Dental Tribune Netherlands Edition

11Excerptdental tribune - netherlands editionmaart 2015 of extraorale ﬁstels ontstaan. De focale chronische scleroseren- de vorm gaat zelden met klach- ten gepaard en wordt vrijwel altijd per toeval op een röntgen- foto ontdekt. Diffuse chronische scleroserende osteomyelitis kan asymptomatisch verlopen, maar kan ook met pijn en trismus ge- paard gaan. In zeldzame gevallen treedt paresthesie op van de n. mentalis aan de betreffende zijde. Meestal kunnen, ook na her- haalde kweken, geen pathogene micro-organismen worden aan- getoond. Osteomyelitis van de kaak geeft zelden aanleiding tot ontstekingen en abcesvorming elders in het lichaam. De diagnose osteomyelitis of periostitis wordt meestal ge- steld op grond van de anamnese en klinische en röntgenologische bevindingen. Soms wordt ter completering van de diagnose- stelling door de MKA-chirurg een botbiopt genomen; en uiteraard ook wanneer er twijfel is over de diagnose. 5.3.1.3 Röntgenologische aspecten Bij primaire osteomyelitis is het röntgenologisch beeld aanvanke- lijk niet afwijkend. Pas wanneer de acute ontsteking in een meer chronische vorm is overgegaan, kunnen zich necrotische botfrag- menten, zogenoemde sekwesters, aftekenen. Zo kan een beeld ont- staan dat past bij sekwestreren- de of purulente osteomyelitis. Bij focale chronische scleroserende osteomyelitis is een circumscripte, opake structuur te zien rondom de apex van een gebitselement. De oorspronkelijke contour van het gebitselement blijft meest- al zichtbaar. Dit is een kenmer- kend onderscheid ten opzichte van hypercementose. Bij diffuse scleroserende osteomyelitis is er soms ook een reactie van het Afbeelding 27 Een circumscripte, opake structuur rechts in de onderkaak, passend bij een enostose. Wees bedacht op overprojectie van bijvoorbeeld een speekselsteen, ook als de patiënt geen klachten heeft. Afbeelding 28 Sclerosering rond de apices van 36. Gelet op de restauratie lijkt het beeld eerder te passen bij ‘focale scleroserende osteomyelitis’ dan bij een ‘enostose’. Let ook op de sclerosering rond de apex van 35. Afbeelding 29 a. Juveniele scleroserende osteomyelitis van de onderkaak links. b. Pas op de CT-scan is de verbreding van het aangetaste kaakgedeelte goed zichtbaar. c. Scintigraﬁsch beeld toont de omvang van het ‘actieve’ botgedeelte. acute (primaire) osteomyelitis chronische osteomyelitis purulente of sekwestrerende vorm scleroserende vorm (osteomyelitis sicca) focaal diﬀuus osteomyelitis met proliferende periostitis (periostitis ossiﬁcans) chronische periostitis bij prothesedragers juveniele chronische osteomyelitis van de onderkaak osteonecrose osteoradionecrose osteochemonecrose (bij gebruik van bisfosfonaten) idiopathische osteonecrose, inclusief ‘lingual sequestrum’ Tabel 4.1 Classiﬁcatie van osteomyelitis en osteonecrose van het kaakbot. A B C www.qualitypractice.nl BEKIJK HET NIEUWE PROGRAMMA EN WORD LID Inspirerend, uitdagend, praktisch Assistenten periost zichtbaar in de vorm van een laagsgewijze (uienschil) aan- maak van reactief bot langs het corticale bot. Vaak is ook sprake van deformiteit van het kaakbot. 5.3.1.4 Behandeling Behandeling van osteomyelitis is gericht op eliminatie van de ver- moede oorzaak. Bij chronische purulente osteomyelitis, waarbij er aanwijzingen zijn voor sekwes- tratie, wordt over het algemeen geadviseerd de sekwesters voor- zichtig te verwijderen. Bij focale chronische scleroserende osteo- myelitis wordt vanwege het ont- breken van klachten meestal niet tot behandeling overgegaan. Bij diffuse chronische scle- roserende osteomyelitis wordt wel eens overgegaan tot decor- ticatie van het buccale corticale bot. Doel van een dergelijke de- corticatie is het verwijderen van slecht doorbloed en met micro- organismen overladen bot. De resultaten van decorticatie zijn echter niet altijd gunstig. Gelet op de twijfel die er bestaat ten aanzien van een al dan niet bac- teriële oorzaak van deze vorm van osteomyelitis, bevelen som- migen aan vooral aandacht te besteden aan een juist gebruik van de kauwspieren. Een andere, aanvullende of ondersteunende therapie bij deze moeilijk te be- handelen vorm van osteomyeli- tis is behandeling met hyperbare zuurstof. Voor deze behandeling moet de patiënt dagelijks enkele uren, gedurende ten minste een maand, doorbrengen in een spe- ciaal hiervoor ingerichte ruimte. In veel gevallen is combinatie met een chirurgische behande- ling noodzakelijk. Antibioticatherapie als enige behandelingsvorm leidt zelden tot een blijvend succes; wel kunnen in een aantal gevallen remissies worden bereikt, variërend van en- kele maanden tot soms langer. ■

Dental Tribune Netherlands Edition

Pages Overview