Surgery Tribune Polish Edition

4 News SURGERY TRIBUNE Polish Edition Ryc. 8. Zaopatrzenie rany gąbką kolagenową. Ryc. 9: Usunięty, od lewej: mieszek zębowy i mesiodens. Ryc. 10: Ranę zaopatrzono szwami. (Ryc. 8). Mieszek oddano do ba- dania histopatologicznego. Zało- żono szwy (Ryc. 10). Udzielono wskazań, zalecono Duomox 0,5, 1 tabl. co 12 godz. Dyskusja Hiperdoncja to zwiększenie liczby zębów (łac. hyperdontia) powodowane przez zaburzenie rozwojowe, polegające na obec- ności zębów nadliczbowych, o nieprawidłowej budowie albo prawidłowo zbudowanych zę- bów dodatkowych.20 W uzębie- niu mlecznym hiperdoncję ob- serwuje się rzadko (0,3-0,6%), w uzębieniu stałym częściej (0,1-3,8%).5,17 Występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet (2:1) i częściej dotyczy szczęki niż żu- chwy (9:1).5,15,17,18,21 Poddano analizie wszystkie zabiegi usunięcia zębów nadlicz- bowych i dodatkowych przepro- wadzone u pacjentów leczonych ambulatoryjnie w Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej War- szawskiego Uniwersytetu Me- dycznego w 2013 r. Najmłodszy pacjent miał 6 lat, najstarszy 67. Średnia wieku dzieci z mesio- densem to 9 lat. Przeprowadzono 34 zabiegi, podczas których usu- nięto 21 zębów nadliczbowych, co stanowi 63,6% wszystkich przeprowadzonych zabiegów oraz 12 zębów dodatkowych (36,4%), (Tab. 1, Wykres 1). Wg piśmien- nictwa, mesiodens jest najczę- ściej występującym zębem nad- liczbowym, co stanowi ok. 50% wszystkich przypadków hiper- doncji i pojawia się u 0,15-1,9% populacji.22 W opisanej procedurze wzięły udział 33 osoby, wśród których były 23 kobiety i 10 mężczyzn, tzn. kobiety stanowiły przewa- żającą liczbę badanych – 69,7%, a mężczyźni zaledwie 30,3% (Tab. 2). Zarówno zęby dodat- kowe, jak i mesiodens częściej występowały u kobiet, odpowied- nio 24,2% i 45,5% w stosunku do wszystkich badanych osób. Mężczyźni z zębami dodatko- wymi stanowili 12,1% badanych, a mesiodens występował u 18,2% mężczyzn. W literaturze wystę- powanie hiperdoncji częściej ob- serwuje się u płci męskiej. Hiperdoncja jest charakte- rystycznym objawem niektó- rych zespołów wrodzonych, jak: zespół Gardnera, Crouzona, Ehlersa-Danlosa czy dysplazji obojczykowo-czaszkowej.2,5-7,14,15,17 Do najczęstszych form zębów nad- liczbowych należą: — mesiodens – ząb pośrodko- wy występujący głównie między siekaczami górnymi przyśrodkowymi, — zęby zatrzonowe występujące za 3. zębem trzonowym, — zęby przytrzonowe zlokalizo- wane policzkowo lub języko- wo między 1. a 2. lub 2. a 3. zębem trzonowym.2,5,17 Etiologia powstawania zę- bów nadliczbowych nie jest do końca wyjaśniona. Przyczyną mogą być zaburzenia genetycz- ne, anomalie podczas rozwoju zęba stałego/mlecznego na etapie pączka czy ponownej proliferacji mezenchymy. Zęby nadliczbowe mogą występować pojedynczo, wielokrotnie, po jednej lub obu stronach, w szczęce lub w żu- chwie. Publikacje światowe do- noszą, iż stosunek występowania zębów nadliczbowych w szczę- ce jest 8-10 razy większy niż w żuchwie.15,18,19 Występowanie więcej niż jednego zęba nadlicz- bowego jest spotykane głównie w przedniej środkowej części szczęki. Hiperdoncja może być wy- kryta przez przypadek, podczas badania radiologicznego, kiedy klinicznie nie daje żadnych ob- jawów.17,19 Często jednak towa- rzyszy lub jest odpowiedzial- na za komplikacje związane z wyrzynaniem zębów. Zęby nadliczbowe lub dodatkowe mogą opóźniać lub uniemożli- wiać erupcję zębów stałych, po- wodować ich przemieszczanie lub obracanie, sprawiać trudno- ści w leczeniu ortodontycznym (zamykanie przestrzeni), resor- bować korzenie zębów sąsiadu- jących lub powodować ich nie- prawidłowy rozwój.8,13-18 Leczenie hiperdoncji jest uzależnione od położenia, stop- nia rozwoju, a także wpływu na zęby pozostałe. Bardzo waż- ne jest wczesne diagnozowanie tych zaburzeń, co pozwoli na wybranie odpowiedniej metody leczenia (ekstrakcja, ekstrakcja i leczenie ortodontyczne, tylko leczenie ortodontyczne i obser- wacja).17-20,22 W bardziej złożo- nych przypadkach występowa- nia wielu zębów nadliczbowych może dojść do multitranspozycji zębów stałych, czy rozwarstwie- niu wyrostka zębodołowego. Wykrycie mesiodensu na wcze- snym etapie rozwoju pozwoli na szybkie i skuteczne leczenie wie- lospecjalistyczne z minimalnym ryzykiem powikłań.7,22 Piśmiennictwo dostępne u wydawcy. Autorzy: Lek. dent. Igor Kresa, lek. dent. Paweł Nieckula, lek. dent. Martyna Osiak, lek. dent. Bartłomiej Iwańczyk, prof. dr hab. Andrzej Wojtowicz Zakład Chirurgii Stomatologicznej WUM 02-006 Warszawa, ul. Nowogrodzka 59 Tel.: (22) 502 12 42 Tab. 2: Liczba zbadanych mężczyzn i kobiet. Rodzaj usuniętego zęba Kobiety Mężczyźni % kobiet do wszystkich badanych %mężczyzn do wszystkich badanych zęby nadliczbowe (mesiodens) 15 6 45,50% 18,20% zęby dodatkowe 8 4 24,20% 12,10% razem 23 10 69,70% 30,30% Tab. 1: Liczba usuniętych zębów dodatkowych i nadliczbowych. Rodzaj usuniętego zęba Liczba zębów % zębów zęby nadliczbowe (mesiodens) 21 63,60 zęby dodatkowe 12 36,40 zęby dodatkowe zęby nadliczbowe (mesiodens) Wykres 1: Procentowy rozkład liczby wykonanych zabiegów usunięcia zębów dodatkowych i nadliczbowych. 63,60% 36,40% Ryc. 7: Usunięcie mieszka zębowego. Tel.: (22) 5021242 (mesiodens) 15645,50% 18,20% zęby dodatkowe 8424,20% 12,10% razem 231069,70% 30,30% (mesiodens) 2163,60 zęby dodatkowe 1236,40

Surgery Tribune Polish Edition

przegląd stron