheker en psychotherapeut) zijn diploma heeft behaald buiten de Europese Unie, kan in Nederland niet zomaar als BIG-geregistreerde aan de slag in zijn vak. Eerst moet met Staats- examen Nt2 worden aangetoond dat je de Nederlandse taal voldoen- de machtig bent. Een tweede horde is het slagen voor de Algemene Ken- nis- en Vaardighedentoets (AKV), waarmee je je vakbekwaamheid aantoont. De laatste stap is een be- roepsinhoudelijke toets aan ACTA, waarvoor je je in drie maanden kunt klaarstomen aan de hand van col- leges, lesstof van de universiteit of het oefenen in een praktijkruimte. Razouk, die al geslaagd is voor twee onderdelen van het staatsexamen en binnenkort ook de resterende twee vakken hoopt te kunnen af- vinken, vindt de procedure lang. “Ik heb twintig jaar ervaring als tandarts. Ik kan hiermee uit de voe- ten.” Hij zou liever zien dat nieuw- komers met een tandartsdiploma direct naar ACTA gaan en intussen Nederlands leren. “De verschillen- de stappen uit de procedure kunnen Kamal Adwan Razouk. gelijktijdig plaatsvinden. Ik wil geen geld van de gemeente, dat voelt niet goed. Als ik nu kan werken is dat beter voor mij, voor de Nederlandse regering; eigenlijk voor iedereen.” regeld. In Syrië gaan patiënten pas naar de tandarts als ze pijn hebben. Ze komen niet, zoals in Nederland, ieder halfjaar voor controle. Terwijl voorkomen beter is dan genezen.” Poldertandheelkunde Via zijn werkbegeleider van de ge- meente komt Razouk in contact met tandarts Jelle Moonen. Sinds januari heeft hij een contract voor enkele uren per week bij diens praktijk in Lelystad. Hij assisteert de tandarts en ze overleggen over behandelingen bij patiënten. Voor die mogelijkheid is Razouk Moonen ontzettend dankbaar, benadrukt hij. Een groot verschil tussen de Neder- landse en Syrische tandheelkunde is er volgens Razouk amper, het verschil in patiëntpopulatie is des te groter. “Ik kan alleen over mijn eigen situatie in Aleppo spreken, want in kleine dorpen is Syrië gaat het er misschien anders aan toe. In grote steden als Aleppo zijn de prak- tijken net zo modern als hier. Maar de vergoeding is hier veel beter ge- In Aleppo zijn de praktijken net zo modern als hier Ook over de mondzorg aan kinde- ren in Nederland is Razouk zeer te spreken. “Kinderen krijgen fluorbe- handelingen en tot 18 jaar wordt de zorg vergoed. Ze krijgen een speeltje mee en wennen zo al jong aan tand- artsbezoek.” Dat Nederlanders altijd op tijd verschijnen voor een af- spraak, in tegenstelling tot zijn pa- tiënten in Syrië, prijst hij eveneens. “Er is respect voor tijd. Dat is goed.” Als hij dan toch iets moet noemen dat mogelijk beter zou kunnen aan de behandeling van Nederlandse tandartsen, dan is dat de omgang met patiënten uit een ander land. Wat dat betreft is er nog wel een kloof, vindt Razouk. “Neem wat meer tijd voor deze groep patiën- ten en geef extra uitleg,” luidt het advies van de Syriër. “Als de patiënt zijn tandarts niet vertrouwt, dan volgt hij zijn advies ook niet op.” Toekomst in Nederland Een Nederlandse vriend vroeg Ra- zouk ooit of hij, voordat de oorlog in Syrië uitbrak, er weleens over dacht om naar Nederland te komen. “Ja,” had hij geantwoord, “voor vakantie. Om mijn vrouw de tulpen te laten zien.” Natuurlijk verlangt hij terug naar zijn leven van voor de oorlog. “In Nederland ben ik zonder werk, zonder land, zonder familie. Na- tuurlijk was het voor de oorlog be- ter.” Of hij ooit terug zal keren naar zijn thuisland weet Razouk niet. “Niemand weet hoe lang de oorlog nog duurt. Daarom kijk ik vooruit. Mijn toekomst ligt nu in Neder- land.”

Dental Tribune Netherlands Edition No.3, 2018

Pages Overview