Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download

be active dentist Tribune

19DENTISTTribune n Każdy z  nas przechodził kurs medycyny ratunkowej na studiach lub zorganizo- wanych szkoleniach. Wielu uważa ten przedmiot za „za- pychacz” albo traktuje go z  przymrużeniem oka. Niko- go jednak nie ominie kara za źle udzieloną pomoc, a  tym bardziej niewiedzę, w  przy- padku wystąpienia stanu zagrożenia życia u  naszego pacjenta. Pytania z zakresu medycy- ny ratunkowej pojawią się na Lekarsko-Dentystycznym Eg- zaminie Końcowym. Wytyczne Europejskiej Rady Resuscy- tacji są uaktualniane co 5 lat. Podczas LDEK-u obowiązywać będą najnowsze standardy, stąd ważna jest systematycz- ność i pogłębianie wiedzy z tej dziedziny. Najważniejszym ar- gumentem przemawiającym za koniecznością znajomości pro- cedur ratowniczych jest fakt, że będziemy (lub już jesteśmy) le- karzami i naszym powołaniem jest niesienie pomocy, a  obo- wiązkiem ochrona zdrowia oraz życia drugiego człowieka. Stan pacjenta wymagający natychmiastowej interwencji ra- towniczej, tzw. stan zagrożenia życia może pojawić się nagle, bez wcześniejszych objawów, dlatego bardzo ważnym kom- ponentem wizyty powinien być prawidłowo przeprowadzony wywiad. Coraz częściej ma on formę ankiety, dzięki której nie pominiemy żadnego faktu z przeszłości, który może mieć istotny wpływ na jakość le- czenia oraz ewentualne skutki uboczne. W  wywiadzie należy zapytać m.in. o  występowanie nadciśnienia tętniczego, chorób serca, cukrzycy, alergii (np. na lateks, wybrane leki), POChP, astmy, epizodów padaczko- wych, a  także o  przyjmowane leki, przede wszystkim te, które obniżają krzepliwość krwi. Wzorowym zachowaniem lekarza, choć występującym niezmiernie rzadko jest wyko- nanie pacjentowi pomiaru ci- śnienia tętniczego krwi. Wynik tego badania jednoznacznie wskazuje na to, czy możemy przyjąć pacjenta w  pozycji le- żącej. Wiadomo, że u wielu za- działa efekt „białego fartucha” i obudzi się dentofobia, które na pewno zawyżą wynik pomiaru, ale lepiej „dmuchać na zimne” i przyjąć pacjenta w pozycji od- powiedniej do jego stanu. W nr 4/2014 Be Active Den- tist Tribune ukazał się artykuł Michała Duckiego pt.: „Active Dentist – Be Prepared!” na te- mat częstości występowania stanów zagrożenia życia na fotelu dentystycznym. Cykl ar- tykułów dotyczących pierwszej pomocy rozpoczynamy zatem od najczęściej występującego stanu wymagającego naszej interwencji. Omdlenie to krótkotrwała utrata przytomności wywoła- na zmniejszonym przepływem krwi przez naczynia mózgowe. Stan ten charakteryzuje się krótkim czasem trwania (ok. 30 s) oraz samoistnym odzy- skaniem przytomności. Istnieją klasyfikacje omdleń ze wzglę- du na przyczynę i patomecha- nizm. W  gabinecie stomatolo- gicznym dochodzi zazwyczaj do omdleń odruchowych wa- zowagalnych, które wyzwala- ne są na skutek silnego dys- komfortu emocjonalnego, tj. strachu, bólu albo widoku krwi. Objawami towarzyszącymi są: ogólne osłabienie, bladość powłok skórnych, pocenie się, zawroty głowy, zaburzenie wi- dzenia (mroczki przed oczami), zaburzenia słuchu, nudności. Jeżeli zaobserwujemy u  pa- cjenta któryś z  wymienionych symptomów lub pacjent sam o  nich poinformuje, należy natychmiast przerwać zabieg i  zareagować, wykonując od- powiednie czynności. Omdlałego układamy w po- zycji leżącej, najlepiej od razu na fotelu lub (jeśli to z  jakichś względów niemożliwe) na pod- łodze. Następnie sprawdzamy stan ogólny poszkodowanego: oddech przy udrożnionych dro- gach oddechowych oraz tęt- no. Jeżeli parametry życiowe są podtrzymane, postępujemy zgodnie z  poniższymi wytycz- nymi, a jeśli ich brakuje, należy postępować jak z  pacjentem, u którego doszło do nagłego za- trzymania krążenia (o tym w ko- lejnym numerze BAD Tribune). Niezwłocznie po tym musi- my zastosować pozycję auto- przetoczeniową, która polega na ułatwieniu przepływu krwi z  kończyn do mózgu. W  tym celu unosimy zarówno kończy- ny dolne, jak i  górne pacjenta. Jeśli leży on na podłodze i sy- tuacja na to pozwala, zalecane jest uklęknąć na lewym kolanie przy prawym boku pacjenta i ułożyć jego kończyny dolne na naszej prawej kończynie dolnej, a  jego kończyny górne pod- nieść naszymi. Nie zawsze jest to takie proste. U  osób otyłych trudno zastosować tę pozycję. Wówczas możemy wykorzystać krzesło do podparcia kończyn dolnych. Sprawa jest o  wiele prostsza, gdy pacjent znajduje się na fotelu – obniżamy wtedy głowę pacjenta tak, aby kończy- ny dolne były powyżej poziomu głowy (pozycja Trendelenburga). Pracując z asystą, prosimy ją o  przewietrzenie gabinetu oraz rozluźnienie odzieży pa- cjenta, np. rozpięcie górnych guzików koszuli, kołnierza lub staramy się to zrobić sami. Przez cały czas obserwujemy parametry życiowe, a  po od- zyskaniu przez pacjenta przy- tomności, utrzymujemy z  nim stały kontakt – tłumaczymy, co się stało oraz zapewniamy najwyższy komfort psychiczny. Nie możemy go gwałtownie pionizować ani pozwolić na szybkie wstanie. W  przebiegu omdlenia mogą występować skurcze toniczne mięśni, które trzeba zróżnicować z  atakiem pa- daczki. Jeżeli pacjent zemdleje przed wejściem na fotel, ude- rzając przy tym głową o  pod- łogę, należy postępować tak, jak opisano powyżej, jednak po odzyskaniu przez niego przytomności trzeba dokładnie sprawdzić, czy nie ma urazu tej części ciała. Pierwsza pomoc w gabinecie – część 1 Adam Bęben 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 2 3 8 7 1 10 11 5 4 6 9 Krzyżówka nr 1 Across 5. Aktynomikoza 7. Zabieg polegający na usuwa- niu twardych złogów kamienia nazębnego 9. Zębina trzeciorzedowa 12. Próchnica charakterystyczna dla osób starszych 13. Nerw, którego dotyczy Objaw Vincenta 18. Zakażenie grzybicze jamy ustnej 20. Powikłanie, które może wystą- pić po urazie zęba  Down 1. Pierwiastek odgrywający dużą rolę w profilaktyce próchnicy 2. Urządzenie służące do pomia- ru ruchomości zębów 3. Bardzo małe wydzielanie śliny 4. Tomografia wiązki stożkowej 6. Zaburzenie rozwojowe pole- gające na zwiększeniu liczby zębów 8. Stablilzacja zębów rozchwia- nych 10. Patognomicznym objawem tej choroby zakaźnej są plamki Fiłatowa-Koplika 11. Rozpuszczalny środek ścierny stosowany w pastach do zębów 14. Przestrzeń znajdująca się pomiędzy NWW, a brzegiem dziąsła 15. Najtwardsza tkanka w ogra- niźmie człowieka 16. Kość, w której znajdują się górne zęby 17. Niebolesna i miękka torbiel śluzowa powstająca w wyniku urazu przewodów małych gruczołów ślinowych 19. Lek przeciwdrgawkowy po- wodujący polekowy przerost dziąseł 21. Atraumatyczne leczenie próchnicy Rozwiązanie należy wysłać na adres: redakcja@beactiveden- tist.com do 15 lipca 2015 r., podając imię i nazwisko, nazwę uczel- ni, rok studiów, adres pocztowy i oczywiście, poprawne hasło! Do wygrania książki wydawnictwa Elsevier Sp. z o.o. pt.: „Znie- czulenie miejscowe w stomatologii” S.F. Malamed, wyd. I polskie, red. L. Kryst, rok wydania: 2012. ISBN: 978-83-7609-681-0. Rozwiązanie krzyżówki podamy w następnym numerze Be Ac- tive Dentist Tribune. HASŁO 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 KrzyżówkęopracowałJakubTomasiuk 45 78 910 1516 1718 2021 87 1234567891011

przegląd stron