14 1_2014 CAD/CAM 14 Chirurgia ortognatyczna _ Zabiegi korekcyjne Zastosowanie systemów CAD/CAM w zabiegach korekcyjnych szczęk w chirurgii ortognatycznej Autor_Konrad Walerzak _Powstanie czasopisma dotyczącego za- stosowania technologii CAD/CAM w sto- matologii jest naturalną odpowiedzią na re- wolucyjne zmiany dokonujące się na tym polu. Dlatego też propozycja napisania artykułu odnoszącego się do chirurgii szczękowej spo- tkała się z moim natychmiastowym aplauzem. Obserwując z jednej strony postępującą specjalizację dziedzin stomatologii, widzimy z drugiej strony potrzebę całościowego spoj- rzenia na tzw. pacjenta stomatologicznego. Wielu z nas zapewne zastanawia się, gdzie są granice takiego pacjenta i jak się okazuje nigdy nie „kończy się” on ani na zębie, ani na jamie ustnej. Z tego względu w niniejszej pracy przybliżam kilka zagadnień zwią- zanych z kształtowaniem ludzkiej twarzy, szczególnie gdy jest ona zdeformowana wadą gnatyczną, zwłaszcza że obserwujemy coraz większe potrzeby podejmowania tego typu działań. Korekty chirurgiczne deformacji szkieletu twarzy wydają się być jednymi z większych wyzwań współczesnej chirurgii szczękowej i całej zawartej w niej stomatologii rekon- strukcyjnej (Ryc. 1). Powodzenie tych opera- cji zależy nie tylko od umiejętności operatora, lecz nawet w większej mierze od określenia ostatecznego planu leczenia. W ciągu ostat- niego półwiecza poczyniono w tym obsza- rze znaczne postępy w zakresie technicznych czynników takich, jak: _osteosynteza stabilna (stosowane płytki po- zwalają na ustalenie pozycji szczęki czy żuchwy w zaplanowanej pozycji dającej nie tylko efekt prawidłowego zgryzu, ale i nieja- ko wymuszenia pożądanego profilu twarzy, Ryc. 2), _nóż piezoelektryczny (ograniczenie krwa- wienia oraz możliwości urazu naczyń i ner- wów przechodzących przez przecinany seg- ment kostny, Ryc. 3), _zminimalizowanie urazu operacyjnego – nowe dostępy chirurgiczne, _dystrakcja kości twarzoczaszki (Ryc. 4), _zastosowanie materiałów kościozastępczych. Ogromne znaczenie miała również ewolu- cja diagnostyki radiologicznej (Ryc. 5), gdzie z sumacyjnych zdjęć dwuwymiarowych prze- szliśmy do trójwymiarowych badań tomogra- ficznych z wykorzystaniem mniej obciąża- jącego pacjenta CBCT (Ryc. 6). Znacznego postępu dokonano w technice znieczulenia ogólnego (lepsze monitorowanie i precyzyj- niejsze, odpowiednie dla danego pacjenta podawanie leków anestetycznych), czyniąc je znacznie bezpieczniejszym i pozwalającym chirurgowi na przeprowadzenie zabiegu zgod- nie z założonym planem (Ryc. 7). Celem leczenia na obecnym etapie wie- dzy stało się nie tylko uzyskanie prawidło- wego zgryzu (Ryc. 8), ale również osiągnię- cie prawidłowych proporcji twarzy (Ryc. 9), zdrowe przyzębie (Ryc. 10), odpowiedni profil górnych dróg oddechowych (Ryc. 11- 13), zdrowe stawy skroniowo-żuchwowe, stabilne wyniki leczenia i – co bardzo waż- ne – satysfakcja pacjenta (Ryc. 14). Takie