Dental Tribune Netherlands Edition

16 Klinisch dental tribune - netherlands edition mei 2015 www.qualitypractice.nl BEKIJK HET NIEUWE PROGRAMMA EN WORD LID Inspirerend, uitdagend, praktisch Assistenten Adv-A3-QPA-DEF.indd 1 22-07-14 11:02 De uitneembare brug Een geschikte oplossing voor patiënten met parodontitis TEKST EN FOTO’S: DR. E. EMAMI Inleiding Bij een parodontale behandeling bij een patiënt met vergevorderde parodontitis zijn extracties van zeer mobiele elementen onont- koombaar. De resterende elemen- ten, die wel behandeld zijn voor parodontitis, zijn in de meeste gevallen ongeschikt als veranke- ringselement voor een protheti- sche voorziening. Bovendien is het esthetisch aanzicht na een flapoperatie dezer dagen meestal onacceptabel voor de patiënt. Zo lijken de tanden langer doordat het tandvlees is teruggetrokken en de papillen tussen de elemen- ten weg zijn. De prothetische voorziening van parodontitispatiënten die bovengenoemde verschijnse- len vertonen, stelt ons tandheel- kundigen voor grote uitdagin- gen. Neem als voorbeeld de vaste voorziening, die het voor de pati- ënt moeilijk maakt om de mond goed schoon te houden. Ook brengt een vaste voorziening een groot financieel risico met zich mee, omdat met het verlies van een element een vernieuwing/ aanpassing aan de voorziening noodzakelijk is. Daarom zijn uit- neembare constructies bij patiën- ten met vergevorderde parodonti- tis de eerste keuze. Als basisoplossing voor een uitneembare constructie wordt meestal voor de frameprothe- se gekozen. De nadelen van een frame, zoals slechte houvast, een ‘vreemd-lichaamgevoel’ (denk aan de palatinale en linguale verbindingsbeugel), zichtbare haakjes op de tanden en slijtage hiervan en natuurlijk een vermin- derde smaakervaring zijn alom bekend. Daar staat de relatief lage prijs van een frameprothese tegenover. De frameprothese is op ba- sis van de slechte retentie en het vreemd-lichaamgevoel tegen- woordig voor de patiënt geen ac- ceptabele oplossing meer. Uit onze ervaring leiden dergelijke voorzieningen regelmatig tot on- tevreden patiënten. Wat zijn dan de alternatieven en hoe worden ze aangepakt? Casus Een 71-jarige patiënte kwam in onze praktijk voor een loszittend element 22 (mob.III) en bloeden- de gingiva in de bovenkaak. Bij een klinisch onderzoek werd ver- gevorderde parodontitis gecon- stateerd bij de elementen in de bovenkaak, met een gemiddelde pocketdiepte van 6-7mm (DPSI 3-). Bij de implantaten werd geen peri-implantitis geconstateerd (figuur 1). Wij stelden de patiënt een be- handeltraject voor bestaande uit drie stappen: 1. Flapoperatie in de bovenkaak; 2. Na vier weken extractie van element 22 met een directe noodvoorziening. Curettage in de onderkaak; 3. Na acht weken preparatie van de restelementen voor tele- scoopkronen t.b.v. het aan- brengen van een telescoop- brug in de bovenkaak. Planmatig werd begonnen met een flapoperatie in de bovenkaak. Figuren 2-4 tonen de situatie voor en na de curettage. Aansluitend werden de papillen verhecht met een resorbeerbare No.5 hecht- draad (figuur 5). In figuur 6 en 7 is de situatie in de bovenkaak te zien na het prepareren van de ele- menten (acht weken na de flap- operatie en extractie van de 22). In figuur 6 oogt de gingiva ge- zond en ontstekingsvrij. Er zijn in totaal acht telescoop- kronen geplaatst (primair) op de natuurlijke elementen. Twee tele- scoop-abutments zijn op implan- taten aangepast (figuur 8). Figu- ren 9-12 tonen de uitneembare brug met de secundaire kronen. De primaire kronen zijn met ce- ment vastgezet op de elementen (foto 13) waarna de uitneembare brug op de kronen is geplaatst (fi- guur 14). Op figuur 15 is het eind- resultaat te zien. Conclusie Een vaste voorziening is moei- lijk schoon te houden. Ook zijn er grote toekomstige kosten aan verbonden, zoals de vernieu- wing van een vaste voorziening. Bovendien moet, als een van de pijlers verloren gaat, de gehele constructie vernieuwd worden. Telescoopkronen daarentegen zijn goed geschikt voor paro- dontitispatiënten. Ze zijn uit te 1 13 15 14 2 9 11 8 10 12 3 4 5 6 7A 7B breiden zonder hoge kosten en moeite. Daardoor kunnen ook twijfelachtige elementen zonder enig risico in de constructie ver- werkt worden. Bovendien biedt deze constructie een makkelijke mondhygiëne. Over de auteur Dr. E. Emami (www.dr-emami. nl) is NVOI-geregistreerd tand- arts-implantoloog en heeft sinds 2007 een gespecialiseerde prak- tijk in Brummen. De auteur dankt Deborah Gulde- meester en Pia Witte voor de ver- taling van zijn publicatie uit het Duits naar het Nederlands. ■ Adv-A3-QPA-DEF.indd 122-07-1411:02

Dental Tribune Netherlands Edition

Pages Overview