Dental Tribune Polish Edition

2 Implant Tribune Polish EditionPraktyka całkowitej o pojedynczy implant wprowadzony w linii pośrodko- wej żuchwy. Oba zespoły badaczy uzyskały satysfakcjonujące, dłu- goterminowe wyniki badań kli- nicznych. Maeda i wsp.8 w 2006 r. przeprowadzili badania laborato- ryjne dotyczące porównania bio- mechaniki protez overdenture wspartych o pojedynczy implant w linii pośrodkowej żuchwy oraz o 2 implanty w okolicy pomiędzy otworami bródkowymi. Analizo- wano siły poziome przenoszone na implanty podczas żucia po- przez wywieranie nacisku na po- wierzchnie żujące zębów w okoli- cy pierwszych trzonowców i kłów po stronie lewej i prawej oraz w okolicy linii pośrodkowej. Wy- niki, jakie otrzymali, pozwoliły wysnuć wnioski, iż przy zastoso- waniu kulowych elementów reten- cyjnych lub magnesów o kształcie kopuły, biomechanika protez overdenture wspartych o pojedyn- czy implant w linii pośrodkowej lub 2 w okolicy pomiędzy otwo- rami bródkowymi jest podobna w aspekcie poziomych sił, jakie wywierane są na wszczepy pod- czas aktu żucia. Ruchomość płyty protezy w obu przypadkach rów- nież okazała się podobna. Żmudzki i wsp.9 , dokonując analizy biomechaniki protezy OVD wspartej o 2 i 1 implant stwierdzili, że biomechanika pro- trez OVD mocowanych do po- jedynczego implantu wykazuje pełną swobodę przemieszczeń obrotowych, w odróżnieniu od za- mocowania do 2 implantów, gdzie swoboda rotacji w płaszczyźnie poziomej zostaje zablokowana i ograniczona do ruchu zawiaso- wego. Autorzy podają również, że obciążenie implantów protezą wspartą o pojedynczy implant pozwala nie tylko na mniejsze ob- ciążenie tkanki kostnej, ale także zmniejsza siłę destabilizacji złą- cza. Szczególnie jest to istotne w czasie jednostronnego kontaktu z kęsem pokarmowym, kiedy pro- teza może ulegać destabilizacji. W ocenie pacjentów walory użyt- kowe protezy wspartej o pojedyn- czy implant nie ustępują znacząco protezie wspartej o 2 implanty. Badania kliniczne wskazują, że protezy wsparte o pojedynczy implant oddziałują mniej urazo- wo na tkanki podłoża w porów- naniu z protezami wspartymi o 2 implanty. Wytłumaczeniem tego zjawiska jest obserwacja, że w protezie wspartej o pojedynczy implant podłoże zostaje wyko- rzystane w sposób bardziej rów- nomierny, podczas gdy w drugim przypadku, ze względu na wy- muszony ruch zawiasowy, zostają stale obciążone te same obszary podłoża10,11 . Harder i wsp.12 opublikowali wyniki swoich 3-letnich badań dotyczących poprawy jakości ży- cia oraz wzrostu wydolności żucia u pacjentów użytkujących dolną protezę całkowitą wspartą o po- jedynczy implant zaopatrzony w element retencyjny, wprowa- dzony w linii pośrodkowej w żu- chwie. Badana grupa składała się z 11 pacjentów z bezzębiem w żuchwie użytkujących protezy całkowite. Na podstawie kwestio- nariusza określono subiektyw- ne odczucia pacjenta związane z użytkowaniem dolnej protezy całkowitej zarówno przed, jak i po połączeniu protezy z implantem. Przeprowadzono również testy wydolności żucia porównujące efektywność czynnościową pro- tez przed i po wsparciu o wszczep. Po 3-letnim okresie obserwacji nie odnotowano powikłań ze stro- ny implantów, a jedynym utrud- nieniem, jakie występowało były złamania protezy w linii pośrod- kowej. Jak sądzą badacze, było to skutkiem zbyt dużego osłabienia płyty uzupełnienia protetycznego w okolicy linii pośrodkowej, spo- wodowanego osadzeniem w tym miejscu matrycy zaczepu kulo- wego. Autorzy sugerują wyko- nanie w takim przypadku lanego wzmocnienia protezy lub zastoso- wanie elementu retencyjnego typu Locator (Zest Anchors, USA), który ze względu na niewielką wysokość zajmuje mało miejsca w płycie protezy i nie osłabia jej w znaczący sposób w porównaniu do zaczepu kulowego. Z badań tych wynika, że zarówno subiek- tywna ocena komfortu życia pa- cjenta, jak i wydolność żucia ule- ga znaczącej poprawie. Alsabeeha i wsp.13 dokonali zestawienia aktualnych danych dotyczących rehabilitacji prote- tycznej pacjentów bezzębnych poprzez wykonanie protezy cał- kowitej OVD wspartej o pojedyn- czy implant w żuchwie. Badania prowadzono na różnych ilościowo grupach pacjentów bezzębnych, stosując implanty o średnicy 3.75 i większej oraz o długości 10 mm i większej, umiejscowione w od- cinku przednim żuchwy w linii pośrodkowej. Stosowano model postępowania zarówno dwu-, jak i jednoetapowy z natychmiasto- wym obciążeniem. Nadbudowę protetyczną połączono z implan- tem za pomocą kulistego elementu retencyjnego. Uzyskano wysoki stopień powodzenia w tego typu rozwiązaniach sięgający 82-100%. Carlsson14 przewiduje zmianę paradygmatu leczenia bezzębia w żuchwie w kierunku redukcji liczby implantów z 2 do 1 i wspar- ciu na nim protezy całkowitej dolnej. Zarb15 podaje, że będzie to kolejna opcja rehabilitacji pro- tetycznej pacjentów bezzębnych, rozwiązująca problem adaptacji w trudnych przypadkach klinicz- nych. Wielu autorów zwraca uwa- gę na aspekt ekonomiczny leczenia implantoprotetycznego. Redukcja kosztów odgrywa coraz większą rolę w ustalaniu planu leczenia16,17 . Minimalna interwencja chirur- giczna, która przynosi poprawę stabilizacji i retencji protezy cał- kowitej oraz redukcja implantolo- gicznych elementów protetycznych w przypadku protezy typu OVD wspartej o pojedynczy implant to dalsze korzyści, które sprawia- ją, że leczenie takie ze względów ekonomicznych staje się bardziej osiągalne dla bezzębnych pacjen- tów18,19,20,21 . Doświadczenia kli- niczne wskazują, że nawet jedno- implantowa mechaniczna retencja częściej wydaje się skuteczniejsza aniżeli stabilizacja tradycyjnej czynnościowo przyssanej protezy całkowitej w żuchwie22 . W opisywanym przypadku śródzabiegowa zmiana wcze- śniej ustalonego planu leczenia determinowała zastosowanie al- ternatywnego rozwiązania im- plantoprotetycznego. Okazało się, że zastosowanie nawet poje- dynczego implantu jako systemu kotwiczącego protezę całkowitą dolną może przynieść oczekiwa- ny sukces terapeutyczny w posta- ci poprawy stabilizacji i retencji wykonanego uzupełnienia. Wy- jątkowo dobra akceptacja protezy przez pacjenta potwierdza te spo- strzeżenia. Wydaje się istotnym kontynuowanie dalszych badań i obserwacji w celu wprowadze- nia takiego protokołu jako jednej z metod postępowania standardo- wego w rehabilitacji protetycznej pacjentów z bezzębną żuchwą. IT Niniejszy artykuł ukazał się w „Implants. International magazine of oral implanto- logy”, Polish edition, nr 1/2014. Piśmiennictwo: 1. Fein J. S., Carlsson G. E.: The McGill consensus statement on overdentures. In: Fein J. S., Carlsson G. E., (eds). Implant Overdentures: The Standard of Care for Edentulous Patients. Quintessence Publ. comp., 2003, 155-157. 2. MacEntee M. I., Walton J. N., Glick N.: A clinical trial of pa- tient satisfaction and prostho- dontics needs with ball and bar attachments for implant-reta- ined complete overdentures: three-year results. J. Prosthet. Dent., 2005, 93, 28-37. 3. Meijer H. J., Raghoebar G. M., Van’t Hof M. A.: Comparison of implant-retained mandibular overdentures and conventional complete dentures: a 10-year prospective study of clinical aspects and patient satisfac- tion. Int. J. Oral Maxillofac. Impl., 2003,18, 879-885. 4. Mericske-Stern R., Steinlin Schaffner T., Marti P., Geering A.H.: Peri-implant mucosal aspects of ITI implants suppor- ting overdentures. A five-year longitudinal study. Clin. Oral Impl. Res., 1994, 5, 9-18. 5. Naert I., Alsaadi G., van Steen- berghe D., Quirynen M.: A 10- year randomized clinical trial on the influence of splinted and unsplinted oral implants reta- ining mandibular overdentures: peri-implant outcome. Int. J. Oral Maxillofac. Impl., 2004, 19, 695-702. 6. Cordioli G., Majzoub Z., Ca- stamga S.: Mandibular over- dentures anchored to single im- plants: a five-year prospective study. J. Prosthet. Dent., 1997, 78, 159-165. 7. Krennmair G., Ulm C.: The symphyseal single-tooth im- plant for anchorage of a man- dibular complete denture in geriatric patients: a clinical report. Int. J. Oral Maxillofac. Impl., 2001, 16, 98-104. Autorzy Bartosz Bujak, Wiktor Lisiakiewicz, Dariusz Rolski, Elżbieta Mierzwińska-Nastalska – Katedra Protetyki Stomatologicznej Warszawskie- go Uniwersytetu Medycznego. Kierownik: prof. dr hab. E. Mierzwińska- Nastalska. Dariusz Mateńko – Zakład Chirurgii Stomatologicznej Warszawskie- go Uniwersytetu Medycznego. Kierownik: prof. dr hab. A. Wojtowicz. Kontakt: Warszawski UM ul. Nowogrodzka 59 02-006 Warszawa Ryc. 5: Matryca systemu Locator osadzona w protezie dolnej. Ryc. 4: Łącznik systemu Locator po przykręceniu do implantu. Ryc. 7: Zdjęcie wewnątrzustne – protezy podczas testu otwierania ust. Ryc. 6: Zdjęcie wewnątrzustne – stan po leczeniu protetycznym.

Dental Tribune Polish Edition

Pages Overview