Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download
ePaper created 2014-09-22, 13:06:36 | version 1.30.01
26 3_2014 CAD/CAM 26 Opis przypadku _ Łączniki indywidualizowane Indywidualizowane łączniki protetyczne konstruowane techniką CAD/CAM w długoterminowym modelowaniu tkanki miękkiej Utilisation of patient-specific CAD/CAM abutments for long-term soft-tissue management Autorzy_Julian Osorio i Robert B. Kerstein Streszczenie: Wykorzystanie dostosowanych do warunków pacjenta łączników do celów modelowania tkanki miękkiej i w charakterze trwałych mocowań wiąże się z istotnymi korzyściami klinicznymi w porównaniu z podejściem tradycyjnym, w tym z uproszczeniem procesu konturowania tkanki wokół implantów oraz ze zmniejszeniem liczby zabiegów, dyskomfortu okołozabiegowego i skróceniem czasu gojenia. Summary: Use of patient-specific abutments both for soft-tissue sculpting and as the permanent abutment solution has significant clinical advantages over the traditional approach, including simplifying tissue contouring around dental implants for the restorative clinician, and reducing the number of procedures and procedurals comfort, and faster healing time for the patient. Słowa kluczowe: łączniki indywidualizowane, korzyści kliniczne, konturowanie tkanek, CAD/CAM. Key words: patient-specific abutments, clinical advantages, tissue contouring, CAD/CAM. _Tradycyjne podejście do kwestii kształ- towania tkanki miękkiej w odbudowie opar- tej na implantach polega na wstępnym ukształ- towaniu okołoimplantowej tkanki miękkiej w luce po zębie przy użyciu ręcznie przygoto- wanych łączników gojących, następnie zastę- powanych indywidualizowanymi łącznikami i końcowymi koronami. Zarówno końcowe łączniki, jak i korony mają kształt dopasowa- ny do przestrzeni wytworzonej przy użyciu gotowego łącznika. Jednakże dzięki nieusta- jącemu postępowi w dziedzinie obrazowania 3D, a także w dziedzinie cyfrowego projek- towania łączników, końcowy łącznik może służyć zarówno jako element łączący implant i koronę, jak i element kształtujący, mający bezpośredni wpływ na końcowy kształt tkan- ki miękkiej otaczającej odbudowę. Stanowi to dla klinicysty znaczą pomoc w uzyskiwaniu oczekiwanych wyników estetycznych. Niezależnie od średnicy implantu lub śru- by gojącej, kształt profilu dziąsła często wy- maga dodatkowego modelowania w celu uzy- skania bardziej naturalnego, optymalnego wyglądu końcowej odbudowy. Do tradycyj- nych metod modelowania tkanki należy sto- sowanie tymczasowych odbudów mających na celu wykształcenie odpowiedniej ana- tomii tkanki miękkiej. Tymczasowe odbu- dowy mogą być zamocowane do sąsiednich zębów, wywierając nacisk na tkankę miękką nad implantem przy użyciu odpowiednio wymodelowanych przęseł typu pontic/jajo w celu jej odpowiedniego ukształtowania.1,2 Alternatywną metodą jest stosowanie łącz- ników indywidualizowanych, na których mocuje się tymczasowe korony o powięk- szonych konturach, odpychających gojącą się tkankę miękką wokół implantu.3-5 W miarę, jak dziąsło wokół tych rodzajów odbudów