Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download

Dental Tribune Netherlands Edition No.9, 2016

DENTAL TRIBUNE NETHERLANDS EDITION NOVEMBER 2016 Media/FEUILLETON 31 Tijdens een routinecontrole merkte een tandarts uit Chicago dat ze een instrument kwijt was. Na een vergeefse zoektocht door de behandelkamer stuurde ze haar patiënt naar huis, met de mede­ deling dat ze hem zou bellen wanneer ze het gevonden had. De patiënt vond het instrument tot zijn spijt echter eerder. Na vier dagen kreeg hij ondraaglijke buikpijn. In het ziekenhuis liet een röntgenfoto zien dat hij het verlo- ren materiaal had ingeslikt en het in zijn maag vastzat. Het moest uiteindelijk chirurgisch worden verwijderd. WWW.HUFFINGTONPOST.COM, 3-8-’16 Het was eigenlijk een heel normale tandartscontrole voor James White. Totdat hij dacht dat zijn telefoon afging. Onder invloed van lachgas greep de 72-jarige Amerikaan namelijk niet naar zijn mobieltje, maar naar zijn pistool. Terwijl de benevelde patiënt nog in de tand- artsstoel zat, vuurde hij het wapen af en raakte zichzelf in zijn hand en buik. Omdat de man wel een wapenvergunning had, wordt hij nu aangeklaagd voor het gebruik van een wapen onder invloed. WWW.CHICAGOTRIBUNE.COM, 3-9-’16 Angst voor de tandarts? Je kunt nu je ouders de schuld geven. Een ­ pionierende studie van West ­ Virginia University heeft aan­ getoond dat genen een rol kunnen spelen in de angst voor pijn. Onder- zoeker Cameron Randall zegt dat de studie een uitgebreidere begrips- vorming rondom tandartsangst laat zien, waarmee tandzorg in de toekomst kan worden verbeterd. “De belangrijkste conclusie uit het onderzoek is dat onze genen ons meer gevoelig kunnen maken voor het ontwikkelen van angst voor de tandarts, misschien door pijngere- lateerde variabelen,” verklaart hij. WWW.NZHERALD.ZO.NZ, 22-10-’16 Een 28-jarige Belg werd in februari betrapt toen hij met 105 kilometer per uur door Zwevezele (België) reed, waar de toegestane snelheid 50 is. De politie liet Alain R. stoppen en stelde vast dat hij een rijverbod had. Toch had de snelheidsduivel de sleutels van de auto van zijn vriendin gepakt. “Hij had tandpijn en reed daarom zo snel. Hij wilde naar een tandarts,” zo pleitte zijn advocaat. Het vonnis wees uit dat de rechter weinig begrip had voor de situatie: hij kreeg zes maanden celstraf. WWW.NIEUWSBLAD.BE, 26-10-’16 Veel kinderen leggen een melktand die ze gewisseld hebben onder hun kussen, in de hoop dat de tanden- fee er geld voor teruglegt. Maar in de Amerikaanse staat Indiana kunnen melktanden nu ook worden ingeleverd bij de Tooth Bank. Niet voor geld, maar voor de stamcellen uit het dentine. Vanuit die stamcel- len zouden later nieuwe tanden of zelfs heel andere weefsels kunnen worden gekweekt, onder invloed van de juiste groeifactoren. Dit is nu nog niet mogelijk, maar de directeur van de Tooth Bank denkt niet dat het nog lang zal duren. Tot die tijd kun je bij hem je tanden in bewaring geven, zodat ze de stamcellen uit je dentine kunnen invriezen. Het is wel te hopen dat de ontwikkelingen snel gaan: de opslagkosten bedragen rond de 115 dollar per jaar. WWW.CBSINDY.COM, 27-10-’16 Nieuwsflits Tandartsverhalen Geen patiënt is hetzelfde, in het bijzonder voor wie overwegend ang- stige en complexe patiënten in de stoel krijgt. Em. prof. dr. M.A.J. (Michiel) Eijkman besloot de meest bijzondere tandartsverhalen uit zijn lange loopbaan als tandarts op te schrijven. In deze aflevering krijgt Eijkman een gepassioneerde kledingverkoper in de stoel. De man betrekt zijn tandarts openlijk bij een cruciale fase in zijn leven… Haute couture De deur ging open en er kwam een elegant geklede man binnen. Ik schatte hem achter in de dertig. Hij droeg een rood suède jasje, een geel overhemd en een foulard van een lichtgroene kleur. Zijn hele verschijning straalde iets onze- kers uit, maar dat verdween snel toen ik hem vroeg wat hem hier bracht. Hij bleek te zijn verhuisd en zocht een nieuwe tandarts. Ge- bitsproblemen had hij niet, maar hij stelde er prijs op dat ik een oor- deel gaf over de kleur en stand van zijn voortanden. Verder zou hij graag door een mondhygiëniste worden behandeld. Geheel over- bodig deelde hij nog mee dat een fraai en schoon gebit belangrijk waren voor zijn werk in een klein, maar goed bekend staand mode- huis. Tandheelkundig gesproken waren dit geen bijzondere pro- blemen, zodat hij niet in mijn praktijk behoefde te worden be- handeld. Maar de man intrigeerde mij en ik besloot dat hij bij ons kon blijven. In de loop van de jaren dat ik hem zag, kwam hij regelmatig bij de mondhygiënist en af en toe bij mij voor een controlebezoek. Tijdens die bezoeken, wanneer ik tijd over had, vertelde hij over zijn werk in het modeatelier en raakte maar niet uitgepraat. “Het werk in de mode heeft iets mysterieus, iets geheimzinnigs. Vrouwen veran- deren als zij mooie kleren aanheb- ben. Denkt u eens aan die sierlijke jurken, scherp geschouderde jasjes met kleurige sjaals, jurken met ragfijne bandjes, hoofddoeken, armbanden en ringen. Leren broe- ken en rokken vind ik heel apart, waarom weet ik eigenlijk niet. En dan niet te vergeten de prach- tige suède laarzen, met patchwork langs de schenen of witte lakleren hakken onder damesschoenen.” Zo ging hij maar door. “Mode- ontwerpers maken vrouwen tot raadselachtige wezens, daarvan ben ik overtuigd. Showrooms met nieuwe collecties zijn het ultieme einde. Als ik even vrij ben, bezoek ik een modeshow.” Wanneer de man over model- len sprak, was hij werkelijk niet meer te stoppen. Vrouwen in ­ Japanse kimono’s, Arabische vrou- wen in hun kleurige boubous, de lange loszittende Afrikaanse kle- dingstukken of Zuid-Amerikaanse dames met hun kleurige zijden rokken waren zijn favorieten. Uit- eindelijk stelde hij, na enig naden- ken vast: “Alles in de modewereld draait om schoonheid.” Tegen deze constatering kon- den wij weinig inbrengen. Elke keer als hij de praktijkkamer ver- liet spraken mijn assistente en ik over de merkwaardige man, met zijn passie voor kleren en mode- artikelen. Het moet gezegd wor- den, telkens keken wij ernaar uit dat de man op controlebezoek zou komen en boekten we extra tijd om hem een halfuurtje aan het woord te laten. In de loop van de tijd werd hij steeds vertrouwelij- ker. Meer en meer kwamen wij te weten over zijn diepere gedach- ten. Vooral toen hij bekende, na mijn assistente langdurig te heb- ben aangekeken, dat hij zich had afgevraagd of het leven als vrouw aantrekkelijker voor hem zou zijn. De assistente dacht na, maar kon zich eigenlijk niet voorstellen hoe haar leven als man eruit zou zien. Ook ik kon mij zo’n transformatie eigenlijk niet voorstellen. Een jaar later verscheen hij weer, nadat hij telefonisch had ge- vraagd of er meer tijd kon worden vrijgemaakt. Aan het spreektafel- tje deelde hij direct mee: “Ik heb in mijn leven een grote beslissing genomen.” Hij keek ons opgewon- den aan. “Ik heb ervan afgezien om mij te laten opereren en mij te laten ombouwen tot vrouw.” Wij zwegen verrast over deze onverwachte bekentenis en ik vroeg hem wat hem daartoe had bewogen. Zijn beslissing, zo ver- telde hij, was mede gebaseerd op de voorlichting van een plastisch chirurg. Deze had verteld dat in dergelijke gevallen vaak sprake is van een aantal ingrijpende ope- raties. Verder had een andere arts hem gewaarschuwd dat een voor zo’n ombouw noodzakelijke hor- moonbehandeling soms nare bij- verschijnselen had. “Trouwens, ook mijn vriend heeft mij een en ander sterk afgeraden en mij erop gewezen dat ik overduidelijk geen onvrede heb met het mannelijke lichaam waarin ik ben geboren. Hij herinnerde mij eraan dat ik, in het begin van onze relatie, had verteld dat ik als jongen vaak de kleren van mijn moeder over mijn 5 www.kindertandheelkunde2017.nl Dr. Clarissa Bonifácio en Karin van Nes Preventie Nieuwe Stijl Dr. Martine van Gemert-Schriks Boren geen bezwaar Arie Riem De kroon op het werk Nicoline van der Kaaij en Peter Helderop Orthodontie en logopedie: vorm en functie Dr. Denise Duijster en Maddelon de Jong-Lenters Zoete ouders, gezond gebit? Leonard Wetzels De angstpatiënt van morgen Jacques Baart Verdoven van kinderen. Ja, nee en hoe? I n t e r e s s a n t v o o r h e t h e l e t a n d h e e l k u n d i g e t e a m T a n d a r t s – M o n d h y g i ë n i s t – T a n d a r t s ( p r e v e n t i e ) a s s i s t e n t RAI Congrescentrum Amsterdam Vrijdag 3 februari 2017 Zorg voor kinderen, uitdagend, efficiënt én leuk Schrijf u nu in voor deze praktische congresdag blote lichaam had aangetrokken en ik mijzelf dan langdurig voor de spiegel had bewonderd.” Dat laatste had hem aan het denken gezet. Uiteindelijk had- den zijn vriend en hij samen de belangrijke beslissing genomen. Hij was zijn vriend zeer dankbaar, vooral omdat deze hem erop had geattendeerd dat er mensen zijn die graag travestierollen spelen. Na enige studie over dit onder- werp was hij ervan overtuigd ge- raakt dat hij in vrouwenkleren het innigst met een vrouw verbonden zou kunnen zijn, zelfs vrouw kon zijn. Hij was even stil toen mijn as- sistente hem vroeg wat hij dan precies voelde. Na een korte pauze vertelde hij dat als hij vrouwenkle- ren aantrok, hij gaandeweg in de voor hem zo mysterieuze wereld van de vrouw binnentrad. “Ik be- gon, hoe kan ik dat precies zeggen, te transformeren en rukte lang- zaam de ketens van mijn manne- lijkheid los. Mijn mooie rode pruik ging op en ik trok een korte groene jurk aan. Mijn keel werd dichtge- snoerd, mijn stem werd hees. Van spanning kon ik mij dan niet meer bewegen. Ik werd zeer opgewon- den en,” biechtte hij ietwat verle- gen op, “kwam klaar.” Aandachtig luisterden we naar dit in een tandartspraktijk niet alledaagse relaas. De man keek ons vertrouwelijk aan en vertelde verder. “Opeens wilde ik dan naar buiten, stond te be- ven voor de deur en waagde de stap. Ik stond op straat, kon niet meer terug, maar voelde mij in mijn vrouwenkleren door niets meer belemmerd. Eindelijk was ik vrij. Ik hoefde niet meer toneel te ­spelen.” De man zweeg langdurig en leek gelukkig te zijn. Een ­ zware last was van zijn schouders ­afgevallen.

Pages Overview