Dental Tribune Netherlands Edition

17Reportagedental tribune - netherlands editionmaart 2015 Surf met zekerheid door het wortelkanaal NIEUW Het reciproke ÉÉN-vijl systeem Nu nog beter dankzij de GOLD technologie: • Resistenter tegen cyclische vermoeidheid • Verhoogde vijl-flexibiliteit • Bewezen ingenieuze WAVEONE® eenvoud Voor meer informatie: www.dentsplymaillefer.com had en dat ook hij dus iets heeft opgestoken van de cursus,” lacht Baart. Maar het kan ook minder gunstig uitpakken, wanneer de tandarts de methode van de as- sistent afkeurt. “We moeten na- tuurlijk didactische keuzes ma- ken. Er zijn zoveel technieken en maar één dag. Op welke manier leren we het zo goed en gemak- kelijk mogelijk aan, zodat aan het eind van de dag iedereen een goe- de methode machtig is? Helaas kan het dan zijn dat een tandarts het anders wil.” Baart adviseert zijn cursisten “de rug recht te houden,” aangezien zij het meest zeker zijn met de methode die zie geoefend en geleerd hebben. Wel hoopt hij dat de verschillen aan- leiding kunnen zijn voor inhou- delijke discussies in de praktijk. Direct met de tandarts, maar ook in het werkoverleg, bijvoorbeeld over het gebruik van wegwerp- spuiten. Baart vindt het geen goed idee om de assistent álle anesthe- sie te laten uitvoeren. Zeer com- plexe verdovingen of met een hoog risico op fouten moeten bij de tandarts of MKA-chirurg blij- ven. “Zeker in de kaakchirurgie zijn er een aantal vormen van ge- leidingsanesthesie die echt link zijn.” zegt Baart. Ook een mandi- bulair blok zou hij echter met een gerust hart aan de assistent over- laten. “Wel als de tandarts erbij is, zodat er direct bijgestuurd kan worden. Het hangt ook van de assistent en de patiënt af.” Kritische geluiden Sommige conservatief ingestel- de tandartsen zullen hun wenk- brauwen fronsen als ze lezen over assistenten die met de ver- dovingsnaald aan de slag gaan. Heeft Baart zelf geen reserves tegen het uit handen geven van deze voorbehouden handeling? Dat blijkt niet zo te zijn. “Ik denk juist dat assistenten veel vaker verdovingen zouden moeten toe- dienen. Het laten toedienen van verdovingen door assistenten sluit aan bij de wens van tandart- sen om het hele praktijkpersoneel te ‘upgraden’: de assistenten en de mondhygiënisten doen steeds meer, waardoor de tandarts zijn handen vrijhoudt voor complexe behandelplannen en patiënten,” aldus Baart. “Bovendien geeft het de tandarts extra tijd. Wanneer de assistente de verdoving zet en wacht tot deze is ingewerkt, kan de tandarts naar een andere pa- tiënt kijken. Dit past perfect bin- nen de moderne praktijkvormen met meerdere stoelen per tand- arts.” De grootste winst zit volgens Baart in de aandacht en tijd die een assistent heeft voor de ver- doving. “Een assistent heeft de ruimte om een patiënt op zijn gemak te stellen, rust te creëren en een praatje te houden over de vakantie op Kreta terwijl de ver- doving inwerkt. Een tandarts zal toch sneller aan de slag willen met de behandeling.” In het bui- tenland is het gebruikelijker dat Test uzelf: voorbeeldvragen uit eindtoets 1. Waarom moet bij inﬁltratie-anesthesie in de bovenkaak het depot lokaal anesthesie in de omslagplooi net distaal van en boven de apex worden gelegd? 2.Wat vertelt u de patiënt als deze tijdens het geven van het mandibulair blok een pijnscheut in de tong voelt? 3. Een patiënt vertelt allergisch te zijn voor “adrenaline in de verdoving”. Wat doet u? De antwoorden op deze vragen vindt u op pagina 21. Het leerproces gaat in de praktijk verder de assistent de verdoving toe- dient. Patiënten blijken hierover tevreden te zijn. Baart vergelijkt het met een verpleegkundige en een arts: “Iedereen weet dat je beter geprikt kunt worden door de verpleegkundige dan door de dokter!” Die vergelijking lijkt hier niet op te gaan: waar een ver- pleegkundige veel vaker patiën- ten prikt dan een arts, dient een tandartsassistente juist minder vaak een verdoving toe dan een tandarts. Baart werpt echter te- gen: “Het toedienen van de ver- doving is misschien nieuw, maar de assistent is wél vertrouwd met alles daaromheen, zoals het in- strumentarium en het uitvoeren van kleine assisterende handelin- gen. Als je bedenkt dat de assis- tenten in onze cursus hetzelfde onderwijs krijgen als tandheel- kundestudenten in het derde jaar van hun opleiding, maar dat zij vele malen meer patiënten heb- ben gezien en geholpen, dan lijkt het me niet meer dan logisch dat ook de assistenten er prima toe in staat zijn.” ■

Dental Tribune Netherlands Edition

Pages Overview