Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2017-03-28, 15:18:29 | version 1.38.0
4 Dental Tribune Belgische editie Maart 2017 "Peri-implantitis is door de mens veroorzaakt" Sportvoeding slecht voor gebit van peri-implantair marginaal bot- verlies in de buurt liggen van 1-2 procent van alle geplaatste implan- taten wanneer ze voor tien jaar of langer opgevolgd worden. Daarom is het niet verwonderlijk dat meer dan 95 procent van de vermeende geïn- fecteerde implantaten in een recent onderzoek gemiddeld negen jaar overleefden en dat meer dan 90 pro- cent van de vermeende geïnfecteerde implantaten geen verder marginaal botverlies lieten zien, maar in een stabiele toestand bleven ten aanzien van verdere botresorptie. Hoe kunnen de nieuwste ontwik- kelingen in botbiologie en osseoint- egratie implantologen helpen in hun klinische praktijk, in het bijzonder bij de behandeling van peri-implan- tair botverlies? Op dit moment hebben we geen effectief middel om alle gevallen van peri-implantair marginaal botverlies te behandelen. Zelfs als immunolo- gische problemen, in combinatie met verschillende ongunstige factoren, verantwoordelijk zijn voor margi- naal botverlies, kunnen bacteriën de situatie later alsnog verergeren. Daarom moeten antibiotica wor- den gebruikt. We weten niet welke rol bacteriën spelen in deze context. Vertegenwoordigen ze slechts een secundaire opportunistische koloni- satie? Activeren ze botresorberende cellen, vergelijkbaar met degenen die eerder actief waren tijdens aseptische loslating? Zorgen ze, samen met bio- films, voor verdere inductie van een vreemdlichaamsreactie, resulterend in verder botverlies? Tandartsen moeten proactief op zoek naar antwoorden op de vraag waarom bot verloren gaat. Zouden cementdeeltjes het probleem hebben veroorzaakt? Zijn implantaatcompo- nenten gebroken? In veel gevallen hebben eerdere onjuiste rapporten geleid tot overbehandeling. Soms kan het al voldoende zijn om de im- plantaten vooral voorzichtig op te volgen met frequente controleafspra- ken om te bepalen of de aandoening daadwerkelijk zal verergeren of dat er een nieuwe stabiele toestand ont- staat, zonder verder botverlies. Over de auteur Prof. Thomas Albrektsson op het EAO congres in 2015. Tegenwoor- dig werkt Albrektsson als emeritus professor bij het Department of Biomaterials aan de Gothenburg Universiteit in Zweden. (foto: Clau- dia Duschek, DTI) p1» Gedurende de eerste decennia werd osseointegratie gezien als een natuurlijke weefselreactie op im- plantaten van commercieel puur tita- nium. De opname van deze implan- taten in het bot werd geïnterpreteerd als een simpel fenomeen van wond- genezing. Deze verklaring is echter door verder onderzoek weerlegd. Te- genwoordig zien we osseointegratie als een vreemdlichaamsreactie om het lichaam te beschermen tegen iets wat potentieel schadelijk is, zoals ti- tanium of keramische implantaten. U benadrukt in uw onderzoek dat het begrijpen van de biologische ba- sis van osseointegratie en de rol die botbiologie en immunologische as- pecten spelen, belangrijk is om de uitkomst van de implantaatbehan- deling te verbeteren. Hoe ver is het onderzoek op dit gebied gevorderd, en wat valt er nog te leren? Er is absoluut meer onderzoek nodig. Dat neemt niet weg dat veel wetenschappelijke papers die de in- ductie van een vreemdlichaamsre- actie in de vorm van peri-implantair geplaatste ligaturen hebben onder- zocht, gegevens hebben gepresen- teerd over de kwaadaardige combi- natie van twee vreemde lichamen – het implantaat en de ligatuur. In klinische studies werd een andere dergelijke combinatie van vreemde lichamen waargenomen, namelijk wanneer cementdeeltjes per ongeluk in aanraking komen met het zachte weefsel rondom het implantaat. Je zou kunnen zeggen dat een succesvol geplaatst implantaat in een delica- te toestand van evenwicht verkeert, beschreven als een vreemdlichaam- sevenwicht. Als een ander vreemd lichaam of bepaalde kenmerken van de patiënt, zoals roken, genen of me- dicijngebruik (zoals antidepressiva) aanwezig zijn, kan het evenwicht verstoord worden en botresorptie ontstaan. Bovendien kunnen fac- toren zoals slijtage, buitensporige kracht of gebroken componenten de situatie verergeren en leiden tot os- teolytische reacties als gevolg van de activatie van het immuunsysteem. Nog steeds is het onderwerp van discussie of peri-implantitis moet worden aangemerkt als een ziekte of als een complicatie van het plaatsen van een vreemd lichaam in de mond- holte. Hoe kijkt u hier tegenaan? Naar mijn mening is peri-implan- titis een kunstmatige ziekte, geba- seerd op een onterecht aangenomen gelijkenis tussen tanden en implan- taten. Bot rondom implantaten kan verloren gaan door een aseptische re- actie; macrofagen zullen het delicate evenwicht tussen de botvormende osteoblasten en de botresorberende osteoclasten beïnvloeden, ten gunste van laatstgenoemde. Osteoblasten en osteoclasten zijn botcellen, alsook cellen die behoren tot het immuun- systeem. Er bestaan ook problematische implantaten die interfaciaal bot verliezen – hoewel in veel kleinere aantallen dan in het verleden werd aangenomen. Op voorwaarde dat de behandelend artsen goed zijn opge- leid en gebruik maken van de juiste gedocumenteerde implantaatsyste- men, kan de werkelijke incidentie by Dental Tribune International KOPENHAGEN – Na het beoordelen van het suikergehalte in veertig fitness- drankjes en -snacks heeft de Deense tandartsenvereniging terughoudendheid geadviseerd bij het consumeren van dergelijke energieboosters, zoals sportdran- kjes, energy gels en eiwitrepen. Hoewel vaak als gezond bestempeld, hebben deze producten over het algemeen een aanzienlijk suikergehalte en een hoge zuurgraad. Elk van deze eigenschappen vergroot het risico op tanderosie en tandbederf. De test is uitgevoerd in samenwer- king met het National Food Institute en laat zien dat de meeste energie- producten een suikergehalte hebben vergelijkbaar met frisdranken en snoepgoed. Een halve liter eiwitsha- ke bevat bijvoorbeeld 50 gram suiker, wat overeenkomt met de hoeveelheid suiker in een halve liter cola; een energiereep met 23 gram suiker staat gelijk aan een geglazuurde donut. “Fabrikanten hebben de expertise om hun producten er gezond en uit- nodigend uit te laten zien,” zegt de voorzitter van de Deense tandart- senvereniging, Freddie Sloth-Lisb- jerg, op de website van de organi- satie. “Onze studie laat echter zien dat mensen hun mondgezondheid in gevaar brengen wanneer ze dergelij- ke energiedrankjes en eiwitrepen ge- bruiken tijdens hun training.” Tijdens het sporten zijn de tanden extra kwetsbaar voor zuuraanvallen benadrukt Slot-Lisbjerg. Gewoon- lijk wordt het gebit beschermd door speeksel, maar lichamelijke inspan- leidt ning tot vaak een dro- ge mond. “ Wa n n e e r je op dat m o m e n t v l o e i s t o f - fen met een hoog zuur- gehalte in- neemt, zo- als energy gels en d r a n k j e s , baden je tanden bij- na in het zuur,” stelt hij. Sloth-Lisbjerg raadt aan voldoen- de water te drinken bij het sporten en als sportsnack een stuk fruit te nemen. Wanneer producten weinig suiker bevatten, maar wel heel zuur zijn – wat het geval is bij veel light- producten – adviseert hij daarnaast om snel te drinken, niet met kleine slokjes, en de mond achteraf te spoe- len met melk of water. Er bestaan geen langetermijnge- gevens over de effecten van energie- producten op de mondgezondheid. Er zijn echter aanwijzingen dat zij in toenemende mate op de markt komen en vandaag de dag zelfs wor- den beschouwd als ‘lifestyleproduct’. Wanneer dit leidt tot een toename in consumptie zullen de problemen die gepaard gaan met hun ongezonde inhoud verder gaan dan de mondge- zondheid, benadert Sloth-Lisbjerg. Stap gezet naar vaccin tegen parodontitis by Dental Tribune International MELBOURNE – Een team van wetenschappers van de universiteit van Mel- bourne heeft de nieuwste bevindingen gepubliceerd naar de ontwikkeling van een vaccin tegen chronische parodontitis. De resultaten na vijftien jaar onde- rzoek zijn veelbelovend en wijzen erop dat het vaccin de noodzaak van chirurgie en antibiotica bij patiënten met ernstige parodontitis kan verminderen. Volgens onderzoekers kunnen klinische trials mogelijk al in 2018 van start gaan. “Parodontitis is wijdverspreid en destructief. We hebben hoge verwach- tingen dat dit vaccin de levenskwaliteit van miljoenen mensen kan verbete- ren,” zegt hoogleraar Eric Reynolds, CEO van het Oral Health CRC, dat het onderzoek heeft uitgevoerd. Het vaccin mikt op enzymen die gemaakt worden door de bacterie Porphyromo- nas gingivalis, een van de belangrijkste parodontale ziekteverwekkers. Volgens de onderzoekers roept het vaccin daar- mee een immuunrespons op, dat antili- chamen produceert die de destructieve toxines in de pathogeen neutraliseren. Momenteel wordt parodontitis behan- deld door handmatig de toxische pla- que te verwijderen die zich opbouwt tussen tand en gingiva. Soms brengt dit operaties en antibiotica met zich mee. Hoewel deze maatregelen nuttig zijn, herstelt de bacterie zich in veel ge- vallen weer in de tandplaque, wat mi- crobiologische onbalans veroorzaakt. Zo wordt de ziekte chronisch, ver- klaart Reynolds. Uit epidemiologische enquêtes blijkt dat ongeveer een op de drie volwassenen wereldwijd gevolgen ondervindt van matige tot ernstige vormen van parodontitis. Onbehan- deld kan de aandoening leiden tot de verwoesting van het tandvlees en uit- eindelijk tot elementverlies. Diverse studies hebben de ziekte bovendien gelinkt met een verhoogd risico op verschillende gezondheidsproble- men, zoals hart- en vaatziekten, be- paalde kankersoorten, vroeggeboor- te en dementie. Indien toegepast in de klinische praktijk zou een effec- tief vaccin voor chronische parodon- titis dus tevens kunnen helpen bij de bestrijding van deze wijdverspreide ziekten. Het vaccin is ontwikkeld in samenwerking met het Australi- sche biofarmaceutische bedrijf CSL Limited. De resultaten van het on- derzoek werden gepubliceerd in het tijdschrift NPJ Vaccines in een arti- kel getiteld ‘A therapeutic Porphyro- monas gingivalis gingipain vaccine induces neutralising IgG1 antibodies that protect against experimental pe- riodontitis’.