Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download

Dental Tribune Netherlands Edition

13Reportagedental tribune - netherlands editionseptember 2014 heraeus-kulzer.com Giving a hand to oral health. Van uitzonderlijke klasse: de nanohybride composieten Venus® Diamond en Venus® Pearl. ■ Eenvoudig en prettig te verwerken: Kies, afhankelijk van de indicatie of uw eigen voorkeur, voor een stevige of soepele consistentie. Beide composieten zijn stabiel, plakken niet, hebben een lange verwerkingstijd en zijn uitstekend de modelleren. ■ Meer dan uitstekende fysieke eigenschappen: De innovatieve chemische formule zorgt voor natuurlijk ogende, zeer duur- zame restauraties met een natuurlijke glans. ■ Pure esthetiek: De composiet neemt op unieke wijze de kleur van de omringende tandstructuur aan. De restauraties zijn niet van echt te onderscheiden. Venus® Diamond en Venus® Pearl Esthetiek in haar mooiste vorm. “Dat er een naamplaatje op de kist ­verscheen, was een emotioneel moment” Forensisch odontoloog bij de MH17-ramp Tekst: Marieke Epping Toen de slachtoffers van vlucht MH17 naar Nederland waren teruggebracht, begon het soms lastige proces van identificatie. Dat het gebit vaak cruciaal is om de identi­ teit van stoffelijke overschot­ ten vast te stellen, is tandarts Christl Verbiest welbekend: de Belgische is als foren­ sisch odontoloog verbonden aan het Gerechtelijk Centrum Antwerpen en het Belgische Disaster Victim Identificati­ on-team. Ze werkte mee aan tal van identificaties, in indi­ viduele gevallen of bij ram­ pen zoals de tsunami in 2005 en recent bij de vliegramp met vlucht MH17. Twee maanden geleden voegde zij zich bij het team van meer dan 200 foren­ sische experts die de zware taak hadden de slachtoffers van een naam te voorzien. Dental Tribune sprak haar toen ze weer thuis was. “Dit was emotioneel heel zwaar, want deze ramp had nooit hoeven gebeuren.” Verbiest’ interesse voor de foren­ sische odontologie werd gewekt toen één van haar eigen patiënten vermist raakte. De politie scha­ kelde de hulp van Verbiest in om de verdwenen vrouw terug te vin­ den. “Ze vroegen mij een aantal keer naar dentale gegevens te kij­ ken die zij uit het Oostblok had­ den gekregen, omdat ze vermoed­ den dat mijn patiënte daar tussen kon zitten,” vertelt Verbiest. “Ik vond dat wel leuk om te doen, dus toen ze vroegen of ze mij va­ ker mochten inschakelen, heb ik daar ja op gezegd.” Verbiest reali­ seerde zich dat forensische ‘tand­ heelkunde’ meer behelst dan en­ kel het vergelijken van dentale gegevens en besloot dat ze zich verder wilde scholen. Omdat er toentertijd nog geen cursussen of opleidingen voor in België waren, week ze uit naar het Amerikaan­ se San Antonio. Intensieve cursus Daar, aan de Universiteit van Texas, volgde Verbiest een zeer intensieve opleiding van een aan­ tal weken. “Van ’s ochtends 7 uur tot ’s avonds na het avondeten gingen we door,” vertelt Verbiest. Het onderwijs bestond vooral uit praktijklessen, waarin alle as­ pecten van het forensisch tand­ heelkundig onderzoek aan bod kwamen. De cursus werd afge­ sloten met een praktijkexamen. ­Verbiest: “We kregen in het mor­ tuarium zeven stoffelijke over­ schotten, waaronder een water­ lijk en een lichaam dat verbrand was, die we alle zeven op de juis­ te manier moesten onderzoeken om identificatie mogelijk te ma­ ken. Deed je dat bij één lichaam verkeerd, dan was je gezakt. Er werden dus hoge eisen gesteld.” Na de opleiding keerde Verbiest terug naar haar praktijk in de Ant­ werpse wijk Hoboken, en werd op afroep beschikbaar voor de Ant­ werpse politie en het Belgische Disaster Victim Identification-team als forensisch tandarts. “Het vari­ eert heel erg hoeveel werk ik daar­ voor heb, maar gemiddeld word ik één keer per week ingeschakeld. Het is dus niet een baan waarvan je kunt leven.” Vlucht MH17 Met haar ruim veertien jaar er­ varing heeft Verbiest al veel ver­ schillende identificaties gedaan. Ook heeft ze geholpen bij het identificeren van slachtoffers van rampen, zoals de tsunami in Azië in 2005. Het kwam daar­ door niet als een verrassing voor Verbiest toen zij begin juli ge­ vraagd werd voor het internati­ onale identificatieteam voor de slachtoffers van de vliegtuigramp in Oost-Oekraïne. Verbiest was niet de enige tandarts: elk land dat slachtoffers te betreuren had, stuurde een forensisch tandarts naar de Van Oudheusdenkazerne in Hilversum, waar het identifi­ catieonderzoek plaatsvond. Uit Nederland waren er zelfs twee, samen met twee tandartsen die net de opleiding tot forensisch odontoloog hadden afgerond. Ze­ ven lange, indrukwekkende da­ gen werkte Verbiest met dit team samen om de slachtoffers van de vliegramp een naam te geven. Het identificatieproces van de kisten met stoffelijke overschot­ ten die uit Oekraïne aankwa­ men in de kazerne, verliep vol­ gens een vast protocol. Elke kist ging eerst door een scanner, om te zien wat zich in de kist be­ vond. De kist werd geopend, al­ les werd gefotografeerd en daar­ na vond een kleine uitwendige schouwing plaats. Vervolgens werd het lichaam in een body­ bag gedaan en naar de eerste tafel van de ‘lijn’ gebracht. Op deze eerste tafel werden vinger­ afdrukken gemaakt. Vervolgens werd het lichaam op de tweede tafel ontdaan van kleding, juwe­ len en alles wat zich aan of op het lichaam bevond. Deze zaken en het lichamen werden zo goed mogelijk gewassen en schoon­ gemaakt en alles werd gefoto­ grafeerd. Op de derde tafel werd weefsel, meestal een biopt uit het dijbeen, afgenomen om een DNA-profiel op te stellen. “Bij de vierde tafel stonden wij, het tandheelkundig team, om het gebit in kaart te brengen,” vertelt Verbiest, “en op de laatste tafel werd een uitgebreide controle gedaan.” Tand voor tand Het gebitsonderzoek van de li­ chamen werd altijd door twee fo­ rensisch odontologen samen uit­ gevoerd. Verbiest: “Een persoon onderzocht het gebit, de tweede controleerde. Je zei al je bevin­ dingen hardop, zodat een IT-me­ dewerker alles direct in het di­ gitale post-mortem-dossier kon invoeren.” Als eerste werd het gebit tand voor tand beschreven, waarbij een internationaal code­ ringsysteem werd gehanteerd. Vervolgens werden röntgenfoto’s gemaakt van alle zaken die de on­ derzoekers belangrijk achtten in de mond. Als laatste werden digi­ tale foto’s van het gebit gemaakt. De tandartsen hanteerden ook een puntensysteem om aan te ge­ ven hoe belangrijk een bepaalde bevinding was voor de identifi­ catie. Verbiest legt uit: “Een gave tand heeft voor de identificatie niet heel veel ­waarde, want er zijn veel meer mensen met een gave tand. Dus een gave tand is één punt. Maar vind je een kroon, een implantaat of een wortelkanaal­ behandeling, dat is veel patiënt­ specifieker. Volgens mij ziet niet één kanaalvulling er hetzelfde uit, die zijn echt uniek. Dus die kregen zes punten op de schaal van identificatiewaarde.” Een volle week heeft Verbiest met het team gewerkt om alle lichamen op deze wijze te be­ schrijven. Inmiddels is dat post- mortem-werk afgerond. De daad­ werkelijke identificatie is dan nog niet gemaakt: die gebeurt digitaal. “Wij vullen alle gege­ vens in het post-mortem-dossier in. Tegelijkertijd maken familie­ rechercheurs een ante-mortem-­ dossier.” Ze bevragen familie­ leden over specifieke uiterlijke kenmerken, zoals tatoeages of piercings, en verzamelen DNA bij familie. Ook veel Nederlandse tandartsen hebben aan het ma­ ken van dit ante-mortem-dossier Een wortelkanaal­ behandeling krijgt zes punten op de schaal van identificatie > lees verder op pagina 14

Pages Overview