Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-10-18, 10:46:59 | version 1.38.0
8 Dental Tribune Belgische editie September 2017 Een mooie glimlach ontwerpen met behulp van digitale tools Dr. Eduardo Mahn, Gustavo Mahn, Carlos Cáceres, Luis Bustos, Chili, en Christian Coachman, Brazilië Tandheelkundige materialen en klinische procedures zijn de laatste decennia sterk veranderd. Het is best mogelijk dat de meeste voo- ruitgang in de laatste twintig jaar is geboekt op het gebied van implantologie en adhesieve tandheelkunde, maar de grootste revolutie heeft zonder enige twijfel plaatsgevonden in de ontwikkeling van de digitale tandheelkunde. Hoewel deze veranderingen de diagnos- tiek en bepaalde procedures zeker hebben vergemakkelijkt, blijft de basis, meer bepaald de functionele en biologische aspecten, van essentieel belang. Tegelijkertijd plukken we de vruch- ten van opmerkelijke verbeteringen in keramische en composietmaterialen, die ons hebben geholpen om te beant- woorden aan de esthetische eisen van onze patiënten. Een basisvoorwaarde om aan deze eisen te voldoen is de gedetailleerde kennis van de esthetische parameters van het gelaat en van het gebit. De arts moet de problematiek van elk klinisch geval kunnen identifi ceren en moet in staat zijn om een geschikt behan- delingsplan uit te werken waarin het klinisch geval vanuit een multidisci- plinair perspectief wordt aangepakt. Er moet rekening worden gehouden met de afmetingen van de tanden, in verhouding tot de gingivale esthetiek en de fysionomie van het gelaat. Wat is inderdaad het nut van een prachtig direct facet, wanneer de contouren of de textuur van de restauratie niet in harmonie zijn met de aangrenzende tanden, of wanneer de gingivale zenith zichtbaar en duidelijk asymmetrisch is? Bijvoorbeeld in het geval van een hellend occlusievlak of een middellijn van de boventandboog die is verscho- ven ten opzichte van de middellijn van het gezicht kunnen de resultaten zeer teleurstellend zijn. Een ander belangrijk punt is de juiste analyse van de glimlach van de patiënt en de details van de foto (afb. 1 en 2). Men mag niet uit het oog verliezen dat het nemen van foto's vaak intimiderend is voor de patiënt, vooral in het begin van de sessie, en nog veel meer wanneer de persoon die de foto's maakt geen professionele fotograaf is en de foto's worden gemaakt in een tandartsprak- tijk. Het is dan ook interessant om het gesprek met de patiënt over alledaagse problemen te fi lmen, om te vermijden dat een aantal aspecten over het hoofd wordt gezien waarmee rekening moet worden gehouden in het behande- lingsplan. Tijdens het verloop van dit gesprek wordt de patiënt alsmaar meer ontspannen, en zal hij reageren met een spontane glimlach of lach op een humo- ristische of absurde opmerking van de behandelende tandarts. Op afb. 4 ziet u het verschil tussen de sociale glim- lach op de traditionele foto's (afb. 1 en 2) en de instinctieve glimlach die werd vastgelegd tijdens de video-opname. Afbeelding 3 is een intra-oraal aanzicht waarop duidelijk het ernstige diastema en de hypogemineraliseerde zones van de twee centrale incisieven te zien zijn, maar ook de ernstige dyschromie op de twee onderste laterale incisieven, waar- voor ook zeker een behandeling vereist was. Als we, in dit klinische geval, ons behandelingsplan hadden gebaseerd op de foto van de sociale glimlach, zouden we de ernstige verkleuring op de onder- ste incisieven gemist hebben. De correcte analyse van de glimlach wordt gevolgd door een evaluatie van het aangezicht van de patiënt volgens de kenmerken van zijn tanden. Het principe van het digitale ontwerp van de glimlach (DSD, wat staat voor Di- gital Smile Design) bestaat erin een diagnose van de esthetische problemen van het aangezicht te bepalen, mogelij- ke behandelingen voor te stellen op ba- sis van de vereenvoudigde digitale ana- lyse van enkele foto's, en tegelijkertijd de communicatie tussen de verschil- lende specialisten van het zorgteam te optimaliseren. De eerste fase bestaat erin om hori- zontale en verticale lijnen te trekken. De foto wordt gecentreerd, verplaatst en geroteerd totdat de bipupillaire lijn horizontaal is. Daarna wordt de middellijn van het aangezicht gecon- troleerd. Vervolgens worden dezelfde lijnen gelegd bovenop een gelijkaardige foto, die ook gecentreerd is, maar die werd genomen na het plaatsen van de mondspreider (afb. 5a–c). Deze foto's worden vervolgens vergroot en geana- lyseerd (afb. 6 en 7). De lijn van de bovenlip wordt afgetekend en opnieuw gecreëerd bovenop de foto die is ge- nomen met de mondspreider, om de positie te markeren (afb. 8 en 9). De verhoudingen van de tanden worden gemeten en de ideale contouren wor- den afgetekend (afb. 9 en 10a). Op af- beelding 10b wordt de geïsoleerde toe- stand van het gebit weergegeven. Een foto die via de onderzijde is genomen, wordt gebruikt om de vestibulo-palati- nale positie van de tanden te evalueren. Deze foto wordt op de eerder gemaakte analyse gelegd (afb. 11). Van zodra de tandarts duidelijk weet wat de mogelijkheden en de beperkin- gen van de behandeling zijn, kan hij een digitaal simulatiemodel (mock-up) maken. Deze techniek vermindert de behandelingstijd in de stoel en zorgt ervoor dat de patiënt de behandeling gemakkelijker accepteert. Met p10» 2 6 9 11 14 7 10a 12 8 10b 13 1 3 4 5