Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download

BAD0214

17Tribune study e.max techniką warstwowania na podbudowie z pastylki MO odpowiadającej grupie kolory- stycznej D2. Postępowanie laboratoryjne Pracę zaczynamy od wy- konania modelu dzielonego – wycisk odlewamy gipsem supertwardym, wysuszony model dzielimy i  obrabiamy mikromodel. Kontrastowym ołówkiem oznaczamy granicę preparacji, utwardzamy mo- del, kikut pokrywamy 2 war- stwami lakieru dystansowego (pierwsza pokrywa całość, druga kończy się ok. 1 mm przed granicą preparacji), aby uzyskać miejsce na materiał łączący i uniknąć efektu tarcia (Ryc. 2). Kikut pokryty izolato- rem zanurzamy w  naczynku z  rozgrzanym woskiem (ma- czanka), robiąc czapeczkę woskową. Odcinamy fragment wosku ok. 1 mm na granicy preparacji i uszczelniamy wo- skiem przyszyjkowym (jest to wosk elastyczny, zachowujący kształt nawet przy wielokrot- nym zdejmowaniu czapeczki z kikuta), (Ryc. 3). Modelujemy podbudowę w  anatomicznym kształcie zęba pomniejszonym o  war- stwy ceramiki licującej (Ryc. 4). Do modelowania podbudowy należy używać wosków orga- nicznych, spalających się bez reszty. Przyklejamy kanał odle- wowy w najgrubszym miejscu, zgodnie z kierunkiem płynięcia uplastycznionej ceramiki (Ryc. 5). Następnie przyklejamy ka- nał z podbudową do podstawy formy odlewniczej, zachowu- jąc wymagane kryteria (Ryc. 6 i  7). Bezpiecznie jest wyko- nać 2 podbudowy do jednego kikuta. Zalewamy masą osła- niającą (Ryc. 8) i odstawiamy, aby masa związała pod ciśnie- niem ok. 4 bar (ciśnienie chroni przed powstawaniem pęcherzy powietrza). Po związaniu masy uwal- niamy pierścień z  silikonowej formy odlewniczej, wygładza- my powierzchnie i  wkładamy do pieca (Ryc. 9) nagrzanego do temp 850° (następuję wypa- lenie wosku „bez reszty”). Do odpowiednio wygrzanego pier- ścienia wkładamy zimną pa- stylkę ceramiczną i zimny tłok (Ryc. 10), przenosimy do pieca służącego do tłoczenia i usta- wiamy odpowiedni program (Ryc. 11). Pod wpływem tem- peratury pastylka ceramiczna uplastycznia się i jest wpycha- na za pomocą tłoka w miejsce po wypalonym wosku. Po za- kończeniu programu pierścień należy ostudzić. Aby uwolnić korony, tarczą odcinamy wolną część pier- ścienia (Ryc. 12) i za pomocą piaskarki (perełek szklanych) pozbywamy się resztek masy z koron (Ryc. 13). Za pomocą cienkiej tarczy do ceramiki odcinamy kanały odlewowe (Ryc. 14) i  gumkami do ce- ramiki wykonujemy korektę kształtu, na koniec delikatnie piaskujemy Al2O3 (Ryc. 15 i 16). Napalanie ceramiki Pierwszą warstwą jest wash, czyli warstwa podkła- dowa służąca do połączenia ceramiki z podbudową. Polega ona na pokryciu podbudowy płynem do glazury (na tym eta- pie można wykonać już cha- rakteryzację za pomocą farbek (Ryc. 17) i posypać proszkiem ceramicznym (Ryc. 18). Cha- rakteryzacja na tym etapie stwarza wrażenie koloru wy- chodzącego z  głębi zęba, tak jak w zębie naturalnym. Po wy- paleniu podbudowa ma chro- powatą powierzchnię, co daje element łączący z pozostałymi warstwami. Następnym etapem jest nałożenie dentyny zgodnie z  indywidualnym schematem kolorystycznym (Ryc. 19 ), wymodelowanie mamelonów i  nałożenie warstwy brzegu siecznego (warstwy szkliw- nej). Z uwagi na skurcz cera- miki, korona wymodelowana jest w  powiększonym kształ- cie anatomicznym na podsta- wie zęba sąsiedniego (Ryc. 20 i  21). Po wypaleniu koro- ny w piecu (Ryc. 22) i wystu- dzeniu, wykonujemy korektę punktów stycznych (używając bardzo cienkiej kalki), kształ- tu i  długości (Ryc. 23). Na miejsca wymagające zmiany kształtu nakładamy masy ce- ramiczne i wykonujemy drugie palenie (Ryc. 24). Za pomocą frezów z nasy- pem diamentowym obrabiamy powierzchnię korony, tworząc ostateczny kształt, czyli ana- tomicznie ukształtowaną po- wierzchnię zęba (listwy brzeż- ne, bruzdy rozwojowe, miejsca wklęsłe, wypukłe). Dokładnie oczyszczamy powierzchnię za pomocą wytwornicy pary, nakładamy warstwę glazury i farbkami wykonujemy charak- teryzację końcową (Ryc. 25). Przygotowanie do cementowania Na etapie klinicznym przed zacementowaniem korony na- leży ją przymierzyć, sprawdzić szczelność, punkty styczne i  relację zwarciową, następ- nie dokładnie oczyścić wodą i osuszyć. Wnętrze korony wy- trawiamy 5% kwasem fluoro- wodorowym (w  postaci żelu). W  przypadku cementowania adhezyjnego lub samoadhezyj- nego, przeprowadzamy silani- zację powierzchni za pomocą preparatu Monobond S. Jakich błędów unikać? Najczęściej popełniany- mi błędami w  przypadku prac pełnoceramicznych są nieczy- telne wyciski oraz źle dobrany kolor. Naturalny ząb kryje w so- bie wiele barw, przejść kolory- stycznych, przezierności . Nie bójmy się tworzyć map kolo- rystycznych, zdjęć (koniecz- ne jest dobre oświetlenie). Im więcej szczegółów będzie znał technik, tym łatwiej będzie mu „dogonić” naturę. Ryc. 20 Ryc. 21 Ryc. 22 Ryc. 23 Ryc. 24 Ryc. 25