Please activate JavaScript!
Please install Adobe Flash Player, click here for download

Dental Tribune Polish Edition

IMPLANT TRIBUNE Polish Edition Praktyka 3 biegu, została wyznaczona 10 dni później. Leczenie–fazaII Po 2 miesiącach od zakończe- niaIfazyleczeniapacjentwróciłdo gabinetu w celu rozpoczęcia reali- zacji fazy II. Obejmowała ona wsz- czepienie 6 implantów w szczęce i natychmiastową przeróbkę użyt- kowanejdotychczasprotezycałko- witej w stałą protezę opartą na im- plantach, zgodnie z wytycznymi DIEM® . Powygojeniubezzębnejszczęki uzyskano szeroki wyrostek w kształcie litery U z dostateczną ilo- ściązwiązanegodziąsłarogowacie- jącego (Ryc. 13). Szablon chirur- giczny,wykonanywcześniejzprze- zroczystej żywicy akrylowej po- przezpowielenieprotezycałkowitej szczęki osadzono z wykorzysta- niem wykonanego w pracowni kę- ska zwarciowego (Ryc. 14). Unie- siono płat pełnej grubości, wykonu- jąc nacięcie w przedsionku (Ryc. 15).Wszczepiono4implantyNano- TiteTM Certain® Taperedi2implanty NanoTite Tapered PREVAIL® , w każdym przypadku osiągając mo- ment obrotowy 50Ncm. Na we- wnętrzną powierzchnię łączącą im- plantów założono łączniki o pro- stymkołnierzuOne-PieceLowPro- file (o wysokości 2 i 3mm). Zamocowano je przy użyciu śrub łączników, dokręconych do mo- mentu obrotowego za pomocą koń- cówki Standard Abutment Driver (RASA3) i klucza dynamometrycz- nego (Ryc. 16). Na powierzchnię dośluzówkową protezy szczęki na- niesiono szybkowiążącą poliwiny- losiloksanową masę do rejestracji zwarcia(Ryc.17).Protezęwprowa- dzono do jamy ustnej pacjenta wraz z kęskiem zwarciowym w celu uzy- skania zwarcia centralnego (Ryc. 18). Pozostawiono ma- teriał do związania, po czym wyjęto protezę. Określono położenie implantów względem zębów w uzupełnieniu protetycznym. Nawier- cono otwory w protezie i odłożono ją (Ryc. 19). Na łącznikach osa- dzono cylindry tym- czasowe Low Profile Abutment Non-Hexed, przykręcając je za po- mocą śrub mocujących. Śruby do- kręcano ręcznie. Cylindry dostoso- wano poza jamą ustną i ponownie umieszczono na łącznikach (Ryc. 20). Dostosowano uzupełnienie protetyczne, aby nie kontaktowało się z cylindrami tymczasowymi. Na tymczasowe cylindry założono koferdam, izolując w ten sposób polechirurgiczneiprotetyczne.Za- stosowanotęsamążywicęsamopo- limeryzującą, którą opisano w czę- ści poświęconej wykonywaniu uzupełnienia w żuchwie. Na tym etapie postępowania utrzymano wcześniejszą wysokość zwarcia. Zdjęto protezę, odkręcając śruby mocujące (Ryc. 21 i 22). Na plat- formy stanowiące powierzchnię kontaktową z łącznikami nanie- siono środek chroniący przed pole- rowaniem, po czym przeprowa- dzono wykańczanie i polerowanie protezy. Pacjent opuścił gabinet stoma- tologiczny ze stałą protezą górną opartąnaimplantach(Ryc.23i24). Stałe uzupełnienie dolne oparte na implantach pozostawiono na miej- scu. Proteza żuchwy oparta była na 5 implantach, a proteza szczęki na 6. W czasie implantacji każdy im- plant osadzono z momentem obro- towym wynoszącym co najmniej 50Ncm i we wszystkich przypad- kach uzyskano stabilizację pier- wotną. Wysokość zwarcia nie ule- głazmianiewporównaniudostanu początkowego pacjenta. Pacjent opuścił gabinet w doskonałym sta- nie. Kolejna wizyta – pierwsza od czasuzabiegu,zostaławyznaczona 10 dni później. Znaczeniekliniczne Opisane w niniejszej pracy le- czenie interdyscyplinarne stanowi doskonały przykład niezbędnej współpracy pomiędzy członkami stomatologicznego zespołu im- plantologicznego, który w tym przypadku składał się z chirurga, protetyka i technika dentystycz- 10 1211 98 13 1514 16 1817 22 2423 19 2120