CAD/CAM - international magazine of digital dentistry - wydanie polskie

16 2_2014 CAD/CAM 16 DSD _ Digital Smile Design decyzji i pozwala na uzyskanie świadomej ak- ceptacji proponowanych rozwiązań. Kalibracja cyfrowej linijki Esencją techniki DSD jest precyzyjne ilo- ściowe oznaczenie defektów estetycznych. Ścisłe przeniesienie wymiarów rzeczywistych na projekt cyfrowy stanowi fundament fak- tycznych procedur leczniczych. Rzeczywistą wielkość siekaczy centralnych mierzy się za pomocą suwmiarki w ustach pacjenta albo na modelu. Poprzez zmianę wymiaru cyfrowej li- nijki nałożonej na zdjęcie siekaczy centralnych w komputerze, uzyskujemy wierne odtworze- nie rzeczywistych wymiarów (Ryc. 25). Od tej pory można dokonywać wszelkich pomiarów na cyfrowym projekcie DSD z dokładnością 0,1 mm. (Ryc. 26). Planowanie leczenia interdyscyplinarnego Dotychczasowe etapy analizy estetycznej służyły ustaleniu wszystkich niezbędnych parametrów do wielospecjalistycznego pla- nowania. Gdy wszystkie linie referencyjne, szkice i  linie dodatkowe zostały narysowa- ne na slajdach, lekarz otrzymuje doskonały szkielet, który ściśle definiuje problemy es- tetyczne pacjenta – relacje międzyzębowe, relacje pomiędzy aktualnym zarysem zębów a linią uśmiechu, odchylenia linii pośrodko- wej twarzy i zębów, niezgodność proporcji zę- bów, przechylenia płaszczyzny okluzyjnej czy dysharmonię dziąsłową. Posiadając tę wiedzę, trafne zrozumienie potrzeb leczniczych nie nastręcza trudności. Gdy wszystkie problemy zostały ziden- tyfikowane i jednoznacznie zwizualizowane, właściwe rozwiązanie i wybór odpowiedniej techniki stają się dużo łatwiejsze, np. w pre- zentowanym przypadku, przykładając kali- browaną linijkę cyfrową pomiędzy aktualny zarys koron zębów a  szkic proponowanego kształtu zęba, uzyskujemy informację, że podczas gdy prawy siekacz centralny wymaga wydłużenia periochirurgicznego korony o 0,9 mm, to dla uzyskania idealnego przebiegu gir- landy dziąsłowej lewy siekacz boczny powi- nien zostać pokryty 0,7 mm (Ryc. 27). Jeżeli pacjent wymaga, tak jak w  tym przypadku, również leczenia implantoprote- tycznego, skalibrowany projekt DSD pozwala w ten sam sposób określić nie tylko głębokość pogrążenia implantu, ale również precyzyjne wymiary indywidualnego łącznika implan- tologicznego wykonanego w  technice CAD/ CAM (Ryc. 28). Ponieważ kalibrację moż- na przeprowadzić na wszystkich zdjęciach, w  efekcie uzyskujemy rzetelną analizę po- trzeb oraz spójny, przewidywalny plan postę- powania (Ryc. 29). Na podstawie pomiarów, laboratorium protetyczne dysponujące całą zgromadzoną dokumentacją, wykonuje pro- totyp uśmiechu, który przymierzony w jamie ustnej pacjenta owocuje powstaniem zwykle bezbłędnie harmonijnego uśmiechu (Ryc. 30). Techniczne aspekty przeniesienia wymiarów na model roboczy i wykonanie estetycznych prototypów w ustach pacjenta będą tematem kolejnych części cyklu. _Komunikacja w zespole Wszystkie fotografie i  elementy diagno- stycznej analizy tworzą ciągłą, symultaniczną dokumentację i historię leczenia pacjenta. Co warte podkreślenia, jest to w całości graficz- na dokumentacja operująca zrozumiałym dla wszystkich językiem obrazów, niezawodnie udoskonalająca proces komunikacji. Cała do- kumentacja będąca de facto prezentacją slajdów programu Keynote (Apple) albo PowerPoint (Microsoft) znajduje się w jednym pliku kom- puterowym nazwanym zwykle nazwiskiem pacjenta. Do tego pliku można dołączać w pro- sty sposób techniką „przenieś/upuść” czy Ryc. 30 Ryc. 31 Ryc. 30_Przymiarka prototypu uśmiechu. Wykonane zdjęcia potwierdzają harmonię wykonanej makiety z twarzą pacjentki. Ryc. 31_Elementy efektywnej komunikacji w interdyscyplinarnym zespole stomatologicznym DSD.