Dental Tribune Polish Edition

6 DENTAL TRIBUNE Polish EditionPraktyka Postępy w zakresie wycisków w stomatologicznym leczeniu implantologicznym Gregori M. Kurtzman Wyciski stomatologiczne to podstawa prowadzonego przez nas leczenia w każdym przypad- ku, w którym planowane są uzu- pełnienia wykonywane metodą pośrednią. Mimo to, większość lekarzy praktyków nie zwraca dostatecznie dużej uwagi na po- bierane przez siebie wyciski. Pracownie protetyczne cią- gle skarżą się, że wyciski, jakie do nich docierają, są zwykle niskiej jakości, co utrudnia ich pracę podczas wykonywania za- mówionych uzupełnień. Samet stwierdził na podstawie swojego badania, że 89% wycisków przy- syłanych do pracowni technicz- nych miało widoczne błędy. Jakość wycisków jest najbar- dziej kluczowa, kiedy wykony- wane są uzupełnienia stałe na implantach. Implanty nie mają, jak naturalne zęby, więzadła ozębnej, dlatego nawet niewiel- kie rozbieżności w odwzoro- waniu implantów na wyciskach uniemożliwiają bierne dopaso- wanie gotowego uzupełnienia. Brak biernego dopasowania prowadzi do naprężeń w obrę- bie implantów, co może powodo- wać utratę kości oraz naprężenia działające na poszczególne kom- ponenty, co może potencjalnie prowadzić do złamania śruby lub utraty uzupełnienia. Łyżka zamknięta vs łyżka otwarta Implanty, które mają być zaopatrzone uzupełnieniem mocowanym do nich na stałe za pomocą śruby można od- wzorować, zakładając na nie transfery wyciskowe. W prze- ciwieństwie do wycisków natu- ralnych ﬁlarów, w przypadku wycisków implantów nie mu- simy stosować retrakcji w celu odwzorowania poddziąsłowej powierzchni implantów. Na po- szczególne implanty zakłada się transfery wyciskowe, które pozostają w obrębie wycisku, pobieranego metodą łyżki za- mkniętej lub otwartej. Pomiędzy tymi technikami istnieją różnice, co uzasadnia preferowanie jednej z nich w wa- runkach klinicznych. Wprawdzie technika zamkniętej łyżki nie wy- maga aż takiego doświadczenia klinicznego, jak stosowanie łyżki otwartej z transferami wycisko- wymi, wymaga jednak ponowne- go wprowadzenia transferów do wycisku po jego wyjęciu z jamy ustnej. Jeśli zostaną one ustawione nieprawidłowo względem osi (bę- dą zrotowane w wycisku wzglę- dem właściwego położenia), może to prowadzić do problemów zwią- zanych z łącznikami do implan- tów. W przypadku wykonywania uzupełnień, które nie są zszyno- wane, uzyskane w ten sposób uzu- pełnienia będą zrotowane wzglę- dem pożądanej pozycji. Jeżeli transfery zostaną wprowadzone nieprawidłowo w wymiarze pio- nowym, gotowe uzupełnienia bę- dą tworzyły nieprawidłowe relacje zwarciowe. Ponadto, w technikach łyżki zamkniętej stosuje się zwy- kle masy wyciskowe o mniejszej sztywności tak, aby umożliwić ponowne wprowadzenie trans- ferów do wycisków, co może po- wodować rozbieżności pomiędzy poszczególnymi implantami. W przypadku łączników wy- korzystywanych do wycisku me- todą łyżki zamkniętej nie można przeprowadzić weryﬁkacji precy- zji odwzorowania relacji między implantami przy pomocy szablo- nu, ponieważ nie ma możliwości wyjęcia wycisku bez jego oddzie- lenia od szablonu i transferów. Sprawdzenie modelu robocze- go przy użyciu szablonu do wery- ﬁkacji wymaga oddzielnej wizyty, podczas której przeprowadzona zostałaby taka przymiarka. Może też wymagać modyﬁkacji mode- lu roboczego w pracowni przed wykonaniem uzupełnień. Z tych powodów transfery wyciskowe do łyżki otwartej dają jednoznaczne korzyści zarówno lekarzowi, jak i technikowi. Pozwalają one na stosowanie bardziej sztywnych materiałów wyciskowych, co za- pewnia odwzorowanie poszcze- gólnych implantów we właściwej relacji względem siebie i prawidło- wej orientacji. Podczas pobierania wycisku możliwe jest wykonanie szablonu do weryﬁkacji, co elimi- nuje konieczność dodatkowej wi- zyty w celu sprawdzenia modelu roboczego. Dodatkowo transfery wyciskowe pozostają podczas jego wyjmowania z jamy ustnej zamo- cowane w wycisku, co dodatko- wo eliminuje problemy związane z ich ponownym wprowadzaniem do wycisku. Wyciski na łyżkach otwartych pobiera się tradycyj- nie albo poprzez wykonanie łyż- ki indywidualnej z otworami na powierzchni zwarciowej łyżki, albo poprzez zastosowanie łyżki standardowej, zmodyfikowanej poprzez wykonanie otworów na tej powierzchni. W przypadku wyboru łyżki indywidualnej ko- nieczne jest poświęcenie dodatko- wego czasu i poniesienie kosztów związanych z pobraniem wycisku wstępnego, odlaniem modelu i wy- konaniem łyżki w pracowni. Każda z tych metod wią- że się z pewnym wyzwa- niem – po wprowadzeniu łyżki wypełnionej masą wyci- skową należy dokonać rotacji łyżki w taki sposób, aby długie ćwieki wyszły poprzez wyko- nane wcześniej otwory na po- wierzchni zwarciowej. Jest to trudniejsze w przypadku więk- szej liczby implantów w łuku, a także w przypadku wszczepia- nia implantów w okolicy drugich zębów trzonowych. Zaawansowana łyżka implantologiczna Miratray Łyżka Miratray Implant Tray upraszcza proces pobierania wyci- sków metodą łyżki otwartej. Łyżki te są dostępne w 3 rozmiarach dla szczęki i 3 dla żuchwy. Cechują się wyjątkową budową (Ryc. 1). Po- wierzchnia zwarciowa jest pokry- ta przezroczystą folią. Pozwala to na łatwą identyﬁkację zakończeń ćwieków w jamie ustnej. Nacięcia retencyjne oraz wewnętrzna kra- wędź zapewniają retencję mecha- niczną i utrzymanie masy wyci- skowej wewnątrz łyżki. Jeśli lekarz zdecyduje się na zwiększenie reten- cji za pomocą kleju poliwinylosi- loksanowego (PVS), zaleca się, aby nie nakładać go na folię, ponieważ może to utrudniać wizualizację ćwieków podczas wprowadzania łyżki na właściwą głębokość. Po- nadto, należy zwrócić uwagę, że kleje PVS nie wiążą się z masami PVS typu „putty” i w związku z tym nie poprawiają retencji masy wyciskowej wewnątrz łyżki. Klej PVS wiąże się natomiast z masami PVS o innych stopniach lepkości. Technika pobierania wycisku obejmuje wypełnienie łyżki od- powiednią masą wyciskową. Au- tor zaleca stosowanie mas PVS typu „universal body”, „tray” al- bo „putty”. Nastepnie wprowadza się łyżkę do jamy ustnej, nakła- dając ją na transfery wyciskowe do wycisków na łyżce otwartej i dociska łyżkę w kierunku grzbietu wyrostka do momentu, kiedy szczyty transferów będą widoczne poprzez przezroczystą folię. Wtedy lekarz wciska łyżkę jeszcze mocniej tak, aby transfery przebiły folię i w widoczny spo- sób wystawały poza nią. Powodu- je to utrzymanie masy wycisko- wej w łyżce, bez potencjalnego problemu, jaki jest często widocz- ny w przypadku stosowania łyżek indywidualnych lub modyﬁkowa- nych łyżek standardowych, kiedy masa wyciskowa zasłania szczyty ćwieków. Po związaniu obraca się ćwieki w kierunku przeciw- nym do ruchu wskazówek zegara Ryc. 1: Łyżki Miratray Implant do szczęki i do żuchwy, dostępne w rozmiarze małym, średnim i dużym. Ryc. 2: Wycisk całego górnego łuku z 5 implantami, pobrany za pomocą łyżki Miratray Implant, po wyjęciu z jamy ustnej. Ryc. 3: Transfer do wycisku techniką otwartej łyżki, założony na implant w miejscu drugiego zęba przedtrzonowego. Ryc. 5: Łyżka Miratray Implant wypełniona masą wyciskową i wprowadzona do jamy ustnej – długi ćwiek przebija przezroczystą folię, stanowiącą element łyżki.

Dental Tribune Polish Edition

przegląd stron