Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download

Dental Tribune Netherlands Edition

15Forumdental tribune - netherlands editionseptember 2013 Preventie cruciaal binnen betaalbare mondzorg: lezersreacties ANT STÁÁT VOOR DE TANDARTS WWW.ANT-ONLINE.NL/LIDWORDEN ANT Advertentie A4.indd 1 12-08-13 14:33 In de vorige editie van Dental Tri- bune las u het uitgebreide interview met James Huddleston Slater sr. en em. prof. dr. Wim van Palenstein Helderman over de betaalbaarheid van de mondzorg en het belang van preventie. Het artikel maakte de nodige reacties los, waarvan u er hieronder enkele kunt lezen. WERKPLEZIER Preventie loont in elk geval voor het werkplezier! Het is prettig om in een schone mond te werken en de eventueel toch noodzake- lijke restauraties blijven langer mooi en in situ. Ik ben inmiddels 37 jaar tandarts, ooit opgevoed aan de VU waar preventie toen al ‘hot’ was, en ben het preven- tieve beleid in mijn kleine prak- tijk gaan uitdragen. Aanvanke- lijk was dat best lastig, maar nu ik inmiddels de kinderen van de kinderen behandel, is het heer- lijk zoveel gave dentities te zien! Bovendien heb ik slechts zeer be- perkt kroon- en brugwerk te doen en ook endo’s komen weinig voor. Een bevestiging dat preventie wel degelijk kostendrukkend is. G.J.J. Roseboom, tandarts, Benschop VEEL TE WINNEN Preventie – en niet curatie – zou de kurk moeten zijn waarop een mondzorgpraktijk drijft. Jam- mer genoeg vinden veel tandart- sen het niet ‘stoer’ en vooral niet rendabel genoeg. Veel tandartsen bezitten grote praktijken met veel personeel; om alles te kunnen be- talen moet er vooral veel geboord, geïmplanteerd of getrokken wor- den met een volledige prothese als einddoel, het liefst op implan- taten! Daarbij vinden veel tand- artsen dat er inderdaad met de handen gewerkt moet worden en daar slaan ze naar mijn mening de plank mis. Een mondhygiënist moet niet curatief opgeleid worden. Wel vind ik dat het vooropleidingsni- veau van aankomende mondhygi- enisten minimaal havo moet zijn en dat er een test op handigheid en communicatie vooraf afge- nomen dient te worden. Op deze manier worden de beste kandida- ten aangenomen. Hetzelfde zou moeten gelden voor tandartsen. Voor mondhygiënisten zouden in plaats van practica over curatie ook colleges en practica gegeven moeten worden over voeding en psychologie. Diëtisten, psycho- logen, internisten zouden samen met mondhygiënisten en tand- artsen colleges en practica moe- ten volgen. Dat assistenten steeds meer ta- ken van mondhygiënisten over- nemen is een slechte zaak. Pre- ventie is niet makkelijk, want de ontvanger moet de instructies in zijn/haar systeem integreren. De gever moet begrijpen wat de ge- volgen van een ongezonde leef- stijl zijn. Veel tandartsen doen alsof het makkelijk is, maar pre- ventie is intensieve coaching. Ik erger mij vreselijk aan de gemakzucht van cliënten en col- lega’s. Er wordt al te makkelijk geprofiteerd van verzekerde zorg, terwijl het verminderen van ge- zondheidsrisico’s onder de indi- viduele verantwoordelijkheid zou moeten vallen. Tandheelkundige zorg voor kinderen tot 18 jaar zit in de basispakket, eveneens de tandheelkundige chirurgische zorg en kunstgebit, stoppen-met- rokenprogramma’s, maximaal drie behandeluren dieetadvies etc. Zolang dit systeem van ‘ver- plichte solidariteit’ in stand ge- houden wordt, zullen de gezond- heidskosten niet dalen. Het is een utopie te denken dat gedrag alleen met preventie kan veran- deren. Ik vind dat burgers zelf voor de gevolgen van hun onge- zonde leefstijl moeten betalen en zeker niet de maatschappij. Ver- plichte solidariteit heeft grenzen en werkt vooral niet, daarom zou ik pleiten voor een sobere basis- verzekering. Menig tandarts is rijk gewor- den met het maken van volledige protheses die niets met preven- tie te maken hebben, integen- deel. Verzekeraars zouden alleen preventie moeten vergoeden en niet de curatieve behandelingen. Deze opvatting kom ik weinig te- gen, maar zou dit de situatie niet sterk verbeteren? Voor gehandi- capten en sociaal zwakkeren zou dan een fonds gesticht moeten worden, waar de burgers zelf aan kunnen bijdragen, maar het is niet aan de overheid om het te re- gelen. Laat het aan de markt over. Zelf run ik samen met mijn man, die tandarts is, een tand- arts- en mondhygiënepraktijk in het noorden van het land. Wij hebben voor de opzet van een duopraktijk gekozen omdat wij van mening zijn dat een tandarts met een mondhygiëniste ‘moet’ werken en wel onder hetzelfde dak. Recent vatte ik het plan op ouderen en gehandicapten met de tandarts op locatie te behandelen > lees verder op pagina 16