Dental Tribune Netherlands Edition

3Binnenlands nieuwsdental tribune - netherlands editionseptember 2011 “ ” “ ” Omstreden alternatief voor narcose Tandarts introduceert omstreden alternatief voor narcose Fraude bij tentamens mondzorg Inholland AMSTERDAM – Studenten hebben gefraudeerd met tentamens bij de opleiding mondzorgkunde van Hogeschool Inholland in Amster- dam. Studenten namen stiekem foto’s tijdens inzagemomenten van zeker vier cruciale toetsen en mailden de opgaven en cor- recte antwoorden naar medestu- denten. Omdat Inholland tijdens de herkansingen identieke tenta- mens afnam, hoefden studenten slechts de antwoorden op de ten- tamenvragen te leren. De fraude kwam aan het licht toen een verontwaardigde stu- dent het verhaal met bewijsma- teriaal naar de Volkskrant stuur- de. Volgens de tipgever zijn veel studenten ten onrechte doorge- stroomd naar het derde jaar van de opleiding tot mondhygiënist. “Zij kwamen niet opdagen bij het gewone tentamen, omdat ze wis- ten dat ze naderhand de foto’s zouden krijgen. Vervolgens haal- den ze bij de herkansing moeite- loos een 9 of een 10,” verklaarde de anonieme tipgever tegenover het dagblad. De Volkskrant verklaarde dat het de gefotografeerde tenta- mens ‘medisch gecompromit- teerde patiënt’, ‘kindertandheel- kunde’, en ‘parodontologie’ in haar bezit heeft. Aan de oplei- ding mondzorgkunde doceren vooral externe docenten van het Academisch Centrum Tandheel- kunde Amsterdam (ACTA). Per- soneel van Inholland is belast met het afnemen van de tenta- mens. Een Inholland-woordvoerder betreurt dat de student de oplei- ding niets heeft gemeld over mo- gelijke fraude. Er zijn geen on- regelmatigheden of afwijkende toetsuitslagen bekend, zegt zij. “Wij zijn een onderzoek begon- nen. Vanwege de veronderstelde frauduleuze handelingen wordt het toezicht tijdens inzagemo- menten van tentamens scherper. Ook wordt nog strenger gecon- troleerd op de aanwezigheid van mobiele telefoons. Als er aanwij- zingen zijn voor tentamenfraude, dan zijn de tentamens ongeldig en moeten alle studenten die op- nieuw maken.” Meerdere hogescholen van In- holland kwamen de afgelopen tijd zeer negatief in het nieuws. De controverse over circulerende tentamenvragen is een volgend alarmerend signaal van de on- derwijskwaliteit. De gevolgen van de fraude bij de opleiding mond- zorgkunde voor de betrokken stu- denten waren op het moment van schrijven nog niet bekend. (bron- nen: de Volkskrant, Geenstijl. nl) ■ ‘Nieuwe’ tandarts steeds vaker jonge vrouw NIEUWEGEIN - Het klassieke beeld van een tandarts als oudere, grijze man die in zijn eentje lange werk- dagen maakt in zijn eigen prak- tijk is niet meer van deze tijd. Te- genwoordig is een tandarts een jonge vrouw die parttime werkt in een groepspraktijk, blijkt uit NMT-cijfers. In de periode 2000-2010 vond een groei plaats van 10% van het aantal vrouwelijke tandart- sen. Van de actieve Nederland- se tandartsen onder de 39 jaar is momenteel 54% vrouw en in 2010 was 60% van de eerste- jaars studenten Tandheelkunde een vrouw. “De emancipatie van vrouwen én het feit dat het be- roep van tandarts privé en werk goed laat combineren, leidt tot grotere interesse van vrouwen voor het vak,” stelt de NMT. Parallel aan de maatschap- pelijke trend is parttime wer- ken ook bij tandartsen inmiddels heel gebruikelijk. “Die ontwik- keling maakt het, naast dat het een boeiend vak is, voor vrouwen aantrekkelijk om tandarts te wor- den. Gezin en carrière zijn goed te combineren.” De mannelijke tandarts kent een werkweek van 39 uur, vrouwen van 32 uur. In tegenstelling tot andere beroeps- groepen, kiezen oudere tandart- sen even vaak voor parttime wer- ken als jongere. De ‘nieuwe’ tandarts geeft ver- der de voorkeur aan samenwer- ken met collega’s, zo blijkt uit het onderzoek. De tendens dat het aantal ‘solistisch’ werkende tandartsen afneemt, lijkt hier- mee door te zetten. In 1997 werk- te 76% van de tandartsen op die manier, in 2010 was dat nog maar 61%. De huidige tandartspraktijk zoekt naar verschillende vormen van samenwerking. Dat kan zijn met een andere eigenaar van een tandartspraktijk, maar ook met collega’s die als ZZP’er werken. Ook wordt er meer samengewerkt met andere professionals. Zo ver- wijst 90% van de tandartsen in enige mate door naar mondhygi- enisten en delegeert 47% taken aan assistenten. (bron: NMT) ■ Tijl van den Berg in zijn praktijk met een patiënt die intraveneus gesedeerd wordt. Omdat Inholland tijdens de herkansingen identieke tentamens afnam, hoefden studenten slechts de antwoorden op de tentamenvragen te leren Gezin en carrière zijn voor een tandarts goed te combineren DEN HAAG - Tandarts-parodon- toloog Tijl van den Berg introdu- ceerde onlangs een nieuwe be- handelmethode voor angstige patiënten. Zij worden gekalmeerd met intraveneuze sedatie. Intra- veneuze sedatie is bij tandheel- kundige behandelingen in Ne- derland – in tegenstelling tot veel andere landen – controversieel. Van den Berg deed ervaring op met deze vorm van angstreduc- tie tijdens een driejarig verblijf in Nieuw-Zeeland, waar intraveneu- ze sedatie bij angstige patiënten vaker wordt toegepast. Hij is over- tuigd van de toegevoegde waarde van de behandeling. “Angstreduc- tie, in welke vorm dan ook, kan de patiënt meer comfort bieden. In- traveneuze sedatie is één van de meest voorspelbare en voor de pa- tiënt comfortabele behandelme- thoden.” Als bijkomend voordeel wees hij erop dat bij intraveneuze sedatie in vergelijking met narco- se de diepte van de bewustzijns- daling en het daaraan gerelateer- de verlies van autonome functies kleiner is. Aanvankelijk was niet ieder- een overtuigd. De Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie (NVA) distantieerde zich nadruk- kelijk van de behandelmetho- de van Van den Berg. Voorzitter Jan Willem Kallewaard van de NVA plaatste kanttekeningen bij de uitspraak dat de behandeling ‘zeer veilig’ is. “Is de heer Van den Berg op de hoogte van con- tra-indicaties die de behandeling ronduit gevaarlijk kunnen ma- ken? Op welke wijze wordt de pa- tiënt onder sedatie en daarna be- waak”, vroeg hij zich af. Van den Berg nam de hand- schoen op. In een open brief aan de NVA lichtte hij de voordelen van zijn behandelmethode en zijn kwalificaties toe. Hij zocht steun voor zijn behandelmethode bij de Internationale Vereniging van Dentale Anesthesiologen en bij de Britse vereniging voor de be- vordering van anesthesiologie in de tandheelkunde (SAAD). Het leidde tot een herziening van het standpunt door de NVA. Van den Berg concludeerde dat de NVA zich geen zorgen meer maakt over het door hem toepas- sen van intraveneuze sedatie met midazolam. “Dat zij zich wel zor- gen maken over eventueel onbe- kwaam handelen van collegae die mijn werkwijze op onbekwa- me wijze willen overnemen, kan ik mij goed voorstellen,” vertelde Van den Berg aan Dental Tribune. “Ik heb de indruk – en daar ben ik blij om – dat de strijdbijl nu is begraven.De literatuur beschrijft intraveneuze toediening door de tandarts als een veilige moda- liteit. De wet laat het toe. Anes- thesisten hebben geen principi- ele bezwaren. Nu is het zaak dat Nederlandse tandartsen het con- cept leren kennen en dat de con- ceptrichtlijn aangepast wordt op basis van wetenschappelijke in- zichten. Hopelijk kunnen we in goed overleg met de NVA een de- gelijke opleiding op dit gebied re- aliseren.” Het verhitte debat roept herin- neringen op aan de discussie over het onder narcose brengen van patiënten met tandartsfobie. Het NMT zag destijds weinig heil in narcosebehandelingen bij tand- artsfobie en pleitte voor een cog- nitieve-gedragstherapeutische aanpak, die gericht is op het ver- minderen van angst. Naar de me- ning van de NMT “zou narcose bij volwassenen alleen moeten worden toegepast indien een pa- tiënt daarvoor een keiharde me- dische én psychologische indica- tie heeft. Slechts een fractie van de mensen met tandartsangst voldoet aan die criteria.” Daar- naast zou deze behandeling plaats moeten vinden in een mul- tidisciplinaire setting die het ri- sico van de ingreep tot een abso- luut minimum beperkt. Van den Berg deelt deze opvat- ting niet. In het NTvT stelde hij: “De tandheelkundige behande- ling is niet succesvol bij iedere extreem angstige patiënt die met gedragstherapie is behandeld. In mijn parodontologiepraktijk on- dergaan veel patiënten ondanks hun angst toch regelmatig een behandeling bij hun eigen tand- arts. De vraag is of je deze men- sen met gedragstherapie moet lastigvallen, bijvoorbeeld als een volledige parodontale be- handeling is geïndiceerd en dit voor hun gevoel een stap te ver is. Waar zou de pijngrens moe- ten liggen in de ogen van psy- chologen? Dit is een grijs gebied, waarbij voor iedere situatie en in- dicatie de kosten van gedragsthe- rapie moeten worden afgewogen tegen de baten op de lange ter- mijn.” (bronnen: Medicalfacts.nl, NTvT) ■