Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download

Implant Tribune Polish Edition

2 Implant Tribune Polish EditionPraktyka 1 zęba 25 wiertłem pilotującym, jak dla okolicy 24. Następnie, wiertło o rozmiarze 2,4 mm wprowadzono na głębokość ok. 4 mm. W oba łoża wprowadzono wskaźniki głęboko- ści preparacji i  wykonano punk- towe zdjęcie RVG (Ryc. 4), kon- trolując równoległość i  głębokość otworów. Na zdjęciu widoczna jest niewielka odległość wiertła od dna zatoki szczękowej, ok. 1-2 mm. Po- szerzono łoże wiertłami 2,8 i  3,2 mm. Do tego etapu wszystkie uży- te narzędzia były chłodzone ze- wnętrznie solą fizjologiczną prze- chowywaną wcześniej w lodówce. Wprowadzono instrument do podnoszenia dna zatoki o rozmia- rze 4 mm z  zestawu MIS Bone Compression Kit, używając klu- cza ręcznego typu Ratchet wyko- nując 1/4 obrotu co 2 s. Narzędzie o  tym rozmiarze bardzo mocno kompresuje kość wyrostka, umoż- liwiając osiągnięcie dobrej stabili- zacji pierwotnej implantu. Kształt wierzchołka narzędzia powoduje kumulowanie materiału kostnego przed wierzchołkiem, umożliwia- jąc delikatne wyłamanie blaszki zbitej pod błoną śluzową zatoki szczękowej. Powolne wprowadza- nie ma na celu niedopuszczenie do termicznego uszkodzenia ko- ści. Po osiągnięciu głębokości ok. 6 mm narzędzie wycofano. Przygotowano syntetyczny materiał kościozastępczy o  gra- nulacji 0,5-1 mm (60% HA i 40% Beta-TCP) i wprowadzono do łoża ok. 0,25 cm3 . Ponownie wprowa- dzono narzędzie do podnoszenia dna zatoki szczękowej, tym razem na głębokość 8 mm. Wykonano punktowe zdjęcie RVG (Ryc. 5) w celu oceny ciągłości membrany Schneider’a. Po usunięciu narzę- dzia, dodano kolejną porcję mate- riału kościozastępczego i wprowa- dzono implant MIS SEVEN 4,2 x 8 mm na długość roboczą, uzysku- jąc satysfakcjonującą stabilizację pierwotną powyżej 35 Ncm.11 W  przygotowane wcześniej łoże w  okolicy zęba 24 wpro- wadzono implant MIS SEVEN 3,75 x 10 mm. Ranę zaszyto szwa- mi węzełkowymi, pacjent został pouczony o konieczności unikania wysiłku fizycznego przez 24 godz. oraz o  konieczności stosowania antybiotykoterapii przez kolejne 6 dni. Również został wykonany in- struktaż utrzymania higieny rany operacyjnej przy użyciu szczo- teczki pozabiegowej oraz koniecz- ności stosowania płynu do płuka- nia jamy ustnej z chlorheksydyną. Szwy usunięto po 7 dniach. Po 6 miesiącach wykonano badanie CBCT (Ryc. 6) w celu oceny sku- teczności zabiegu augmentacyj- nego. Obrazy wykazały obecność kości wokół wierzchołka implan- tu. Wykonanym uzupełnieniem protetycznym są 2 zblokowane korony porcelanowe na podbudo- wie metalowej (Ryc. 7a i b). Dyskusja Zaprezentowana metoda podniesienia dna zatoki szczę- kowej minimalizuje możliwość powstania powikłań w  postaci przerwania membrany Schnie- ider’a. Powolne odwarstwianie błony śluzowej za pomocą szero- kiego 4-milimetrowego otworu wraz z  użyciem drobnoziarniste- go materiału kościozastępczego powoduje obniżenie naprężeń powstających na śluzówce.7 Uży- te instrumenty nie komplikują procedury zabiegowej, są łatwe w  przygotowaniu i  użyciu. Brak konieczności użycia osteotomu eliminuje ryzyko perforacji błony śluzowej przez gwałtowne wyła- manie blaszki zbitej oraz elimi- nuje przykre dla pacjenta efekty uderzeń młotkiem chirurgicznym. Wadą przedstawionej metody jest konieczność wykonania zdjęć RVG w  czasie zabiegu, co utrud- nia procedurę zabiegową. Kolejną wadą jest brak możliwości oceny ciągłości błony śluzowej zatoki. Użycie kontrastowego płynu lub żelu zastępującego podany materiał kościozastępczy w  pierwszej fazie podnoszenia umożliwiłoby lepszą ocenę integralności membrany, jednak konieczność dokładnego wypłukania komplikuje procedurę, a pozostawienie resztek może spo- wodować eskalację stanu zapalnego po zabiegu, który może doprowa- dzić do perforacji błony nawet kilka dni po zabiegu. Użycie endoskopu w celu oceny błony śluzowej w cza- sie rzeczywistym również nie daje pewności zauważenia niewielkich perforacji oraz w żaden sposób nie informuje o stanie błony w pierw- szych kilku dniach po zabiegu, gdy powstający stan zapalny i opuchli- zna mogą doprowadzić do pęknięć. Wnioski Zaprezentowana procedura z  wykorzystaniem narzędzi MIS Bone Compression Kit jest ła- twa do przeprowadzenia w  celu wykonania zamkniętego pod- niesienia dna zatoki szczękowej. Jednakże ze względu na swoje ograniczenia powinna być sto- sowana, jak każda inna małoin- wazyjna metoda, przez chirurga, który w razie konieczności będzie w stanie wykonać dojście boczne w  celu zaopatrzenia perforacji.4,10 Dokładne planowanie z wykorzy- staniem tomografii komputerowej jest konieczne przed przystąpie- niem do zabiegu.9 IT Piśmiennictwo: 1. Rosen, M.D. & Sarnat, B.G. (1955) Change of volume of the maxillary sinus of the dog after extraction of adjacent teeth. Oral Surgery Oral Medicine Oral Pa- thology 8: 420-429. 2. Tatum, H. Jr (1986) Maxillary and sinus implant reconstruc- tions. Dental Clinics of North America 30: 207-229. 3. Summers R. The osteotome tech- nique: part 3 – less invasive methods of the elevating the sinus floors. Compendium 1994; 15: 698-704. 4. Koeck, Bernd; Wagner, Wil- fried; Majewski, Stanisław Wła- dysław; Ackermann, Karl Lu- dwig; Popiołek, Małgorzata; Gala, Andrzej (op. 2004): Implan- tologia. Wyd. 1 pol. Wrocław: Urban & Partner (Stomatologia Praktyczna, t. 13). 5. Boyne, P.J. & James, R.A. (1980) Grafting of the maxillary sinus floor with autogenous mar- Ryc. 1 Ryc. 2 Ryc. 3a Ryc. 3b Ryc. 3c Ryc. 1_Kaseta MIS Bone Compression Kit. Ryc. 2_CBCT, pacjentka przed zabiegiem – rekonstrukcja pantomograficzna. Ryc. 3a_Transkrestalny przekrój przez okolicę zęba 24. Ryc. 3b_Transkrestalny przekrój przez okolicę zęba 25. Ryc. 3c_Transkrestalny przekrój przez okolicę zęba 26. AD

przegląd stron