Dental Tribune Polish Edition

Praktyka COSMETIC TRIBUNE Polish Edition2 Wrodzone wady zębów, doty- czące ich liczby i kształtu wystę- pują w 1,6-10% populacji. Kli- niczny obraz tego typu wad może manifestowaćsięwróżnysposób, odzwierciedlając różnorodność genetyczną i fenotypową. Bada- niagenetykimolekularnejwyka- zały, że w rodzinach, w których występują tego rodzaju wady zmutowanesągenyMSX1,PAX9 iAXIN2. Częstowadyzębowewystępują równolegledoinnychzespołówge- netycznie warunkowanych. Reha- bilitacja tego rodzaju pacjentów jest zawsze wyzwaniem dla leka- rza. Są to z reguły młodzi pacjenci, dlaktórychzmianawygląduzębów jestniezwykleważna,bowiembez- pośrednio przenosi się na to, w jaki sposób odbierani są w swoim śro- dowisku. Z kolei młody wiek tych pacjentów zobowiązuje do poszu- kiwania takich metod terapeutycz- nych, które z jednej strony zapew- niłyby długoczasową stabilność funkcji narządu żucia, z drugiej zaś w minimalny sposób wymagały preparacji tkanek twardych zębów. Współcześnie za najlepszy sposób uzupełnienia braku pojedynczych zębów należy uznać implant. Przewidywalność, funkcjonal- nośćitrwałośćrekonstrukcjinaim- plantach została wielokrotnie udo- wodniona na podstawie długocza- sowych badań, podobnie znacznie lepsze długoczasowe rokowanie w porównaniudoklasycznychrekon- strukcji opartych na mostach. Nie zawsze jednak wybór takiego roz- wiązania jest oczywisty. Pierw- szym ograniczeniem jest młodo- ciany wiek pacjentów, wymusza- jący często odroczenie docelowej rehabilitacji o kilka lat. Kolejny problem często utrudniający lecze- nie to deficyt objętości kości w miejscach planowanej implantacji wynikający ze słabszego wzrostu okolic bez zawiązków. W przypad- kach hipodoncji z równolegle ist- niejącymi zaburzeniami kształtu i wielkości zębów, oprócz uzupeł- nienia brakujących zębów, uwzględnić należy także rekon- strukcje mające na celu odtworze- nie prawidłowej anatomii. W niniejszym artykule przed- stawiono przypadek leczenia 18- letniej pacjentki z wrodzonym bra- kiem zębów: 18, 17, 14, 12, 22, 24, 27, 28, 38, 36, 35, 31, 41, 42, 47, 48 i przetrwałymi mlecznymi zębami: 53,63,75i81.Opróczbrakuzębów stwierdzono szparowatość, nie- równy poziom brzegów siecznych górnych siekaczy centralnych oraz ich retruzyjne ustawienie, a także nieprawidłowości kształtu więk- szości zębów. W przednim odcinku żuchwy pomiędzy zębami 32 i 43 częśćzębodołoważuchwybyłabar- dzo wąska (Ryc. 1-6). W przebiegu leczenia należało uwzględnić: – korektę ustawienia i pozycji zę- bów, – zmianę kształtu zdeformowa- nych zębów, – uzupełnienie braków zębowych, – zapewnienie stabilnej sytuacji okluzyjnej i estetycznej, – ograniczenie liczby i rozległości zabiegów chirurgicznych w celu zmniejszenia obciążenia i unik- nięcia potencjalnego kompro- misu estetycznego w odcinku przednim. Leczenie podzielono na nastę- pujące etapy: Rehabilitacjaprzypadkuhipodoncjiimikrodoncjipoprzez skojarzoneleczenieortodontyczneiimplantoprotetyczne JanPietruskiiMałgorzataPietruska,Polska Ryc. 1 Ryc. 2 Ryc. 3 Ryc. 4 Ryc. 5 Ryc. 6 Ryc. 7 Ryc. 8 Ryc. 9 Ryc. 10 Ryc. 11 Ryc. 12 Ryc. 13 Ryc. 14 Ryc. 15 Ryc. 16 Ryc. 17 Ryc. 18 Ryc. 19 Ryc. 20