be active dentist Tribune

9Tribune n Głównym celem działu „F5” – będzie tzw. odświeża- nie. „F5” powinno kojarzyć się nam z klawiszem na kla- wiaturze komputera, który po naciśnięciu spowoduję od- świeżenie strony, ponowne jej załadowanie czy też wczy- tanie jej w całości na nowo. Chciałbym, żeby osoby, które będą czytały ten dział miały możliwość szybkiego i skutecznego „refreshu” posiadanej, lecz nieusyste- matyzowanej wiedzy z dzie- dziny stomatologii, jaką jest endodoncja. W dzisiejszych czasach stomatologia zaczyna nabie- rać takiego tempa rozwoju, że podobnie jak cała medycyna, będzie wymagała zawężenia kręgu wykonywanych przez nas procedur w różnych jej dziedzinach. Ważne jest więc posiadanie minimalnej wiedzy z każdej dziedziny, ponieważ pozwoli to na bezbłędne skie- rowanie pacjenta do odpowied- niego specjalisty. W niniejszym numerze kon- centrujemy się na technice „step-back” oraz głównych poję- ciach endodontycznych. Zanim jednak zagłębimy się w „kana- ły”, kilka słów przypomnienia głównych pojęć endodontycz- nych, bez których – ani rusz! IAF (z ang. Initial Apical File) – pierwsze narzędzie, któ- re wprowadza się na długość roboczą i lekko klinuje, MAF (z ang. Master Apical File) – narzędzie o 3 rozmiary większe od IAF, które wprowa- dzimy na długość roboczą i po- szerzymy nim kanał w okolicy otworu fizjologicznego, FF (z ang. Final File) – naj- szersze narzędziem, jakie wprowadzamy do kanału, śred- nica 2-4 numery większa od MAF'u, otwór fizjologiczny – ce- mentowo-zębinowa granica wierzchołka zęba, znajduje się ok. 0, 5-0, 7 mm od otworu anatomicznego, otwór anatomiczny – koń- cowa część korzenia zęba, miejsce wejścia pęczka naczy- niowo-nerwowego zęba, rekapitulacja – kontrola długości roboczej kanału ostat- nim pilnikiem, dobranym wg długości roboczej. Technika „step-back” Jest to technika, w któ- rej opracowywanie kanałów korzeniowych rozpoczyna- my z użyciem cienkich pilni- ków. Począwszy od otworu fi- zjologicznego „przechodzimy” z cieńszych narzędzi do grub- szych, jednocześnie cofając się w stronę części koronowej zęba. Umożliwia nam to opra- cowanie kanału w kształcie stożka bez poszerzania okolicy otworu fizjologicznego. Zanim zaczniemy opraco- wywanie kanału, konieczne jest wyznaczenie długości ro- boczej do fizjologicznego prze- wężenia. Techniką tą możemy opracowywać kanały proste oraz zakrzywione, przy wyko- rzystaniu narzędzi ręcznych oraz maszynowych. Głównym celem „step- back'u” jest poszerzenie oko- licy przywierzchołkowej do rozmiaru ISO 25-30 – wprowa- dzamy pilniki na pełną długość roboczą. Kolejne narzędzia wprowadzamy na coraz mniej- szą głębokość. Pierwszy pilnik – IAF, który używamy do opra- cowania kanału uzależniony jest od szerokości jamy zęba. Znaczna liczba leczonych ka- nałów jest wąska, dlatego też rozmiar wg ISO IAF'u to 08, 10 lub 15 (w górnym trzonowcu, przy istniejącym dodatkowym kanale MB2 – IAF ma zazwy- czaj rozmiar ISO 06). Pracując w kanałach za- krzywionych narzędziami sta- lowymi, pamiętajmy o tym, aby dogiąć je do krzywizny kanału – unikniemy wytworze- nia stopnia, który uniemożliwi wytworzenie „gładkiej ścież- ki”. Szczególną uwagę należy zwrócić na to, aby nie pra- cować w kanale „na sucho”. W tym celu używamy środków nawilżających – lubrykantów, np. Endogel, EDTA. Nigdy nie pracujemy pilnika- mi na siłę! Jeżeli pilnik ISO 15 z trudem osiąga długość robo- czą, użyjmy pilnika o 1-2 roz- miary mniejszy. Ruch narzędzia w kanale odzwierciedla ruchy delikatnego nakręcania zegarka (ruchy w prawo i lewo). Przy wy- jęciu narzędzia z kanału należy je oczyścić, ponownie zakrzy- wić (jeśli to konieczne), naoliwić i ponownie włożyć do kanału w celu dalszego poszerzania. Procedurę wykonujemy do momentu, kiedy pilnik dane- go rozmiaru porusza się swo- bodnie w kanale. Następnie zmieniamy narzędzie na o je- den rozmiar większe (ISO15-> ISO20). Opracowanie okolicy wierz- chołkowej uważa się za za- kończone, jeśli pilnik Kerra ISO25 swobodnie osiąga dłu- gość roboczą. Niektórzy bada- cze uważają, że okolice prze- wężenia należy opracować do rozmiaru ISO30, a nawet ISO35. Ważne jest, aby przy opracowywaniu okolicy otworu wierzchołkowego nie zapomi- nać o rekapitulacji pomiędzy każdym użytym narzędziem oraz o użyciu środków płuczą- cych. Wykonanie tej czynności zapewni drożność kanału do miejsca przewężenia okolicy wierzchołkowej zęba. Przy wycofywaniu narzędzi rozpoczynamy pilnikiem K ISO 25-30 (MAF). Kolejne narzędzie o jeden rozmiar większe wpro- wadzamy na długość o 1 mm mniejszą od długości roboczej. Pamiętając o tzw. złotym standardzie – płukaniu i rekapi- tulacji, zmieniamy pilniki kolejno o 2 rozmiary większy od MA- F'u i o 2 mm krócej niż długość robocza, następnie o 3 rozmia- ry większy od MAF'u i o 3 mm krótszy i tak do osiągnięcia pro- stej części kanału. Prostą część kanału opra- cowujemy aktywniejszym pil- nikiem – typu H, piłując nim po obwodzie. Ostatnie narzę- dzie, jakie wprowadzamy do kanału powinno być o 2-4 roz- miarów większe od MAF'u – tzw. FF. Opracowanie kanału kończymy pilnikiem MAF, wy- konując ruchy góra-dół, spo- woduje to wygładzenie wszyst- kich ścian. Końcowe płukanie NaOCl oczyści opracowaną jamę zęba z zanieczyszczeń, które powstały przy opracowy- waniu (dodatkowo rozpuszcza tkanki w miejscach niedostęp- nych dla narzędzi). Jak mówił kiedyś ktoś mą- dry: co za dużo, to niezdrowo! Tym akcentem kończymy za- tem pierwszy z kilku tematów endodontycznych. Do następ- nego „kanałowego”! Endodontyczne „F5” – czyli odświeżamy endodoncję! Maksymilian Kaczewiak basic bakteriom możliwość rozwoju (np. H. pylori). BioGaia Prodentis to nowa- torski produkt na rynku, którego celem stosowania jest przywró- cenie naturalnej równowagi flo- ry bakteryjnej w jamie ustnej. Szwedzka firma Ewopharma opatentowała pastylki zawie- rające połączenie 2 szczepów Lactobacillus reuteri Prodentis: L. Reuteri DSM 17 938 i L. Reu- teri ATCC PTA 5289 (zostały od- kryte w ludzkim mleku i ślinie). Podobno prace nad stwo- rzeniem produktu rozpoczęły się od obserwacji przez pew- nego lekarza psychiatrę grupy pacjentów, z których żaden nie dbał o higienę jamy ustnej, a mimo to znalazły się wśród nich osoby, które nie miały pro- blemów z próchnicą czy choro- bami dziąseł. Lekarz zaczął ba- dać skład flory bakteryjnej tych osób, a wyniki doprowadziły do wyekstrahowania szczepów dobroczynnych bakterii i po- wstania BioGaia Prodentis. Produkt przeszedł wiele te- stów klinicznych. Badania pro- wadzone na noworodkach, które codziennie przyjmowały bakterie Lactobacillus reuteri wykazały zmniejszoną częstość występo- wania próchnicy oraz zapalenia dziąseł podczas pierwszego ząbkowania. W 2010 r. w Journal of Oral Microbiology opubliko- wano wyniki badań potwierdza- jące, że probiotyk skutecznie redukuje ilość płytki nazębnej, zmniejsza stany zapalne dziąseł, krwawienie, ilość odkładającego się kamienia nazębnego oraz występowania Aggregibacter ac- tinomycetemcomitans, Porphy- romonas gingivalis i Prevotella intermedia. Z kolei badania opubliko- wane 15 sierpnia 2013 r. w Jo- urnal of Clinical Periodontology wykazały, że po 12 tygodniach stosowania BioGaia Prodentis u pacjentów periodontologicz- nych, liczba powierzchni z głę- bokimi kieszeniami patologicz- nymi zmniejszyła się o 53% w porównaniu z grupą spożywa- jącą placebo. Wykazano także, że probiotyk pomaga w walce z nieświeżym oddechem. Produkt ten jest dostępny w Polsce jedynie w postaci tabletek o miętowym smaku, które należy powoli rozpusz- czać w ustach. Zastosowanie u małych dzieci takiej formy probiotyku jest z tego powodu znacznie ograniczone. Poza granicami naszego kraju pre- parat można również znaleźć w formie kropli (które wygodnie podaje się najmłodszym) oraz w formie gumy do żucia. Nie jest to produkt idealny i samo jego przyjmowanie nie rozwiąże wszelkich problemów stomatologicznych. Jest to jed- nak bardzo ciekawe podejście do kwestii zapobiegania próch- nicy. Poprzez wprowadzenie do ekosystemu jamy ustnej Lactobacillus reuteri Proden- tis, które wytwarzają bakterio- cynę – reuterynę o działaniu przeciwbakteryjnym, dochodzi do ograniczenia patogennych bakterii (S. mutans, P. interme- dia i innych). Przy stosowaniu tego środka nie można zapominać o właściwiej higienie jamy ust- nej, odpowiedniej diecie i pro- cedurach klinicznych, stan- dardowo przeprowadzanych w czasie leczenia schorzeń periodontologicznych oraz o wyleczeniu już istniejących ubytków próchniczych. Fak- tem jest – o czym świadczą badania kliniczne oraz obser- wacje lekarzy pedodoncji – że wspomniany probiotyk w wi- doczny sposób pomaga uzy- skiwać lepsze efekty leczenia, np. u pacjentów w wieku roz- wojowym z licznymi ubytkami próchniczymi i towarzyszący- mi stanami zapalnymi dziąseł. Może okazać się również po- mocnym narzędziem w lecze- niu osób starszych z parodon- topatiami.

be active dentist Tribune

Pages Overview